Op de afdeling Intensieve Kindergeneeskunde in het universitair ziekenhuis in Gent stellen artsen jaarlijks bij een tiental jonge kinderen het shakenbabysyndroom vast. Dat zegt wetsdokter Geert Van Parys, die als professor ook les geeft aan studenten van het UZ Gent. “Het is heel belangrijk dat de behandelende geneesheer zeer snel weet wat er gebeurd is. Direct de waarheid zeggen, is dus cruciaal”, zegt Van Parys.
Maandag overleed een vier maanden oude baby uit Avelgem in het Gentse ziekenhuis aan de gevolgen van ernstige mishandeling. De vader van het jongetje, een 29-jarige man uit Avelgem, zit in de cel op verdenking van opzettelijke slagen en verwondingen met de dood tot gevolg. De kleine Hardin werd zondag al opgenomen in het ziekenhuis en al vrij snel merkten de artsen dat het kind symptomen vertoonde van het shakenbabysyndroom. De vader bekende ondertussen dat hij het kind hevig dooreengeschud heeft.
“In de medische wereld gebruiken we de term ‘shakenbabysyndroom’ niet langer, maar spreken we eerder over een toegebracht hersenletsel”, legt wetsdokter Geert Van Parys uit. “Daarbij komt bloed tussen de vliezen van de hersenen terecht, maar ook in de oogzenuw en in het netvlies. Het hersenletsel wordt veroorzaakt door een hoogkinetische energie, in vele gevallen dus door het schudden van een kind”, zegt hij.
Klassieke uitleg
Het gaat vrijwel nooit om een ongeluk, zegt Van Parys. “Je moet toch al minstens vijf seconden aan een stuk en aan een zeer hoge frequentie schudden. Door een kind eens omhoog te gooien tijdens het spelen, zal je dit niet veroorzaken. Vaak krijgen we bij verdachte gevallen de klassieke uitleg van daders: dat ze te hevig gespeeld hebben of dat ze met de wagen over hobbelige kasseien gereden hebben. Maar dat is quatsch, dat kunnen wij wetenschappelijk achterhalen”, klinkt het.
Het lichaam van kinderen jongeren dan twee jaar is nog te fragiel om de schuddende bewegingen te kunnen verwerken. “In verhouding is het hoofd van zo’n kind veel groter. Bovendien zijn de nekspieren nog niet goed ontwikkeld. Als je met zo’n kind schudt, dan kunnen die nekspieren dat niet opvangen. De gevolgen kunnen zeer ernstig zijn. Als het kind al niet overlijdt, is er vrijwel zeker levenslange schade. Omdat er ook bloed in de oogzenuw en het netvlies terecht komt, kan er ook blindheid optreden”, zegt Van Parys.
Schuld doorschuiven
Om het kind zo snel als mogelijk op een correcte manier te kunnen helpen, is het cruciaal dat daders meteen de waarheid vertellen. “We moeten zo snel mogelijk weten wat er aan de hand is. Helaas zien we vaak dat potentiële daders de schuld naar elkaar doorschuiven. Dan zegt een ouder dat het in de crèche, bij de babysit of bij de andere ouder is gebeurd. Op die manier gaat er cruciale tijd verloren. Bovendien is het ook voor de dader, die meestal toch gevonden wordt, belangrijk dat hij of zij meteen de waarheid zegt. De rechtbank kan daar later rekening mee houden”, zegt Van Parys.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
