Op een afgelegen maar “uiterst gevoelige” plek in natuurgebied De Blankaart bij Diksmuide betrapte conservator Guido Vandenbroucke een palingstroper op heterdaad. “We zijn dit niet meer gewoon, zeker deze manier van stropen is een nieuw fenomeen.”
Een eigenaardig zicht zaterdagmorgen aan een waterloop in natuurgebied De Blankaart: een man had er zijn voertuig geparkeerd en boog zich over verschillende lijnen, die vanaf de oever in het water verdwenen.
Zeldzaam
Guido Vandenbroucke, conservator van het natuurgebied, had het tafereel gespot en reed ter plaatse. “Ik heb die man op heterdaad betrapt: hij was bezig met het stropen van palingen”, aldus Vandenbroucke.
“Dat zijn we hier niet meer gewoon. Het is al vele jaren geleden dat we te maken kregen met professionele strooptechnieken. Het ging om mensen die ’s nachts een aanzienlijk deel van de vijver van De Blankaart afbakenden met fuiken en dan met een bootje hun slag probeerden te slaan. Dat is gelukkig verleden tijd. Tegenwoordig wordt wel eens een fuik langs een oever ontdekt, en dan nog per toeval omdat zo’n fuik vastraakt in de motor van ons bootje. Stroperij is hier een zeldzaam fenomeen geworden.”
Nachtlijnen
“Niet alleen deze recente palingstroperij is nieuw, maar vooral ook de manier van stropen”, vervolgt Vandenbroucke. “Die man was niet bezig met fuiken, wel met nachtlijnen. Het gaat om draden met een haak en aas, die vastgemaakt worden aan de oever. ’s Nachts raken vissen – en voor deze stroper liefst palingen – vast aan de haken terwijl ze het aas eten.”
“Er lagen verschillende lijnen naast mekaar op de oever en ze waren systematisch aangebracht. ’s Morgens vroeg moet de stroper die lijnen uittrekken en de prooien meenemen, anders wordt alles ontdekt.”
Natuurinspectie
Vandenbroucke woont vlakbij de bewuste waterloop en had het fenomeen opgemerkt. “Dat voelt raar aan en is allerminst aangenaam. Ik ging ter plaatse, nam foto’s en maakte mijn bevindingen over aan de bevoegde diensten van de natuurinspectie. Zij zullen dan hun werk doen. De reden waarom stroperij zo zeldzaam werd, is net door de sterk toegenomen controle van de natuurinspectie op deze waterlopen en vijver.”
“Er is ook meer sociale controle door de ontsluiting van het natuurgebied voor het publiek en de aanwezigheid van kijktorens en kijkplatforms. Als je hier nu rondloopt, word je altijd wel door iemand gezien. Vroeger was dat minder het geval.”
Zeldzame watervogels
De plek van de recente stroperij bevindt zich wel op een erg afgelegen locatie van het natuurgebied, vlakbij waterproductiecentrum De Blankaart.
“Het is een uiterst gevoelige plek middenin het broedgebied van steltloperachtigen zoals grutto, tureluur, steltkluut en de zeldzame zomertortel. Voor de vele watervogels is dit een belangrijk rustgebied. Alleen mensen van De Watergroep komen er af toe om watercontroles te doen in het kader van de waterproductie. Vandaar die half verharde weg langs de waterloop.”
Durven opeten
De conservator verbaast zich over het doelwit van de stroperij. “Palingen blijken nog steeds een lekkernij, zowel voor private consumptie als voor de horeca. Maar ik zou ze niet durven opeten, hoor. Dat wordt ten stelligste afgeraden omwille van historische vervuiling in de modder en bodem van alle waterlopen.”
“Palingen zijn erg belast met zware metalen. Deze roofvissen eten andere vissen, waardoor de vervuiling zich opstapelt en ze eigenlijk giftig worden.”
(TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
