Dit weekend pakt Dries Vanhegen in De Grote Post uit met de theatervoorstelling ‘Ensor est un fou’, waarbij hij het levensverhaal van de befaamde kunstenaar in een theatraal en muzikaal jasje giet. De Oostendse acteur, die al een kwarteeuw meedraait in film- en televisieland, is momenteel ook te zien in de telenovelle ‘Milo’.
Zelf zou hij de vergelijking nooit maken, maar Dries Vanhegen heeft meer raakvlakken met James Ensor dan zijn bescheidene zelve wil toegeven. Hij is eveneens geboren in Oostende, een man van veel gezichten, als kunstenaar altijd op zoek en niet in één hokje te stoppen.
Op vrijdag 23 en zaterdag 24 februari zet Dries de ongrijpbare kunstenaar centraal in Ensor est un fou, een voorstelling die hij zelf eerder omschrijft als een kunstwerk dan een biografie of documentaire. “Ensor heeft me altijd al geboeid”, aldus Dries. “Ik deel die fascinatie met Serge Feys, die ik al heel lang ken. Het was ergens in 2019 dat ik tegen hem zei dat we iets moesten maken over Ensor. Toen we er ons verder in verdiepten tijdens de coronapandemie, vroeg Stad Oostende ons of we het niet wilden koppelen aan het Ensor-jaar.”
Ander beeld
Dries en Serge haalden muzikanten Bert Huysentruyt en Roeland Vandemoortele aan boord, net als filmmaker Pascal Poissonnier, die de visuals verzorgt. “Wat we maken is een bad van muziek, teksten, brieven en nog zoveel meer. Want over Ensor is al heel wat geschreven, maar vaak is dat eerder droog. Er wordt heel weinig aandacht besteed aan wat hem allemaal beïnvloed heeft. Zijn vader, bijvoorbeeld. Dat was een mislukte zakenman met een drankprobleem, die op een gegeven moment ‘s nachts overvallen is en ‘s morgens met zijn haar half afgeschoren werd gevonden door James. Sindsdien is Ensor anders beginnen schilderen. Dat was een heus kantelpunt. Op zijn 33ste wilde hij ermee stoppen, dat is dezelfde leeftijd als Jezus toen hij stierf. Hij is zich steeds meer met hem gaan identificeren en dat komt ook vaak terug in zijn werk. Toch is veel van zijn werk één grote intrige. Ensor heeft het zelf nog gezegd: ken je klassiekers, ik ga het niet uitleggen. Dat is een van de schoonste manieren van kunst: dat het publiek het zelf moet uitzoeken. Ook op theater hoef je niet noodzakelijk pasklare antwoorden te geven, maar wel indrukken. Ik ben zelf ook een theatermaker, geen professor. Ik durf wel pretenderen dat wie komt kijken een ander beeld zal krijgen van Ensor.”
Ook Dries durft verrassend uit de hoek te komen. De afgelopen 25 jaar heeft hij een indrukwekkend palmares opgebouwd, met erg diverse rollen, zowel op tv, film als theater. Hij is een van de weinige acteurs die in zowel Flikken, Witse, Zone Stad en Aspe meespeelde. Tien jaar geleden was hij een vaste waarde in Thuis en ook in Familie dook hij al op. De afgelopen jaren was hij ook te zien in Chantal, Flikken Rotterdam en Onder Vuur.
Manier van praten
Momenteel is hij te zien als Johan Somers in Milo, de telenovelle rond Camille Dhont. Opvallend: hij had ook een glansrol in de eerste Vlaamse telenovelle Sara. “Milo sluit nauw aan bij Sara, omdat dit ook een soort sprookje is van lelijk eendje dat een mooie zwaan wordt. Dat soort verhalen is altijd de moeite om te vertellen. Nee, ik kijk daar niet op neer. Ook het meest experimentele theater heeft zijn waarde.”
“Als ze mij morgen zouden bellen voor een musical, zou ik het misschien ook doen. Het verschil met Sara is dat het televisielandschap sindsdien sterk veranderd is. Zo is de kwaliteit van dialogen veel verbeterd. Daarmee doe ik geen afbreuk op het werk in Sara, maar de schrijvers hebben veel meer expertise opgebouwd. Je ziet dat ook bij pakweg Scandinavische reeksen, waar de manier van praten doorheen de jaren ook veranderd is. Die kwaliteit deed ook zijn intrede bij ons. Bovendien hadden we toen nog geen LED-lampjes op de set. Toen moesten er nog filters en lampen vervangen worden, nu kan er veel sneller geschakeld worden qua licht.”
Werkzekerheid
Al steekt Dries niet weg dat het tempo van opnemen hoog ligt. “Wat ik daaraan boeiend vind, is dat je er enorm op gewezen wordt dat het jouw personage is. Dat je het moet pakken. Soms kan je vragen om wat meer tijd, omdat je een bepaalde scène heel goed onder de knie wil krijgen. De ervaring leert dat je dat dan later kan inhalen. Het is belangrijk om je best te blijven doen. Ik ga nooit van mezelf zeggen dat het goed is. Dat is ook de reden dat ze me vaak terugvragen. Bovendien zorgt zo’n telenovelle voor werkzekerheid. Als iemand stoutmoedig zegt dat ze zo’n werk liever niet doen, dan daag ik hen uit om eens een week te komen meedraaien. Of mensen die op café zeggen dat ze liever in een belangrijke film meedoen. Je mag eens raden wie er dan wél kan trakteren op café? (lacht) Met in de zetel te wachten op werk, hou je het niet lang vol. Daarom spreek ik radiospotjes in, tekenfilms of sta ik in theater. Ik vind in alles wel een uitdaging.” Over hoofdrolspeelster Camille Dhont heeft hij overigens niets dan lof. “Ze is over de hele lijn benaderbaar en voor Jan en alleman lief. Ze is zo slim om iedereen mee in het verhaal te betrekken, of dat nu de technicus is of de persoon die koffie maakt. Zo maak je het aangenaam voor iedereen.”
‘Ensor est un fou/Ensor is zot’ speelt op vrijdag 23 en zaterdag 24 februari in De Grote Post in Oostende. Tickets en info via www.degrotepost.be. ‘Milo’ is momenteel te zien op VTM en via VTM GO.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
