Een moeder en haar 17-jarige zoon uit Waregem hebben bij een gewelddadige overval bij hen thuis rake klappen gekregen van twee gemaskerde en gewapende inbrekers. Nele Merlier en haar zoon werden gekneveld en moesten lijdzaam toezien hoe hun hele huis overhoop werd gehaald. “Ze hebben al mijn juwelen mee, ook die van mijn man die recent overleden is”, zegt Nele.
Het had de start van een deugddoende vakantie moeten zijn voor thuisverpleegster Nele Merlier (49). De drukbezette zus van Pieter Merlier, ooit keeper bij Zulte Waregem, zou even gaan uitwaaien aan zee. Maar op dinsdagavond 4 juli kregen Nele en haar 17-jarige zoon thuis in de Keerstraat ongewenst bezoek. “Ik was al gaan slapen, mijn zoon speelde nog wat op zijn PlayStation in zijn kamer. Iets voor 1 uur werd ik wakker door het geluid van een gsm die op de grond werd gegooid. Plots werd mijn donsdeken van mij getrokken en zag ik dat er een gewapende man in mijn slaapkamer stond. Hij scheen met een zaklamp in mijn gezicht en riep dat hij geld moest hebben. Toen ik uit bed stapte, sloeg hij verscheidene keren met zijn geweer op mijn hoofd”, vertelt Nele.
Terwijl zij door de overvaller gekneveld werd met een spanbandje en duct-tape over haar mond geplakt kreeg, ging een andere inbreker de kamer van haar zoon binnen. Ook hij werd gekneveld en naar de slaapkamer van zijn moeder gesleurd. “Ze bleven maar vragen om geld, maar ik heb helemaal geen geld in huis. Omdat ik maar bleef op hen inpraten, trokken ze ook nog een zak over mijn hoofd. ‘Kankerwijf’, noemden ze me. In het Nederlands, maar met een buitenlands accent.”
Trouwring
De inbrekers doorzochten het hele huis. “Ze haalden de matras van de bedden, doorzochten de kasten, trokken alle lades open, noem maar op. Mijn handtas – nochtans een dure van Delvaux – hebben ze laten staan; maar ze hebben er wel mijn portefeuille uitgehaald. Ze hebben ook een bril mee, maar vooral: al mijn juwelen zijn weg. Alles van mijn grootmoeder, mijn moeder en ook van mijn man die in december vorig jaar overleden is. Zelfs mijn trouwring hebben ze mee”, zegt Nele.
“Dat gevoel van veiligheid in je eigen huis hebben ze van me afgenomen; dat vind ik nog het ergste”
Toen de overvallers vertrokken, sisten ze Nele en haar zoon toe dat ze tien minuten moesten wachten vooraleer ze naar beneden mochten komen. “Anders zouden ze een kogel door mijn hoofd schieten, zeiden ze. Maar ik heb niet getwijfeld. Zodra ik de voordeur hoorde dicht slaan, zijn we naar beneden gegaan. Met een schaar uit de keuken hebben we de spanbandjes losgeknipt en sloegen we bij de buren alarm. De politie was vijf minuten later al ter plaatse, maar de vogels waren natuurlijk gaan vliegen”, zucht Nele.
Alarmsysteem
De feiten hebben een enorme impact op haar en haar zoon. “Die film blijft maar door mijn hoofd spelen. Ook als ik onder het volk kom, zit ik constant te kijken of ik niet een van die twee mannen herken. Een van hen deed bij mij een belletje rinkelen, alsof ik hem al eens had gezien. Ik zit me ook constant af te vragen of het wel echte wapens waren en of ik niet meer had kunnen doen. Wellicht niet. Een van die overvallers was echt agressief, mogelijk door drugs. Het eerste wat hij deed, was onze gsm’s kapot plooien, zodat we de politie niet zouden kunnen bellen”, klinkt het.
Tot voor de feiten was het huis van Nele een van de weinige in de buurt zonder alarmsysteem. “Met pijn in het hart ga ik er nu wellicht wel één installeren. Nochtans ben ik er niet voor. Ik wil niet het gevoel hebben dat je constant bang moet zijn in je eigen huis. Dat is nog het ergste wat ze mij hebben afgenomen, dat gevoel van veiligheid in je eigen huis. Homejackings, dat was voor mij altijd een ver-van-mijn-bedshow, maar nu was het wel een heel-dicht-bij-mijn-bedshow. Letterlijk.”
Straatverlichting
Niet alleen het ontbreken van een alarmsysteem heeft haar huis tot een doelwit gemaakt van de inbrekers, meent Nele. “Ze zijn wellicht op verkenning gekomen en hebben gezien dat de straatverlichting hier om klokslag 23 uur afgelegd wordt. Dan is het hier pikdonker, zo donker dat je een zaklamp nodig hebt om door de straat te lopen zonder overal tegen te botsen. Dat nodigt natuurlijk uit voor mensen met slechte bedoelingen. Ik heb de burgemeester daarover al een mail gestuurd, men zal het bekijken”, zegt Nele.
Dat het trieste voorval op sociale media al een eigen leven is gaan leiden, betreurt ze. “Let op, ik wil hier geen politiek spelletje van maken. Er zijn bepaalde politieke partijen die dit verhaal willen gebruiken om hun punt te maken, maar daar doe ik niet aan mee. Ik ben absoluut geen racist. Als thuisverpleegkundige kom ik overal, bij alle soorten mensen en ik kom met iedereen overeen”, zegt Nele beslist.
Hype’O Dream
Ondanks de ellende probeert Nele nog het beste van haar zomer te maken. “Naar de zee ga ik niet meer. Daar staat mijn hoofd nu niet meer naar. Ik probeer nu mijn zinnen te verzetten door zoveel mogelijk mee te helpen met het festival Hype’O Dream, waar mijn broer Pieter mee in de organisatie zit en waar twee van mijn drie zonen hun vakantiejob doen. Een beetje met de mensen babbelen, dat zal me deugd doen. Maar ondertussen ga ik toch ook goed uitkijken of ik niet één van die castards herken”, zegt Nele.
Beide overvallers waren donker gekleed. De grootste, van 1,80 meter, was helemaal in het zwart, de kleinere – ongeveer 1,70 meter – droeg een blauwe werkbroek met een gele fluo band onderaan. Beide droegen zwarte handschoenen en spraken Nederlands met een buitenlands accent. Het parket van West-Vlaanderen, afdeling Kortrijk, bevestigt de feiten en voert een onderzoek.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
