De verdediger: “André is een schoon mens”

Foto Belga © BELGA
Redactie KW

Hoe verrassend de laatavond-bekentenis van André Gyselbrecht voor de buitenwereld was, zijn verdediger, meester Platteau, viel niet van zijn stoel. Integendeel. “Het was geen impulsieve ingeving”, zegt de advocaat achteraf. Meer zelfs, de verklaring was gepland. Voor bij het begin van die eerste procesdag van de week.

Was de bekentenis van André Gyselbrecht een impulsieve ingeving dan wel een uitgekiende strategie? Meester Platteau ontwijkt de vraag. “Tegen mijn natuur in vind ik het wenselijk daar niet op in te gaan”

De advocaat begint er dan over hoe hij zich vereerd voelt door de mediabelangstelling, zelfs uit Nederland en geeft toe dat hij het zijn ijdelheid streelt. En dan heel ernstig: “We hoorden enkel het verhaal van de onderzoekers. Mijn standpunt moet nog komen. Spijtig dat ik zo lang moet wachten. Maar ik ga mijn cliënt door dik en dun verdedigen. André Gyselbrecht blijft een schoon mens in zo’n dramatische omstandigheden. Ik behandelde intussen 76 moordzaken, maar kreeg nog nooit de eer zo iemand te verdedigen. André Gyselbrecht gelooft in de waarden en hoopt op een correcte uitspraak. Zijn bekentenis vergeef ik hem. Als er een iemand moet kwaad zijn dan ben ik het.”

“Ik kreeg nog nooit de eer zo iemand te verdedigen”

“Want de juiste strategie ware geweest dat André Gyselbrecht vijf jaar geleden onmiddellijk duidelijk was geweest. Dat hij uit pure wanhoop Stijn Saelens liet ombrengen. Het was beter geweest voor André. Kijk, maar toen vreesde hij alles te verliezen, zijn dochter Elisabeth, zijn kleinkinderen, zijn familie, zijn zoon Peter, die van de hele affaire niets afwist.”

Meester Platteau geeft ten slotte toe dat de bekentenis op het late uur van de eerste procesdag geen impulsieve ingeving was. “Normaal had André in het begin van de zitting zijn verklaring afgelegd. Hij deed dat niet omdat ik er niet was. Ik arriveerde een uur later omdat ik vastzat in de file. Op de inleidende zitting stond het parket toe dat elk woord van mijn cliënt correct zou worden vastgelegd op tape. Op de procesdag was er echter niets voorzien, ondanks de afspraken. Dat maakte me wrevelig. Het spel zat op de wagen. André wachtte, en wachtte… om te bekennen”.