Asiel zit in geldnood, maar toch gaat ondervoorzitter aan de haal met 14.600 euro: “Had een burn-out en zat heel diep”

J.V. (44) uit Menen was lange tijd ondervoorzitter van vzw De Knuffelpootjes. Een positie die ze misbruikte. Ze was verantwoordelijk voor de adoptie van de katten, maar het geld daarvoor stak ze in haar zakken. Ze riskeert een celstraf van zes maanden.

Op 2 januari 2020 nam vzw De Knuffelpootjes de werking van het voormalige asiel De Grensstreek in Rekkem over. Vrijwilligerswerk dat met hart en ziel wordt gedaan, want de moeilijkheden zijn er in overtal. Plaatstekort, een teveel aan dieren én altijd een zoektocht naar financiële middelen.

Dat werd in het najaar van 2021 pijnlijk duidelijk. Toen werd wanhopig naar geld gezocht om de kleine honderd dieren die er opgevangen werden te kunnen voorzien van verwarming. Via crowdfunding werd toen 5.600 euro ingezameld.

Diefstal

Het is maar één voorbeeld van hoe het financieel ploeteren is voor een dergelijk initiatief. En het betert er niet op als een vrijwilliger zelf in de kassa zit te graaien. In oktober 2021 kwam namelijk aan het licht dat de toenmalige ondervoorzitter aan de haal ging met een bedrag van maar liefst 14.600 euro.

De 44-jarige J.V. uit Menen, die er verantwoordelijk was voor de katten, moest zich daar woensdagmorgen voor verantwoorden in de rechtbank in Kortrijk. “Het geld dat binnenkwam voor de adoptie van de katten werd niet overgemaakt en ook geld van de verkoop van chocolade verdween. Uiteindelijk bekende ze de feiten. Ze gebruikte het geld voor haar eigen dagelijkse uitgaves”, aldus het Openbaar Ministerie.

Opschorting

De procureur eist een celstraf van zes maanden met uitstel en een boete van 800 euro. Echter, aangezien de vrouw maandelijks 250 euro afbetaalt – intussen gaf ze een kleine 5.000 euro terug – kan de procureur zich ook vinden in de opschorting van straf. Met die gunst zou de rechter de feiten bewezen achten, maar de uitspraak van veroordeling voor een bepaalde termijn opschorten.

De vrouw kon zich vinden in die eis. Zelf weet ze niet hoe het zo ver is kunnen komen. “Ik kan niet meer zeggen dan dat het me spijt”, vertelde ze aan de rechter. “Ik weet niet hoe het kon gebeuren. Ik was slordig met papieren, kampte met een burn-out en zat heel diep. Nu heb ik wel de stap durven zetten om hulp te vragen.” (DJR)