Andrei Lugovski (36) trad zondag in Oostende voor de allereerste keer op sinds hij in 2017 werd vergiftigd en een half jaar voor zijn leven vocht. Maandagvoormiddag is hij nog altijd aan het nagenieten. “Ik heb nog niet geslapen”, vertelt hij ons. “Ik kan de slaap niet vatten. Het concert was heel emotioneel. Het is heel moeilijk om te zingen als je emotioneel wordt. Ik heb hier heel lang op moeten wachten. Ik was vooraf enorm zenuwachtig en bang dat er iets niet zou lukken. Maar het ging heel goed.”
Andrei is uit Wit-Rusland afkomstig en brak in 2007 door als zanger door zijn deelname aan het VTM-programma ‘Idool’. Eind 2017 begon hij met zijn gezondheid te sukkelen en werd uiteindelijk in het ziekenhuis opgenomen. Hij bleek vergiftigd te zijn met thalium, het actieve bestanddeel van rattenvergif. Andrei zweefde een half jaar tussen leven en dood, was op een bepaald moment volledig verlamd en woog maar 25 kg meer. Als bij wonder herstelde hij toch en kon zondagnamiddag voor de eerste keer optreden in de Kursaal van thuisstad Oostende. 1.300 fans wilden de comeback van hun idool niet missen. Ze zagen dat Andrei het nog altijd moeilijk had, maar toch een mooi optreden neerzette.
“Al van bij de aankondiging liepen de tranen uit mijn ogen”, bekent Andrei. “Het is heel moeilijk te zingen als je emotioneel wordt. Maar ik ben moe van het huilen, het verdriet, de slechte dingen. Ik wil alleen nog huilen van geluk. Maar ik moet nu nog beter worden en proberen om minder emotioneel te zijn op een optreden. Mijn stem is nog niet helemaal zoals vroeger, maar toch al voor 90 tot 95 procent.”
“Gisteren/zondag was de allereerste keer dat ik gezongen heb sinds twee jaar geleden. De dokters hadden me gezegd dat ik het optreden beter zou afzeggen, maar het stond al een jaar vast en ik ben toch gaan zingen. Ik had het beloofd aan zoveel vrienden en kennissen, de organisatoren… Ik heb er alles aan gedaan om voldoende hersteld te zijn. Hopelijk is dat gelukt, maar dat moet het publiek beoordelen.”
“Ik zweef nog”
“Of ik nu moe ben? Ik weet het niet. Ik zweef nog altijd van geluk”, zegt Andrei. “Het optreden was heel leuk. Muziek heeft zo veel betekend voor mij. Ik heb zo veel problemen doorstaan, maar de muziek was altijd bij me. Nummers die ik in die periode veel heb gehoord, blijven in mijn kop klinken. Maar nu wil ik niet meer aan het verleden denken. Die nummers wil ik in de toekomst niet meer zingen. Ik wil uitpakken met nieuwe liedjes, al zal ik ook de evergreens niet vergeten. Mijn ziekteperiode zal nooit helemaal achter me liggen. Het was geen verkoudheid hé. Ik draag er nog altijd de gevolgen van. Mijn spieren zijn nog volop aan het herstellen. Dit kan ik niet zomaar vergeten.”
“Medicatie neem ik niet meer, want die hielp helemaal niet. Ik ga wel nog af en toe naar de kinesist en doe dagelijks de oefeningen die de kinesist van het AZ Sint-Jan Brugge me heeft geleerd. Ik mag me niet forceeren, ik moet mijn spieren rustig laten groeien. Over wie mij vergiftigd geeft, mag ik in afspraak met de politie niets zeggen“, aldus Andrei. “Of ik nog bang ben? Dan moet ik elke dag bang zijn om te leven. Als het moet gebeuren, moet het gebeuren. Maar ik probeer er niet te veel aan te denken. Ik moet genieten van het leven, want het duurt maar even.”
“Voor dit jaar staan er nog twintig optredens gepland en voor volgend jaar al zeventien, mogelijk twintig. Ik weet niet of het me allemaal zal lukken, ik kan de toekomst niet voorspellen. Dit optreden was een jaar geleden al gepland, toen ik nog niet kon stappen en amper kon praten. Het is gelukt en ik hoop dat ik er ook zal staan voor mijn volgende optredens. Ik ben vooral de medische ploeg dankbaar voor de wonderen die zij voor mij hebben verricht.”
(HH)
Begin januari brachten we een interview met Andrei Lugovski waarin hij ons openhartig te woord stond.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier