“Samenvattend, wat André betreft: uit het strafdossier blijkt dat de feiten van incest beperkt bleven tot twee feiten, die door Stijn Saelens werden bekend en waarbij Saelens zijn spijt betuigde. Hij volgde ook therapie. André Gyselbrecht omschreef deze feiten zelf als zijnde niet gepleegd uit pedofiele neigingen”, aldus Els D’Hooghe.
“Er waren ook geen nieuwe feiten na 2011. Uit diverse verklaringen blijkt dat André Gyselbrecht zijn kinderen en kleinkinderen graag rond zich had. Hij had een praktijk opgericht waarvan zijn dochter de enige troonopvolger was. Dat zou niet veranderen, tot Stijn Saelens duidelijk maakte dat ze wilden emigreren naar Australië. De rechtbank kan aannemen dat deze immigratieplannen André Gyselbrecht niet zinden.”
“De rechtbank meent dat André Gyselbrecht zich van elke inmenging had moeten onthouden eens duidelijk was dat Elisabeth Gyselbrecht vanaf november 2011 opnieuw volop voor haar relatie met Stijn Saelens en haar gezin ging, ook al was er sprake van emigratieplannen.”
“Hoewel Stijn Saelens misschien leed aan bepaalde grootheidswaanzin en misschien te kampen had met psychische problemen, stelt de rechtbank vast dat het wederzijds opjutten van elkaar door André Gyselbrecht en Stijn Saelens tot de feiten heeft geleid. De ongebreidelde controledrang op het gezin van Elisabeth en Stijn heeft de emigratieplannen vastere vorm doen aannemen, hetgeen op zijn beurt de drang tot ingrijpen door André nog meer heeft versterkt. De voorgehouden crisissituatie werd al ontkracht en is zeker geen schulduitsluitingsgrond. Het is ook niet aannemelijk dat zijn wilsvrijheid zodanig aangetast werd dat hij gedwongen werd om een moord te plannen. Er kan evenmin sprake zijn van een rechtvaardigingsgrond.”
Kasteelmoord
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier