Televisiemaker, moestuinier en Bruggeling Wim Lybaert laat zich inspireren door mensen die zijn hart verwarmen, momenten die hij nooit wil vergeten en het goeie West-Vlaamse leven.
De smeltende sneeuw vliegt mij om de oren en de gure wind trekt aan het stuur van mijn fiets. Ik trap en sleur mijn stalen ros tegen de wind in, naar huis. Het is al laat na een lange namiddag supporteren en vieren.
Het begon allemaal met een telefoontje van Philippe, een jeugdvriend. We zijn heel verschillend, maar vinden elkaar in onze humor, in lekker eten en drinken en in urenlange gesprekken aan de toog. Toen hij me meevroeg naar een supportersnamiddag van zijn vroegere basketbalploeg, heb ik even getwijfeld. Niet omdat ik vreesde dat het niet gezellig zou worden, maar omdat ik niets heb met sport. Voetbal- en wielerwedstrijden zijn voor mij de meest slaapverwekkende tv-momenten ooit. En met basketbalwedstrijden heb ik zo mogelijk nog minder, laat staan dat ik ze live moet gaan bekijken. Ik kan niet opgaan in dat supportersgeweld, ik kan me niet laten meevoeren op een overwinningsroes of in de hartstochtelijke pijn van een nederlaag. Maar omdat Philippe het me vroeg en omdat we elkaar lang niet gezien hadden, hapte ik toe.
Zo belandde ik afgelopen zondag op de bank voor mijn allereerste basketbalwedstrijd. Philippe repte zich na tien minuten weer naar de bar, maar ik bleef zitten. Niet omdat het moest, maar gewoon omdat ik het leuk vond. Ik liet me gaan en het duurde niet lang of ik zat volledig in het spel. Ik sprong recht bij doelpunten, floot die jongens de aanval in en vloekte bij missers maar vooral… ik genoot! Het was echt mooi om die ploeg samen te zien knokken, zweten, juichen en afzien. Toen begreep ik dat het bij sporten eigenlijk niet om winnen of verliezen draait, maar om sámen winnen of sámen verliezen.
Avanti won nipt maar we hebben de overwinning gevierd alsof ze Belgisch kampioen waren. Elke speler heb ik achteraf apart bedankt, ik vrees dat ik bij sommigen zelfs tranen in mijn ogen had. Laat ons zeggen dat de fietstocht door het gure winterweer echt wel deugd deed. 😉 Een rode supporterssjaal wapperde achter mij aan…
(Foto Flickr)
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier