“Bijna uitsluitend bezig met kinderporno”

Grensleie (Menen, Wevelgem en Ledegem) is een van de eerste West-Vlaamse politiezones met een eigen ‘Local Computer Crime Unit’ (LCCU). “Internetfraude, stalking, drugs… In elke zaak waarbij elektronische communicatie of computers werden gebruikt, kan de zone de hulp van mijn collega of van mezelf inroepen”, vertelt hoofdinspecteur Francis Nolf. “Dit jaar konden we iemand ontmaskeren die zijn diploma’s had vervalst, kort daarvoor iemand die gelijkvormigheidsattesten van voertuigen namaakte. Zulke verhalen zijn wel uitzonderingen, want onze unit is bijna uitsluitend bezig met kinderporno, in de brede betekenis van het woord.”

Twee Dutrouxs per jaar

Daaronder vallen mannen die foto’s van hun geslachtsdeel doorsturen, kinderen in chatboxen proberen te overtuigen om beelden door te sturen en jongeren die pikante beelden van zichzelf of (ex-)liefjes verspreiden. “Eigenlijk maken jongeren tussen 14 en 18 tegenwoordig meer kinderporno met hun mobiele telefoon dan alle kinderpornografen samen. Lang is het geen probleem, tot de relatie eindigt en een van de partijen klacht indient. Wat ook vaak voorkomt: gescheiden ouders, de ene laat de relatie van hun 14-jarige dochter met een 17-jarige jongen toe en de andere is er faliekant tegen en dient een klacht in. Het probleem is dat de maatschappelijke grenzen niet meer overeenkomen met de wettelijke. Veel Dutrouxs zijn er niet. Zo’n grove kinderporno – een volwassene die een kind misbruikt en filmt – vinden we in het hele zuiden van de provincie twee à drie per jaar.”

Alle dagen moeten speuren naar kinderporno: het legt eelt op de ziel. “Natuurlijk walg ik nog altijd van sommige beelden, maar veel hangt af van de hoeveelheid, de leeftijden, de acties… Een koppeltje van 15 en 18 dat ‘normale seks’ heeft: dat doet me niets. Een volwassene die een kindje van 4 à 5 jaar misbruikt: dat went nooit. Maar het hoort bij de job, net zoals beelden van vermoorde mensen. Wat ons helpt: we hebben geen emotionele band met de kinderen op de beelden en wij kunnen ons focussen op de technische zoektocht. Wij willen bewijsmateriaal vinden, het kat-en-muisspel winnen van de verdachten. De inhoud speelt voor ons in feite een minder grote rol. “

“Een volwassene die een kindje van 4 à 5 jaar misbruikt: dat went nooit”

De cybercel van politiezone Grensleie is nu uitsluitend bezig met het uitlezen van in beslagen genomen gsm-toestellen en computers. “Een mobiele telefoon wordt uitgelezen door deze aan te sluiten op een speciaal apparaat. Omdat elke telefoon vroeger zijn eigen aansluiting had, hebben we mappen vol met alle mogelijke gsm-kabels. Bij een computer halen wij er de harde schijf uit, en nemen er meteen een kopie van. Dat duurt enkele uren maar is noodzakelijk om discussies in de rechtbank over manipulatie door de politie te vermijden. Om die reden moeten we ook elke handeling heel precies neerschrijven. Daarna is het zoeken naar interessante info voor het onderzoek: mails, documenten, foto’s… Ook en vooral deze die op het eerste zicht verwijderd zijn. Elk beeld dat ooit op het scherm kwam – zelfs al is het maar een kleintje in een uithoek op een website – kunnen we opdiepen. Bij een onderzoek halen we zo tot 400.000 afbeeldingen uit een pc. Om die te verzamelen en bekijken hebben we al snel een week nodig… Het grote probleem: een onderzoeksrechter moet binnen de 24 uur beslissen over de aanhouding van een verdachte. Soms duurt het langer vooraleer we meer informatie kunnen verschaffen.”

‘Witjes’ en ‘de rosten’

“Het uitlezen van computers en mobiele telefoons is op zich niet zo spectaculair, het bekijken van al de berichten en foto’s is het grootste werk. Een uitgelezen gsm kan gerust een pdf-document van 3 à 4.000 pagina’s opleveren. Lees maar eens zoveel sms’jes. Waar we zaken van kinderporno zelf bekijken, trachten we dat in andere zaken zoveel mogelijk door te geven aan speurders met kennis van de materie. Neem een drugsonderzoek. Als de verdachten voor hun stuff het codewoord ‘witjes’ gebruiken, kan de speurder op dat woord zoeken. Wordt er ook gesproken over ‘de rosten’, zullen ze misschien weten wie er bedoeld wordt. Als buitenstaander zou ik daar misschien geen acht op slaan.”

De computerspecialisten kunnen veel, maar ook niet alles opdiepen. Zwaar beschadigde harde schijven zijn voor altijd verloren. “De schijven kunnen wel tegen een stootje. We hebben nog een perfect leesbare schijf uit een brand gehaald. En bij een huiszoeking gooide een verdachte zijn computer door het raam, in de hoop dat die defect zou zijn. Maar ook die schijf was nog in orde.”