De 36-jarige man uit Wervik die een maand geleden tot een effectieve celstraf van zes jaar is veroordeeld voor seksueel misbruik van zijn 8-jarig nichtje en vier buurmeisjes gaat in beroep tegen zijn straf. Met de toegekende schadevergoedingen gaat hij wel akkoord. “En ook aan zijn belofte om te verhuizen, zal hij zich houden”, aldus advocaat Jan Leysen.
April 2020. Een meisje verklapt aan haar buurmeisje dat een buurman haar in de jacuzzi wellicht per ongeluk ongepast heeft aangeraakt. Het is voor het andere meisje het sein om niet langer te zwijgen en te vertellen dat de buurman haar al twee jaar lang seksueel misbruikt. Ongepaste, seksueel getinte sms’jes, ongepaste aanrakingen, ‘kietelspelletjes’ maar ook penetraties, zo blijkt tijdens de verhoren bij de politie. De buurman was nochtans eigenlijk geliefd in de buurt. De jonge meisjes uit de buurt waren er altijd welkom om spelletjes op de PlayStation te spelen of even in de jacuzzi te genieten.
Ook nichtje
Na de klachten van de eerste twee meisjes volgde nog een derde en vierde buurmeisje. Het nieuws sloeg ook bij de familie van de dader in als een bom. Maar het werd nog erger. Ook de dochter van zijn oudere broer biechtte op dat ze al in 2009 tussen haar 8ste en 12de misbruikt werd door haar oom. Ze vertelde jaren niets omdat ‘nonkel’ zei dat “dit de familie zou verscheuren’.
Hij moet via strenge voorwaarden jarenlang medisch en psychologisch begeleid en geholpen worden
De Wervikaan bleef ontkennen, tot hij de dagvaarding voor de rechtbank in de brievenbus kreeg. Op het proces las een ondertussen 13-jarig slachtoffer een brief voor die door merg en been ging. “Hij voelde onvoldoende aan dat hij grenzen overschreed”, aldus Jan Leysen. “Mede door zijn verstandelijke beperking. Hij is dan wel 36 jaar, maar heeft slechts een IQ van 53, van een tienjarige.”
In beroep
Precies daarom gaan ze in beroep tegen de effectieve celstraf van 6 jaar die hij kreeg opgelegd. “Een verblijf in de cel is voor hem geen oplossing”, vindt Jan Leysen. “Hij moet via strenge voorwaarden jarenlang medisch en psychologisch begeleid en geholpen worden. Dat is wat we in beroep willen bereiken. Het schuldbesef is groot en de schadevergoedingen zal hij zeker betalen van zodra zijn woning is verkocht. Hij blijft dus ook bij zijn belofte om te verhuizen.”
“Nachtmerrie blijft”
Voor de buurmeisjes en hun ouders was het onbegrijpelijk dat hij nog altijd vlakbij, naast een speelpleintje, mocht blijven wonen. Voor hen is het aangetekende beroep wel een nieuwe slag in het gezicht. “Deze nachtmerrie is nog altijd niet voorbij”, zucht de moeder van één van de slachtoffers. “Het beroep bewijst nogmaals dat hij geen spijt heeft van het misbruik van onze kinderen. Hij probeert zich goed voor te doen door te verhuizen en zo vlug mogelijk de morele schadevergoeding te betalen.”
“Door de rechtbank werd hij verplicht om zich binnen de maand aan zijn perimeterverbod van 5 km te houden. Verhuizen was dus was niet zijn keuze. En wat de schadevergoeding betreft: met geld zal het leed niet verdwijnen. Als de gevangenis geen gepaste plaats is voor hem, stel ik voor dat ze hem dan zes jaar in een instelling steken met gepaste hulp, maar niet onder voorwaarden. Voor ons begint alles opnieuw.” (LSi)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
