Geboren Tieltenaar Dimitri Casteleyn schrijft spannend boek over aanval op onze kerncentrales:“Hopelijk komt mijn voorspelling dit keer niet uit”

Zijn geboortestad heeft Dimitri Casteleyn al een tijdje achter zich gelaten, maar hij komt er nog vaak terug. Nu ook met plezier om het te hebben over zijn nieuwste boek: De invasie. Een roman waarin de onveiligheid van onze kerncentrales centraal staat. “Het is fictie, maar het kan helaas allemaal ook waarheid worden.”

De boeken van Dimitri Casteleyn durven wel eens profetische woorden te bevatten. In zijn eerste roman in 2013 stond een mondiaal virus centraal, er werd hem een grote fantasie toegedicht. Maar ondertussen weten we allemaal wat corona teweeg bracht. In zijn tweede roman ging het onder meer over het belang van microchips voor onze wereld, ondertussen is ook al veel geschreven over het chiptekort.

“Voor mijn nieuwste boek vond ik inspiratie in een artikel in De Tijd, waarin geschreven werd dat de nucleaire waakhond FANC zei dat de reactorgebouwen van de oudste kerncentrales Doel 1 en 2 niet bestand zijn tegen een zware vliegtuigcrash. Ik kon mijn ogen niet geloven, maar via mijn research kwam ik te weten dat het helaas de waarheid is. Die kerncentrales zijn 50 jaar oud en slechts bestand tegen de impact van een klein sportvliegtuigje. Meteen had ik mijn insteek voor mijn roman beet, het is een spannend boek geworden vanaf het eerste hoofdstuk tot het ultieme plot.”

Het verhaal krijgt ook een menselijk gelaat.

“Er zijn eigenlijk vier hoofdpersonages, een vader en zijn zoon en moeder en haar dochter. Het is een nieuw samengesteld gezin waarbij de vader directeur is van een kerncentrale. Wat veel mensen niet weten is dat de terroristen die toesloegen in Zaventem en de metro in Maalbeek eerder ook al een directeur van een kerncentrale maandenlang hadden gevolgd en eigenlijk daar wilden toeslaan. De kerncentrales zijn in mijn boek ook in handen van de Chinezen. Toen ik begon te schrijven was die afkeer tegenover China er nog niet, dat is ondertussen anders geworden.”

Fictie die dus helaas dicht bij de realiteit ligt of kan liggen?

“Ja, ik heb ook getwijfeld om het te schrijven. Breng ik zo geen mensen op ideeën? Van de andere kant is alle info die ik zelf via research gevonden heb openbaar. Maar uiteraard hoop ik dat mijn boek dit keer geen realiteit wordt. Want weet je dat Nederland één werkende kerncentrale heeft? Die ligt in Borssele, vlakbij België eigenlijk. Mocht daar iets gebeuren, dan is de kans groot dat de radioactieve wolk richting Antwerpen afdrijft. Net als bij een ongeluk in Doel, dat nog dichterbij ligt. En dat is vooral gevaarlijk voor mensen jonger dan 45 jaar, zij maken dan grote kans om schildklierkanker op te lopen. Daarom ook dat je best jodiumpillen in huis hebt. Die zijn gratis op te halen bij de apotheker, maar ook dat weten heel wat mensen niet. Wellicht dat alle mensen die mijn boek lezen die pillen wel zullen gaan afhalen.”

En je bereikt ook heel wat lezers!

“Ondertussen heb ik 35.000 boeken verkocht. Dat is vooral op het conto te schrijven van mijn romans, waarvan dit nu mijn vierde is. Als je rekent dat een verkocht boek gemiddeld door 2,5 personen wordt gelezen, dan hebben mijn romans dus al veel mensen bereikt. Mijn eerste roman in 2013 kwam uit bij een kleine Antwerpse uitgeverij, het tweede bij Manteau en daarna had ik eigenlijk letterlijk de uitgeverijen voor het uitkiezen. Ik ben in zee gegaan met het Nederlandse Prometheus en je voelt aan alles dat het een grote en professionele uitgeverij is. Na de research en het schrijven krijg ik veel feedback, daarna volgt het herschrijven, wat eigenlijk nog het meeste tijd in beslag neemt. Bij Prometheus ben ik van de Vlaamse schrijvers de op drie na best verkopende. Voor mij staan Griet Op de Beeck, Tom Lanoye en Herman Brusselmans. Best aangenaam gezelschap.”

Om de drie jaar bracht je een boek uit, dit keer zit er vier jaar tussen.

“Daar heeft corona veel mee te maken. Je zou denken dat je dan extra productief bent, omdat er niets anders te doen was. Maar mijn inspiratie droogde op. Ik kon nergens naar toe, geen theater of film gaan bekijken. Die inspiratie kwam gelukkig snel terug. Ik fiets ook dagelijks op en neer naar Gent, ook in de buitenlucht zijn doet me goed.”

Kom je nog vaak in Tielt?

“Mijn ouders en twee broers wonen in Brugge, mijn andere broer nog in Tielt. Maar ik kom er vaak, ik heb er nog veel vrienden. Ik maakte ook 16 jaar deel uit van de Raad van Bestuur van Theater Malpertuis. Ook in Brugge kun je me dus wel vaak vinden. Mijn grootvader liep school in de Frères in Brugge, dan kon je niet anders dan Cercle-fan zijn. Dat is ondertussen al enkele generaties doorgegeven, afgelopen weekend was ik trouwens nog op de spektakelmatch in Westerlo. En onze zoon Karel werkt als project manager bij Cercle Brugge. Mijn zoon en dochter hebben ook geholpen met de boektrailer die gemaakt is met behulp van artificiële intelligentie.”

Komende maandag is er de feestelijke presentatie van het boek in de Minardschouwburg in Gent. Met Nic Balthazar die het boek zal inleiden. Hoe wist je hem te strikken?

“Mijn roman, die ook wel iets heeft van een thriller, zou in Amerika onder de noemer CliFi gecatalogeerd worden. Dat staat voor Climate Fiction. Iedereen kent het engagement van Nic Balthazar voor ons klimaat. Toen ik hem vroeg, hapte hij meteen toe. Sioen zal overigens instaan voor de muziek.”

De Invasie telt 224 pagina’s en is te koop voor 22,50 euro, online en in de boekenhandel.