Bij het West-Vlaams parket zijn vorig jaar 421 dossiers behandeld over inbreuken tegen de dierenbeschermingswet. Dat is bijna een verdubbeling ten opzichte van vijf jaar geleden. Toch zijn de dieren er in onze provincie niet noodzakelijk slechter aan toe. “Mensen slaan sneller alarm”, zegt referentiemagistraat Lies De Bondt.
Uit cijfers van het parket blijkt dat het aantal dossiers over inbreuken tegen de dierenbeschermingswet jaar na jaar stijgt. In 2017 behandelde het parket van Ieper, dat in West-Vlaanderen bevoegd is voor de materie, nog 268 dossiers. Vorig jaar was dat aantal al gestegen tot 421. Toch hoeft dat volgens referentiemagistrate Lies De Bondt niet te betekenen dat het bergaf gaat met het respect voor dieren in onze provincie.
“Er is gewoon meer aandacht voor. Veel dossiers starten met klachten door particulieren. Mensen die ergens een puppy gekocht hebben en zich vragen stellen bij de omstandigheden waarin die dieren bij de fokker leven of mensen die op wandeling een paard zien staan dat geen schuilstal heeft. Ook bij de politie is er meer aandacht voor. Niet elke politiezone heeft al een eigen dierenpolitie, maar elke zone heeft wel iemand die met de materie bezig is”, klinkt het.
Tanden knippen
Bij de Brugse politie is er wél een cel die zich exclusief met dieren bezighoudt. Inspecteur Bart Saelens merkt ook dat dieren meer en meer een volwaardige plaats in de maatschappij krijgen. “Toen ik jong was, werden op het platteland nog de tanden van honden geknipt zodat ze minder gevaarlijk zijn. Dat was toen normaal. Nu kan dat absoluut niet meer”, zegt hij.
Toch blijft er nog altijd veel onwetendheid. “Mensen kopen soms een gezelschapsdier zonder er al te veel bij na te denken, zeker in coronatijden. Maar die schattige puppy wordt groot, heeft meer eten, beweging en verzorging nodig. Plots stopt ook het telewerk, gaan mensen weer naar kantoor en dan zit die hond daar een hele dag in een bench. Als we mensen erop wijzen dat dat niet mag, dan vallen ze echt uit de lucht.”
Kat in de oven
Het gros van de meldingen bij de Brugse dierenpolitie is toe te schrijven aan onwetendheid. “Dikke honden bijvoorbeeld. Ze krijgen zoveel eten omdat hun baasjes hen zo graag zien, maar je doet je hond daar geen plezier mee. Doe dat niet, je hond ziet daarvan af”, zegt Bart.
Echte verwaarlozing of zelfs mishandeling is een zeldzaamheid. “Op mijn eerste interventie ooit vonden we een hond in een schamel hok, zonder voeding of water, helemaal onder schurft. Die hebben we meteen in beslag genomen. Ik heb onlangs nog een zaak gehad waarbij een buurman een kat had opgehangen aan een boom, als waarschuwing, zodat iedereen zou weten dat buurtkatten niet welkom zijn in zijn tuin.”
Ook procureur De Bondt schrikt soms nog van de dossiers op haar bureau. “De zaak-Sprotje zal ik nooit vergeten. Een man had, voor het plezier en uit verveling, een kat in een oven gestopt en die oven aangezet. Ik heb voor die man de maximumstraf gevorderd”, zegt ze.
Slecht behandelde dieren zijn vaak zoals kanaries in de koolmijnen: een teken dat er meer aan de hand is. “We zien wel eens dat er een link is met intrafamiliaal geweld. Mensen die aan de rand van de maatschappij leven, hebben sneller problemen binnen het gezin waar soms ook een dier deel van uitmaakt. Als er dan een klacht binnenkomt over dat dier, ontdekken onze ploegen dat er meer aan de hand is. En omgekeerd: komt er een klacht binnen over intrafamiliaal geweld, dan letten onze mensen er ook op of er dieren in huis zijn en checken ze hoe die behandeld worden”, zegt Bart.
“Wie niet goed voor zichzelf kan zorgen, kan vaak ook niet goed voor een dier zorgen”, vult procureur De Bondt aan. “In dergelijke dossiers zien we vaak een samenhang met andere problemen: drugs, slechte huisvesting, een precaire financiële toestand. Het hangt allemaal samen.”
Voor de rechtbank
Het parket handelt zo’n twintig procent van de dossiers af met een minnelijke schikking, vijftien procent van de dossiers blijkt te erg en wordt voor de rechtbank gebracht in speciale zittingen. Het overgrote deel van de dossiers, zo’n 65 procent, zijn zaken die blijvend opgevolgd worden. “In die dossiers blijven we zoeken naar een oplossing en gaan we mensen strikt opvolgen. Een dossier afsluiten zonder gevolg – seponeren – doen we alleen als de dieren weggehaald zijn of als ze in betere omstandigheden leven en er voldoende garanties zijn dat dit zo zal blijven. Als ze met de politie of met de inspectiedienst Dierenwelzijn geconfronteerd worden, beseffen de meeste mensen zelf wel dat hun dieren beter verdienen”, besluit procureur De Bondt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
