Wie herinnert zich de gekleurde gevel van het pand met huisnummer 68 in de Ezelstraat niet? Gestart als kraakpand was het van 2010 tot 2017 een ‘culturele vrijhaven’ met ateliers van creatieve jongeren. “We zijn destijds in het leegstaande pand – waar nu luxeappartementen zijn – getrokken omdat we geen alternatief hadden”, zegt Maximilien Binard (33), die werkt aan een boek over het Donkey’s collectief.
Wie de geschiedenis niet kent, kan vandaag allerminst vermoeden dat in het pand Langestraat 68 en de achterliggende historische Weylerkazerne zowat zeven jaar lang een progressief, enigszins rebels kunstenaarscollectief huisde. De ooit zo bont gekleurde gevel aan de straatkant is netjes wit geschilderd en doet dienst als handelspand. In de Weylerkazerne, ooit een klooster en daarna een militaire kazerne, werden door VDD Project Development een 40-tal appartementen in het hogere segment gerealiseerd. “Er is hier inderdaad veel veranderd doorheen de jaren”, zegt Maximilien Binard, als we met hem rondwandelen in de buurt waar hij zijn bewogen jeugdjaren beleefde. “Het verhaal van Donkey’s begon in 2010 toen een vriend en ikzelf op zoek waren naar een plaats in de stad om samen met andere creatieve, artistieke jongeren ons ding te kunnen doen. In mijn geval was dat vooral schilderen. Maar het aanbod dat er was om ateliers in te richten was onbetaalbaar en begeleiding door de sociaal-culturele spelers, zoals nu met het Entrepot en hun werking De Tank, was er toen niet.”
Getrokken pistool
“Ons oog viel toen op een leegstaand pand in de Ezelstraat en de verloederde Weylerkazerne, die toen al meer dan 30 jaar niet meer gebruikt werd. Wij hadden de ambitie om er een mooi artistiek-cultureel project te realiseren en besloten het zelf klaar te maken voor gebruik, om te beginnen door het af te sluiten met deuren en sloten.”
Het pand was toen nog eigendom van de Zwitserse vastgoedgroep Rosebud Heritage, onder leiding van Pierre Buyssens. Die groep had de bedoeling om er een hotel te realiseren, maar door allerlei procedures bleef dit aanslepen. Buyssens kwam de jonge krakers op een dag min of meer toevallig tegen aan het pand. “Anders dan je zou verwachten was die man helemaal niet boos op ons. Integendeel, hij was tevreden dat we het pand afsloten en dat we er een positieve invulling aan gaven, althans in afwachting van het kunnen realiseren van zijn plannen. We organiseerden hier ook concertjes en exposities, waar altijd veel volk op afkwam. Het was niet altijd evident, want op een dag stond er een agent met getrokken pistool in de gang, verontrust omdat er licht brandde in een officieel niet-bewoond gebouw…” (lacht)
Overeenkomst
Maar het mooie verhaal bleef niet duren. Naar het einde van 2010 toe werden ze gedagvaard door de eigenaar en verplichtte de rechter hen het pand te verlaten.
“Wat wel erg vreemd was, want eerder klonk de eigenaar nog zo positief tegen ons. Eigenlijk zijn we ervan overtuigd dat het toenmalig stadsbestuur daar achter zat. Burgemeester Patrick Moenaert zat nog met de Lappersforters in zijn maag en wilde ons hier weg, vermoedden we.”
Niet lang nadien nam het verhaal voor Maximilien en zijn trawanten dan toch weer een positieve wending. De eigenaar ging in zee met een firma die op zoek gaat naar tijdelijk gebruik voor leegstaande panden en hiervoor een semi-officiële overeenkomst afsluit. “Op de website van die firma zag ik dat de Weylerkazerne in aanmerking kwam. Zo zijn we dus toch tot een nieuwe en dit keer officiële overeenkomst gekomen. We moesten 275 euro per maand betalen en hadden zo toch enige zekerheid. Er volgden mooie jaren, waarbij we ook goede contacten onderhielden met de handelaars in de straat. We namen zelfs deel aan de braderie en organiseerden rondleidingen en workshops.”
De Tank
In 2017 kwam er een einde aan het verhaal van Donkey’s. Het gebouw werd doorverkocht voor de realisatie van de huidige appartementen. Maximilien werkte toen ook al een tijdje als zelfstandig zeefdrukker, gevestigd in Gent, maar woont vandaag langs de Generaal Lemanlaan in Assebroek waar binnenkort De Tank, de werking van Het Entrepot met atelierruimte voor jonge kunstenaars, geopend wordt. “Ik zal overigens zelf een atelier hebben in De Tank”, zegt Maximilien, die nu in hoofdberoep werkt als shiftleider bij pakjesdienst DPD in Aalter. “De cirkel is nu rond want eigenlijk waren wij met Donkey’s zowat de rebelse voorganger van De Tank. (lacht) Ik vind het wel belangrijk dat het verhaal van Donkey’s bewaard blijft. Daarom ben ik bezig aan een boek met vooral ook veel mooie foto’s en tekeningen over de ‘Donkey-jaren’. Om dit te kunnen realiseren zijn we een crowdfunding opgestart. Ik zou later graag met dit boek aan mijn onlangs geboren dochtertje tonen wat haar papa en zijn vrienden in cultureel Brugge hebben betekend.”
Crowdfunding steunen? https://nl.ulule.com/a-donkey-s-tale/ Info: www.adonkeystale.org
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
