Domweg blij

De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft tweewekelijks een inkijk in haar leven.

Ik heb gehuild toen Donald Trump de Amerikaanse presidentsverkiezingen won. Het is de overwinning van de loze slogans en de onwetendheid; van de corruptie en de leugens; van de grove taal en de vrouwonvriendelijkheid. De wereld is gek geworden: kijk naar wat Netanyahu doet met Gaza; naar wat Poetin doet met Oekraïne.

Ik ben erg actief op Twitter, waar ik meer dan 10.000 volgers heb, maar ik word soms moe(deloos) van de discussies en van de haatdragende reacties. Dan moet een mens zich even terugplooien, dus heb ik de theelichtjes bovengehaald en zelfs hier en daar al wat kerstdecoratie uitgestald. ’s Avonds probeer ik me te verwarmen aan de gezelligheid van mijn huis. Niets wat op dat vlak meer voldoening geeft dan Rachel die ligt te spinnen op mijn schoot. Als ik naar haar kijk, denk ik: ik ben gelukkig. En dat ben ik ook.

“Nog nooit heb ik me zo sterk, content en hoopvol gevoeld”

Ik sta weer recht na moeilijke tijden. Ik geniet ervan om opnieuw te werken, om met vrienden af te spreken en weer op mijn rode koersfiets te springen, die zo lang werkloos tegen mijn boekenkast heeft gestaan. Nog altijd rij ik graag naar onze Poelberg, waar ver kijken mij nog extra energie heeft. Echt: ik heb het gevoel dat ik de wereld aankan.

Nog nooit ook ben ik zo blij geweest met de kleine dingen, zoals de Action die opent in Tielt. Ik blijf een freelancer die op haar centen moet letten, dus ben ik maar wat blij met deze low budget-winkel. Straks komt er ook een McDonald’s. Sommigen vinden dat geen vooruitgang, maar ik wel: er komt beweging in onze stad, en dat kan ik alleen maar aanmoedigen.