Ignace Thoma verklapte tijdens de toekenning van de cultuurtrofee op het Kasteel zijn laatste geheim over zijn gehechtheid aan boeken. “Meester Ignace straalde de liefde voor boeken uit”, zei voorzitter Peter Peene van de cultuurraad tijdens de lofrede.
Door corona heeft de uitreiking van de cultuurtrofee lang op zich laten wachten. 35 jaar hield Ignace Thoma (63) iedere zondagvoormiddag de vrije bibliotheek in Poelkapelle open. “Het was pastoor Decadt die me destijds kwam vragen om de toenmalige bibliothecaris Raoul Van Boxstael op te volgen. De vrije bibliotheek startte in 1924. Die werd eerst uitgebaat door de onderpastoors en later door Raoul. Ook zijn dochter hielp mee en de onlangs overleden meester Robert Baccarne. Die laatste schreef zelfs een jeugdboek, naast zijn historische geschriften. Een van de eerste dingen die we hebben gedaan, waren de boeken ontkaften. Want gewikkeld in bruin kaftpapier, zien boeken er allemaal eender uit en niet zo aantrekkelijk. We zijn drie keer verhuisd van locatie. De laatste keer naar de voormalige brandweerkazerne. Daar werden niet alleen boeken ontleend. Daar passeerden alle verhalen bij een praatje de revue”, blikt Ignace terug.
Leesbevorderaar
“Er was een wisselwerking tussen zijn engagement als leerkracht en bibliothecaris. Hij wist als geen ander wat kinderen graag lezen, wat hen bezighoudt en boeit en dus welke boeken hij de rekken van de bib kon aanvullen. De aandacht en de liefde voor boeken bracht hij niet alleen bij aan zijn leerlingen. Hij wist ook collega’s te inspireren die vandaag even grote leesbevorderaars zijn en de leescultuur op school in zijn voetspoor verder ontwikkelen. Jouw boekenverhaal eindigt niet. Het gaat verder in de openbare bib, op school, of in je boekenruilkastje in je voortuin”, sprak Peter Peene namens de cultuurraad de waardering uit voor de winnaar van de cultuurtrofee.
Ignace Thoma kreeg uit handen van de eerste winnaar van de cultuurprijs, Georges Vandromme, een bronzen ballerina beeldje, met als titel een “OntluikenVoor”. Het is gemaakt door de Oostendse kunstenares Martine Vivey in haar atelier in Langemark. Dochter Goedele verraste haar vader om tijdens de intermezzo’s door stukjes fluit te spelen. (PCO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier