Bij de start van het pleidooi van zijn advocaat heeft Pol Mistiaen (46) op zijn assisenproces het woord gevraagd. De beschuldigde verklaarde plots dat hij zich toch herinnerde hoe hij Ellen D’hooghe (37) met een ijzeren staaf van het leven beroofde. “Ik ben als een wilde tekeergegaan”, klonk het.
“Meneer Mistiaen heeft ons deze morgen bij zich geroepen, omdat hij wat zou willen zeggen over een stuk dat hij zich nog herinnert”, opende meester Jan Leysen verrassend. In die omstandigheden vroeg de verdediging aan voorzitter Antoon Boyen om de beschuldigde nu al het woord te geven en niet te wachten tot zijn laatste woord.
“Het is voor hem zeer belangrijk dat hij het zegt, ook voor de burgerlijke partijen.” “Ik heb deze nacht amper geslapen. Ik heb enorm veel nagedacht over wat ik tegen de familie wil zeggen en over wat meester Arnou gisteren heeft beschreven.”
Geen cowboyverhaal
Mistiaen beweert dat hij bepaalde herinneringen had, maar bij de onderzoeksrechter geconfronteerd werd met wurgsporen bij het slachtoffer. “Voor mij is dat stuk wazig. Ik wil geen dingen invullen om mijn vel hier te komen redden. Ik heb nooit ontkend dat ik het gedaan heb. Ik zal hier geen cowboyverhaal vertellen.”
De man uit Oekene herhaalde dat hij de nacht van de feiten eigenlijk zelf uit het leven wilde stappen. “Ik zag op dat moment maar één schuldige. En dat was zij, hoewel dat absoluut niet zo is. Ik heb me zo kwaad gemaakt en ik heb inderdaad die staaf genomen. Vraag me niet waarom die staaf.” In de slaapkamer sloeg hij meermaals op het hoofd van zijn echtgenote. “Ik ben als een wilde tekeergegaan. En het enige dat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat Ellen zich inderdaad gedraaid heeft. Vraag me niet hoeveel slagen, want ik weet het niet.”
Uit schrik en schaamte
De voorzitter vroeg zich af waarom de beschuldigde dit niet gewoon tijdens het verhoor vertelde. “Uit schrik en schaamte en ook omdat je weer vragen stelt. Ik heb het gevoel dat het dan overkomt alsof ik sta te liegen en alles verzin. Ik heb u nu alles verteld wat ik weet.”
De verdediging had eerder al aangekondigd zich neer te leggen bij een veroordeling voor moord. “Hij heeft schuld en hij moet die schuld erkennen. Ten aanzien van u, ten aanzien van het hof, ten aanzien van iedereen. Iedereen heeft daar recht op”, pleitte meester Leysen. De advocaat stelde dat ze hadden kunnen kiezen om uitlokking of zelfs onweerstaanbare dwang te pleiten.
“Was dat misschien het proberen niet waard, omdat dat zijn kop zodanig zot gemaakt was? Dat hij niet meer wist wat hij deed? Nee, dat is zever.” In het pleidooi werd ook aandacht gevraagd voor de goede kanten van de beschuldigde. “Als je hier in die box zit, dan ben je ook de boksbal van iedereen. En je hebt dat gisteren gezien. Je moet incasseren, de ene klap na de andere.”
Geen ziekelijke leugenaar
Meester Leysen gelooft ook oprecht dat zijn cliënt bepaalde feiten verdrongen heeft. “Het is dankzij die stress dat er zaken naar boven gekomen zijn. En daar ben ik blij om. Ik hoop dat men hem hierom straks niet weer belachelijk maakt.” Ten slotte werd uitgelegd dat Mistiaen wel degelijk zelfmoord wilde plegen. “Als je een brief schrijft naar R. en naar opa Koe, is dat dan voor de klucht? Het is een moordenaar, maar maak er geen ziekelijke leugenaar van.”
In de maanden voor de moord deed de beschuldigde verwoede pogingen om zijn huwelijk te redden. “Hij haalde alles uit de kast, maar het was te laat. Hij heeft goede dingen gedaan, maar hij heeft ook slechte dingen gedaan. En hij heeft op het einde het slechtste gedaan dat hij kon doen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
