Een jaar nadat bekend raakte dat drie bewoners van woonzorgcentrum Rozenberg in Oostrozebeke om het leven gebracht werden met een overdosis insuline, is er nog altijd geen dader gevat. Het onderzoek, dat al sinds 2020 loopt, gaat onverminderd voort. Ondertussen blijven de families van de slachtoffers achter met veel onbeantwoorde vragen. “Ik vrees dat we nooit gaan weten wie ‘mé’ van ons afgenomen heeft.”
Even terug naar begin september 2022. Toen raakte bekend dat West-Vlaamse speurders al maandenlang hun tanden stukbeten op het verdachte overlijden van drie bewoners van woonzorgcentrum Rozenberg in Oostrozebeke. Die mensen werden vergiftigd met insuline. Nog vijf andere bewoners vertoonden een verdacht ziektebeeld en overleefden dus mogelijk ook een moordpoging.
“Het parket heeft hard gewerkt. Er zijn aanwijzingen, maar geen harde bewijzen” (Lindsay Monteyne, kleindochter van slachtoffer Madeleine Goemaere)
Ondertussen, meer dan drie jaar nadat de dader in juli 2020 voor het eerst toesloeg, is er nog altijd geen schot in de zaak. “Het onderzoek is nog lopende”, is het enige dat de onderzoeksrechter kwijt kan. Weinig verrassend, want het parket houdt de lippen al een jaar stijf op elkaar.
In de 22 maanden voor de verdachte overlijdens het nieuws haalden, hadden de speurders in het belang van het onderzoek ook al aan alle betrokkenen gevraagd om te zwijgen. Iets wat bij de families van de bewoners heel wat vragen opriep: hun geliefde familielied verbleef in een woonzorgcentrum waar allicht nog een moordenaar rondliep…
Die vragen blijven ook een jaar nadat de bom barstte onbeantwoord. “We hebben het dossier wel mogen inkijken bij het parket”, vertelt Lindsay Monteyne, die haar grootmoeder Madeleine Goemaere (93) verloor. Zij was een van de drie dodelijke slachtoffers. “Dat waren een vijftal dikke mappen. Die mensen hebben dus zeker hun werk gedaan en zijn dat ongetwijfeld nog altijd aan het doen. We vernamen dat er heel wat aanwijzingen zijn, maar nog geen concrete bewijzen. Ik vrees dan ook dat we nooit te weten zullen komen wie mé van ons afgenomen heeft. Het smaakt allemaal erg zuur. We missen haar nog elke dag.”
Focussen op toekomst
In het dorp gaat het leven ondertussen gewoon door. De insulinemoorden lijken geen gespreksthema meer in Oostrozebeke. Integendeel: heel wat mensen mijden het onderwerp liever. Zo ook schepen Carine Geldhof, die bevoegd is voor het woonzorgcentrum. “Het parket is bezig met de zaak en wij vernemen daar niets over. We focussen liever op de toekomst, ons woonzorgcentrum zit weer in de goede flow. We slagen er ook opnieuw in om nieuw personeel aan te werven. Normaal hebben we hier een capaciteit van 79 bewoners, maar een tijdlang zijn onze tweepersoonskamers en plaatsen voor kortverblijf, zeven in totaal, leeg gebleven. We gaan dat stilaan ook weer opbouwen, maar alleen als we daarvoor voldoende medewerkers hebben.”
Ondertussen vertrok ook directrice Nele Van Colen, die was op 1 mei 2022 nadat de feiten zich hadden afgespeeld Christine Vergote komen aflossen. “Nele was hier ook een tijdlang hoofdverpleegkundige, haar vertrek heeft niets met de hele heisa te maken. Ze zocht een andere uitdaging in de zorgsector. Ondertussen hebben wij iemand op interimbasis aangesteld en loopt er een nieuwe vacature”, klinkt het.
Grote stappen gezet
Sinds juni staat het woonzorgcentrum niet meer onder verhoogd toezicht. Het Agentschap Zorg en Gezondheid had die maatregel opgelegd omdat het wilde onderzoeken hoe er in Rozenberg werd omgesprongen met medicatie. Volgens het Agentschap werd niet nauwkeurig genoeg bijgehouden wie welke geneesmiddelen kreeg en wie die toediende. Die chaos in de administratie zou het onderzoek naar de dader mee bemoeilijkt hebben. “Maar we hebben ondertussen grote stappen gezet op vlak van digitalisering. We laten ons ook nog altijd begeleiden en er zijn heel wat nieuwe procedures op gang gezet”, klinkt het bij het rusthuis.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
