Jeanine Roobroeck ontsnapte aan de dood nadat ze ook met insuline werd geïnjecteerd en zo in een coma in het ziekenhuis belandde. Vermoedelijk zijn drie van haar medebewoners in WZC Rozenberg overleden aan een overdosis insuline. Het gerecht voert al sinds november 2020 een onderzoek. “Maar ik denk niet dat we de dader ooit zullen kennen”, zegt Lobke Bogaert.
Sinds deze morgen heel vroeg stromen telefoontjes en berichtjes binnen bij Ymke (35) en Lobke Bogaert (37). Het nieuws over de drie rusthuismoorden en de vijf mensen die mensen die ontsnapten aan een gewisse dood, beroert uiteraard ook haar omgeving. Zeker na de getuigenis van de twee enige kleindochters van Jeanine Roobroeck. Jeanine, die in april volgend jaar 90 wordt, overleefde de insulineprik. “Wij vernemen nu ook via de media zaken die we niet wisten. Het dossier hebben we nooit mogen inkijken, er werd ons gevraagd om het stilzwijgen te bewaren. We hebben nooit een geheimhoudingsakkoord ondertekend, maar het zijn niet wij die naar de pers zijn gestapt. In het belang van het onderzoek moesten we zwijgen. Maar het is nu al anderhalf jaar na de feiten met oma, er mag stilaan nieuws komen.”
Prikwonde tussen de tenen
In februari 2021 deed oma Jeanine Roobroeck in WZC Rozenberg een hypo, waardoor ze in een coma belandde en in het ziekenhuis terechtkwam. Maar de kleindochters kregen al argwaan omdat ze het woord gerechtelijk onderzoek hoorden vallen. Maar al gauw gingen ze zich ook vragen gaan stellen bij de gang van zaken in het rusthuis, waar Lobke als zorgkundige nog gewerkt heeft. Zus Ymke is verpleegkundige. “In het ziekenhuis kon mijn zus samen met de wetsdokter vaststellen dat er een prikwonde was tussen haar tenen. Via deze weg moet de dader de insuline geïnjecteerd hebben.”
“Mochten we geen plaats gevonden hebben in een ander rusthuis, ik had ze bij mij in huis genomen”
Oma overleefde de moordpoging, maar teruggaan naar WZC Rozenberg was voor de zusjes geen optie. “Zeker niet. Mochten we geen plaats gevonden hebben, dan had ik ze hier bij ons thuis in huis genomen”, zegt Lobke, die net als haar zus nog in Oostrozebeke woont. Maar ondertussen woont Jeanine al ruim een jaar in ‘t Pandje in Izegem. “Een rusthuis met een hart voor de mensen. Haar gezondheid gaat er uiteraard niet op vooruit, maar ze is super gelukkig. Beter dan daar kun je niet zitten. We zullen er ook altijd zijn voor oma. Onze pa die al overleden is was enige zoon, wij zijn dus de enige kleindochters.”
“Men verstopte zich achter het onderzoek”
Ymke en Lobke wisten dat er een gerechtelijk onderzoek lopende was. “En daar verstopt men zich ook wat achter. Op de gemeente, dat via het OCMW uitbater is van het rusthuis, maar ook in het rusthuis zelf. Eén keer hebben ze ons gesproken, toen we haar kamer gingen leeghalen. Maar we hebben nooit de simpele vraag gekregen hoe het met haar ging. Dat is toch wel het minste wat ze konden doen.”
Omstandigheden overlijden
In Oostrozebeke wordt er op dit moment natuurlijk over niks anders gesproken. “Ik krijg ook vragen van familie en kennissen, wiens familielid ook in die periode is overleden. Maar als ik de beschrijving van de omstandigheden verneem, heeft dat niks te maken met een insulinespuit en een daaropvolgende hypo. Maar natuurlijk gaat iedereen zich vragen stellen.”
“Van het rusthuis en het gemeentebestuur hadden we toch meer menselijkheid verwacht”
Het onderzoek startte al in november 2020. “Maar ik denk niet dat ze de dader nog zullen vatten. De laatste feiten dateren van augustus vorig jaar, dus denk ik dat die persoon gewaarschuwd is en zich dus niet meer zal wagen aan een nieuwe poging. Of het moest zijn dat hij of zij een ziekelijke neiging heeft om verder te gaan en toch nog toeslaat. Maar naar mijn verwachting zal deze zaak nooit opgelost geraken.”
Nieuwe directrice
Deze morgen was het ook een drukte van jewelste aan het rusthuis. “Het staat er vol auto’s. Misshcien werden de families uitgenodigd van de huidige bewoners, om eindelijk eens een woordje uitleg te geven. Maar het is nu de nieuwe directrice Ellen Van Colen (die op 1 mei Christine Vergote opvolgde, red.) die na enkele maanden de hete ijzers uit het vuur mag halen, terwijl dit al voor haar periode dateert. Ik ben blij dat oma daar weg is. Ik had meer menselijkheid verwacht, van het rusthuis en van het gemeentebestuur. Want we hebben niemand gehoord.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
