Amper vijf dagen nadat ze aan haar werkgever had gemeld dat ze zwanger was, werd Frauke Matthys (32) uit Oudenburg ontslagen ‘om dringende redenen’. Officieel klonk het dat de verkoopster niet enthousiast genoeg was en maandenlang minder uren klopte dan was afgesproken. Frauke trok naar de rechter en kreeg recent gelijk.
De Oudenburgse Frauke Matthys is getrouwd met een Zuid-Afrikaan. Eind 2019 keerde ze terug naar België, na twee jaar in het thuisland van haar man te hebben gewoond en gewerkt. Frauke begon meteen te solliciteren. “Mijn oog viel al snel op een vacature als verkoopster in een optiekzaak”, vertelt ze.
“Ik solliciteerde en werd tot mijn grote vreugde uitgenodigd voor een gesprek. Het gesprek verliep bijzonder positief en ik was dan ook heel opgelucht toen ik een contract van onbepaalde duur mocht ondertekenen.” Al snel ondervond Frauke naar eigen zeggen dat haar bazen verre van stipte betalers waren.
“Van in het begin waren er problemen met de uitbetaling van mijn lonen. Het was dus niet bepaald aangenaam werken, maar ik zou snel ondervinden dat dat nog maar het begin was. In juli 2020 ontdekte ik dat ik zwanger was van mijn eerste kindje. Ik had het fysiek erg zwaar. Ik was erg misselijk en moest constant overgeven. Hoewel ik geen ervaring had in de optiekwereld, stond ik alleen in de winkel. Dat bezorgde me flink wat stress. En dan waren er nog die spanningen met mijn werkgever… Het ging voor mij niet meer.”
Maand thuis
In de ochtend van 10 augustus besliste Frauke om naar de dokter te gaan. Ze had vier dagen eerder, op 6 augustus, al via een aangetekend schrijven aan haar werkgever laten weten dat ze zwanger was. “Na een gesprek was het voor mijn huisarts snel duidelijk dat ik volledig op was.”
“Hij maakte zich zorgen over de gezondheid van mijn ongeboren kindje en verplichtte mij om een maand rust te nemen. Ik heb mijn werkgever meteen per mail op de hoogte gebracht van het feit dat ik arbeidsongeschikt was verklaard en stuurde ook een attest van mijn dokter op. Twee dagen later ontving ik zelf een brief.”
Dringende redenen
Via een aangetekend schrijven werd Frauke omwille van dringende redenen ontslagen. In de brief schreef haar werkgever dat ze op 6 augustus van een klant hadden vernomen dat Frauke al maandenlang op maandagvoormiddag de winkel niet open deed, terwijl ze daar wel voor betaald werd.
De Oudenburgse werd ook verweten dat ze op 10 augustus zonder verwittigen naar de dokter was geweest. “U lapt alles aan uw laars en bent niet bereid om inspanningen te leveren. Elk enthousiasme ontbreekt”, klonk het. “Al deze zaken maken samen de feiten uit waarvoor wij u om dringende redenen ontslaan.”
Voor Frauke kwam haar ontslag als een donderslag bij heldere hemel. “Het voelde als een mes dat in mijn rug gestoken werd”, zegt ze. “Ik was al bang om zwangerschapsverlof te moeten nemen en kreeg dan plots die brief. Zoiets doe je een zwangere vrouw toch niet aan? Daarbij kwam nog dat we nog niet zolang terug in België waren. Nog niet alles was hier geregeld, waardoor ik geen recht had op een uitkering. Ik was ook bang dat niemand me nog zou aanvaarden, omdat ik zwanger was.”
Vakbond
Frauke bleef niet bij de pakken zitten en nam contact op met de vakbond. Samen verzamelden ze de nodige stukken en trokken ze naar de arbeidsrechtbank in Brugge. Frauke meende dat ze ontslagen werd door haar zwangerschap en vorderde dan ook een fikse schadevergoeding. Daarnaast vond ze ook dat ze recht had op een eindejaarspremie, vakantiegeld en een opzeggingsvergoeding.
Weinig verrassend pleitte de advocaat van haar werkgever dat er wel degelijk dringende redenen waren om Frauke te ontslaan, los van de zwangerschap. Hij verwees opnieuw naar het feit dat de optiekzaak, tegen de afspraken in, maandenlang zou gesloten gebleven zijn op maandagvoormiddag én Frauke geen toestemming had om op 10 augustus 2020 naar de dokter te gaan.
Dat laatste argument werd door de rechter van tafel geveegd in z’n vonnis, dat kort voor de zomer viel. “Deze ingeroepen ontslagreden mist alle ernst”, klonk het. “De eiser heeft haar werkgever op tijd per mail verwittigd en heeft in deze geen fout begaan.”
Onmogelijk
Van dringende redenen bij het ontslag was volgens de arbeidsrechtbank helemaal geen sprake. De rechter achtte het immers onmogelijk dat de optiekzaak zeven maanden lang een sluiting op maandagvoormiddag niet opgemerkt zou hebben. Het werd dan ook voldoende bewezen verklaard dat de optiekzaak wel degelijk gesloten was en Frauke dus niet hoefde te werken tijdens die uren.
Bovendien werd vastgesteld dat haar ontslag laattijdig was. Volgens de wet heeft de werkgever na het vernemen van verontrustende feiten immers slechts drie dagen de tijd om over te gaan tot een ontslag om dringende redenen. En die termijn was hier overschreden.
Zwangere vrouwen mogen in België niet ontslagen worden, tenzij de werkgever kan bewijzen dat er buiten die zwangerschap grondige redenen zijn voor een ontslag. En daar slaagde de optiekzaak volgens de arbeidsrechtbank niet in. Frauke kreeg daarom een schadevergoeding van 11.461,03 euro toegekend. Haar werkgever moet haar ook 366,26 euro aan vakantiegeld en eindejaarspremie uitbetalen en een opzeggingsvergoeding van 2.695 euro op tafel leggen.
Beroep
Alles samen kreeg Frauke zo twee jaar na datum alsnog 14.522,29 euro toegekend. “Uiteraard is dit een opluchting”, reageert ze. “Al vraag ik me wel af of ik dat geld ooit zal terugzien. Naast ikzelf zouden immers ook de RVA en FOD Financiën schuldeisers zijn.”
De advocaat van de voormalige werkgever van Frauke kondigt aan dat hij alsnog beroep zal aantekenen tegen het vonnis van de arbeidsrechtbank. “Het verhaal van die vrouw klopt helemaal niet”, reageert meester Michael Verstraeten. “Dit is geen juist vonnis.”
Na haar ontslag bij de optiekzaak vond Frauke gelukkig snel opnieuw werk. “Ik mocht op gesprek gaan bij Bombardier. Ik heb hen uitgelegd dat ik drie maanden zwanger was en dat vormde helemaal geen probleem. Ik werk er vandaag nog altijd, trouwens. En ik ben intussen ook trotse mama geworden van een dochtertje.”
“Zij is intussen 17 maanden en doet het heel goed.” De vrouw is blij dat ze haar verhaal kon naar buiten brengen. “Ik hoop van harte dat niemand anders nog zoiets moet overkomen. Dit zijn geen praktijken meer van deze tijd.”
(SDV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
