Ochtendmens

Ze wonen allebei in Kortrijk en delen een liefde voor het goede leven en schrijven. Verder hebben onze twee columnisten weinig gemeen. Wekelijks geven ze hier een inkijkje in hun uiteenlopende levens. Deze week is dat Stephanie Coorevits (37), auteur, psychologe en televisiemaakster.

Welkom terug, lieve lezers. Hopelijk hadden jullie een deugddoende vakantie? Na twee maanden afwezigheid zie ik het alvast helemaal zitten om het komende jaar met jullie van gedachten te wisselen over allerhande onderwerpen en hedendaagse fenomenen. Vandaag had ik het graag even gehad over de heksenjacht op iedereen die geen ochtendmens blijkt te zijn. Ik weet niet of het jullie al is opgevallen maar lifestyleartikelen hebben er de mond van vol: ‘This Is Why Morning People Are More Likely To Be Successful’, ‘10 Highly Succesful People Who Wake Up Before 6 a.m.’ en ‘12 Things Succesful People Do Each Morning’.

Kijk, doorgaans probeer ik me niet al te beledigd te voelen door Dingen Die Je Op Het Internet Leest (daar hebben we de fijne mensen achter HLN Comments voor) maar nu voel ik me toch een tikje aangesproken. Ik ben geen ochtendmens en ga er ook nooit een worden. Ik probeer elke sociale interactie voor elf uur ‘s morgens te vermijden, voornamelijk omdat mijn spraakvermogen pas dan op gang komt maar ook wel een beetje omdat ik anders maar weinig vrienden zou overhouden. Ik maak zelden een zonsopgang mee, tenzij het er eentje is die volgt op een nacht stevig doorzakken en de enige twaalf dingen die ik ‘s morgens doe, is twaalf keer met mijn tandenborstel over mijn tanden gaan.

“Ik maak zelden een zonsopgang mee, tenzij het er eentje is die volgt op een nacht stevig doorzakken”

De overtuiging dat avondmensen inferieur zijn aan ochtendmensen, sijpelt ook door in mijn dagdagelijkse leven. Op reis bijvoorbeeld.

Ik ging deze zomer op een soort van groepsreis met mijn lief en zijn vrienden en toen ik om 9.15 uur (!) gewekt werd, merkte ik dat het ontbijt al afgeruimd was en de anderen mij wat meewarig bekeken. ‘Amai Steph, ik zou nooit samen kunnen zijn met jou, zo lang dat jij slaapt!’, sprak er eentje. Waarop ik dacht: ‘Wat is die gast zijn probleem? Het is 9.15 uur. Ik ben op reis. Laat mij eens met rust man’. En ook: ‘Hoezo ga jij ervan uit dat ik samen wil zijn met jou? Wat is dit voor groep? The Fundamentalist Church Of Jesus Christ?’ Maar gelukkig voor hem stond mijn verstand toen nog niet aan, dus heb ik hem alleen maar een beetje zitten aanstaren.

Wat later vond ik een artikel dat mij enigszins kon troosten. Het stelde dat creatieve mensen doorgaans avondmensen zijn en zakelijke mensen ochtendmensen. Nu hoeven we enkel nog onze definitie van succes te veranderen en dan kan ik om twaalf uur ‘s nachts eindelijk wat mensen gaan afzeiken.