Marc Deseyne uit Roesbrugge was een koersende postman die liever geen beroepsrenner wilde worden. Zijn familie maakte een boek over zijn wielerloopbaan, maar Marc heeft het prachtig boek spijtig genoeg niet meer kunnen zelf bekijken. Twee jaar geleden overleed hij.
Marc Deseyne zag het levenslicht op 1 mei 1949 op de wijk ’t Zwijnland te Poperinge, waar hij ook opgroeide. Vader Robert was gebeten door de koersmicrobe en dus was het geen verrassing dat ook Marc wielrenner wilde worden.
“Maar dat ging niet zo gemakkelijk. De ouders van Marc wilden dat hij eerst een diploma behaalde en dan zou hij mogen koersen. Zo was hij dus geen onderbeginneling en ook geen nieuweling. Hij begon meteen bij de juniores in juli 1967 en daar heeft hij echt de rennersstiel nog moeten leren. De eerste koers van Marc reed hij als 15-jarige tijdens de kermis in Proven en dit met een gewone fiets.”
“Hij kleedde zich om bij zijn nonkel en tante, maar omdat het kermis was, kwamen ook zijn ouders daar toevallig en zo was de familie op de hoogte van de koersplannen van Marc. Maar hij heeft dus nog enkele jaren moeten wachten”, zegt schoonzoon Patrice Boeyaert, die honderden uren gewerkt heeft aan het samenstellen van het boek.
87.776 koerskilometers
Marc Deseyne koerste van juli 1966 tot half 1968 bij de juniores, en leerde er de koersstiel maar kon helaas geen koers winnen. Vanaf 1968 werd hij amateur en hij stopte met koersen in 1980 toen hij 31 jaar was. “Marc heeft in België, Frankrijk en Engeland gekoerst. Hij koerste 14 seizoenen, behaalde 53 podia en maar liefst 365 top 10-plaatsen. Hij reed 923 wedstrijden met in totaal 1.620 uren koersen en 87.776 koerskilometers.”
“Hij koerste 14 seizoenen, behaalde 53 podia en maar liefst 365 top 10-plaatsen”
“Mama Ghislaine heeft alles bijgehouden en toen papa getroffen werd door kanker, wilden we dit boek samenstellen. Marc heeft er enorm aan meegewerkt, maar het boek zelf heeft hij niet meer te zien gekregen. We wilden zo graag een aantal collega’s van die koerstijd uitnodigen bij de voorstelling van dit boek. Maar covid-19 heeft ons driemaal dwars gezeten, zodat we nu beslist hebben om het boek uit te geven”, zegt dochter Lydia.
Geen sprinter
Na de legerdienst was Marc enkele jaren meubelmaker maar hij had geen tijd om te koersen. Hij is op 1 juni 1973 postbeambte geworden en vanaf dan had hij meer tijd om te trainen om nog betere uitslagen te behalen. Tussen 1973 en 1976 behaalde Marc 11 overwinningen en talloze ereplaatsen.
“Marc was een snelle starter en een aanvaller die graag ook ging voor een snelle koers. Maar spijtig genoeg was hij geen sprinter. Zijn erelijst kon zoveel indrukwekkender geweest zijn, mocht hij aan de meet wat sneller geweest zijn. Maar we zijn allen zo fier op onze pa. Hij reed met veel goede renners die later klasserenners zijn geworden. Hij vond de betreurde Jean-Luc Vandenbroucke de beste renner met wie ooit gekoerst heeft”, aldus de kinderen die blij zijn dat ze dit boek hebben kunnen maken.
Geen prof
Marc zag tijdens zijn koersperiode enkele renners prof worden en tijdens zijn topjaren tussen 1973 en 1976 kreeg hij ook aanbiedingen.
“Marc heeft evenwel altijd betwijfeld of de aanbiedingen wel het overwegen waard waren. Zou hij beter zijn brood verdienen dan bij de Post? En zou hij dan tijdens de winterse maanden geen zeep of andere zaken moeten? Hij was zo dankbaar dat hij bij de Post zoveel kansen kreeg om te trainen en om te koersen, dat hij er graag is blijven werken tot hij er met pensioen kon gaan”, weet echtgenote Ghislaine, die vooral betreurt dat zij niet meer jaren samen hebben mogen doorbrengen.
(PC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
