Niet elke drugsverslaafde is een last voor de samenleving: dat is het punt dat Wesley* (42, echte naam bekend bij redactie) uit Ingelmunster wil maken. Recent kreeg hij nog een straf met uitstel voor drugsbezit maar ondanks zijn heroïneverslaving en schrijnende jeugd heeft hij nu vast werk, is hij elf jaar samen met zijn vriendin en is de zorg voor haar drie kinderen zijn hoogste goed. “Dat zij ook zouden beginnen gebruiken, is mijn grootste angst.”
In zomer 2021 werd Wesley met heroïne betrapt op een werftoilet in Meulebeke. Vorige week kreeg hij daarvoor zeven maanden met uitstel en een boete van 8.000 euro, waarvan eveneens 7.200 euro met uitstel. Zijn advocaat Gregory Everaert betwistte de feiten niet, maar haalde wel het tragische levensverhaal van zijn cliënt aan. “Hij heeft niet kunnen kiezen waar zijn wieg stond”, zei meester Everaert. Dat is een understatement.
Schrijnende jeugd
“Als baby heb ik in het ziekenhuis gelegen met ondervoeding”, begint Wesley. “Mijn moeder heeft nu negen kinderen van verschillende mannen en was niet echt een moeder voor mij. Soms woonde ik eens een paar maanden thuis maar het merendeel van mijn kindertijd verbleef ik in het toenmalige Stella Maris in Kortrijk. Met mijn vader had ik nog minder contact dan met mijn moeder. Als kind heeft hij me wel zwaar mishandeld, ik ontdekte pas later waar de littekens op mijn buik en rug vandaan kwamen. In de zwemles keken de andere kindjes altijd raar naar mij. Gepest werd ik niet maar ik hoorde nergens bij. In heel mijn leven ben ik naar één verjaardagsfeestje geweest. Ik trok dan maar op met de oudere jongens uit Stella Maris, naar wie moest ik anders opkijken? Zij brachten me in contact met drugs. Toen ik twaalf was, begon ik cannabis te roken. Al snel gebruikte ik ook speed. Sinds mijn zestiende ben ik heroïneverslaafd. Drugs waren de gemakkelijkste oplossing om niet aan mijn problemen te moeten denken.”
“Drugs waren de gemakkelijkste oplossing om niet aan mijn problemen te moeten denken.”
“Ik liep vaak weg uit de instelling en verbleef dan bij die oudere jongens. Door mijn wegloopgedrag heb ik zelfs in de gesloten instelling van Everberg gezeten, al ben ik nooit voor criminele feiten voor de jeugdrechter moeten komen. Daar leerde ik wel de zware jongens uit Brussel en Antwerpen kennen.”
Te voet naar Compostella
“Op mijn zeventiende hebben ze mij te voet naar Compostella gestuurd als voorwaarde om meerderjarig te verklaard te worden. Dat vond ik een betere oplossing dan mij altijd maar op te sluiten. Toen kreeg ik ook toegang tot mijn volledige spaarboek. Drie maanden later was die leeg. Drugs, uitgaan en de Playstation 1 was net uit. Daarna volgde een moeilijke periode, ik was periodes dakloos en dealde om rond te komen.”
Recente veroordeling
“Nu gaat het eigenlijk al lang goed. In de coronaperiode ben ik nog eens veroordeeld voor dealen omdat ik toen zonder werk zat. Ik doe opbouw- en afbraakwerken voor kermissen, dat viel tijdens de pandemie stil natuurlijk. Maar voordien was het twintig jaar geleden sinds mijn laatste veroordeling. Gelukkig kent mijn baas mijn situatie want het is niet simpel om mijn werk te combineren met alle afspraken met de justitie-assistent en allerlei begeleidingen. Ik ben nu elf jaar samen met mijn huidige vriendin en de zorg voor haar drie kinderen is het allerbelangrijkste voor mij. Zij kunnen wel naar verjaardagsfeestjes. Ik neem dagelijks mijn methadon en gebruik sporadisch nog echte heroïne, maar nooit thuis. De kinderen weten enkel dat methadon medicatie is waar ze niet aan mogen komen. Enkel mijn oudste dochter van veertien vertelde ik dat ik vroeger gebruikte. Het is een moeilijk evenwicht. Voorlopig wil ik niet dat ze alles weet maar ik wil haar wel behoeden om dezelfde fouten te maken, dat is mijn grootste angst.”
Doodziek
“Volledig afkicken zit er voor mij niet meer in, ik ga niet liegen tegen mezelf. Van het minste dat ze mijn methadon afbouwen, word ik doodziek. Je zou me een functionele verslaafde kunnen noemen. Ik betaal belastingen zoals iedereen en na zeven jaar collectieve schuldenbemiddeling, zou alles eind dit jaar effen moeten zijn. Ik ben er niet trots op dat ik een gebruiker ben maar ik ben wel trots dat ik hard werk en niemand tot last moet zijn.” (JF)
*Wesley is een fictieve naam. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
