Zie het zwart-wit
Komend herfstseizoen zijn zwart en wit alomtegenwoordig. Deze terugkeer naar vaste waarden kadert in het duurzame denken. Mooie investment pieces die de seizoenen overstijgen en vlot combineerbaar zijn, daar draait het allemaal om.
Wie in zijn garderobe degelijke basics heeft zoals een zwarte jurk, een effen zwart broekpak en een witte chemisier, is voor jaren safe. Het zijn stukken die nooit demoderen en waar je overal mee weg komt, op een feestje of op een moment dat je geen zin hebt om lang na te denken over je look van de dag. Sommige types staan minder goed met zwart, maar met een foulard of een fantasiejuweel in de lijn van hun kleurentype, kunnen ook zij zwart dragen. Dat is de grote troef van tijdloze basics: met de juiste accessoires kan je ze helemaal naar je hand zetten en updaten.
“Eenvoud is de sleutel tot de ware elegantie”, zei Coco Chanel en ze bewees het met haar grootste succesnummer ooit: het zwarte jurkje of la petite robe noire, in het Engels kortweg LBD (little black dress) genoemd. Chanel lanceerde haar eerste exemplaar in 1926. Het was een rechte, eenvoudige jurk in zwarte crêpe de Chine, een jurk waarin de geëmancipeerde vrouw uit de vrolijke jaren twintig vrij kon bewegen. De Amerikaanse Vogue noemde de jurk ‘de Ford van de mode’, naar analogie met de zwarte T-Ford uit die tijd. Net als de zwarte Ford werd het zwarte jurkje een waanzinnig succes. Sindsdien is de zwarte jurk een blijver en zijn er ontelbare variaties op gemaakt, in alle stoffen en prijsklassen.
Hetzelfde geldt ook voor het zwarte broekpak de vrouwelijke smoking die we te danken hebben aan een ander modegenie: Yves Saint Laurent. Hij bevrijdde de vrouw van haar duffe mantelpakjes en bezorgde haar een powerlook die tegelijk heel sexy was. Sterke vrouwen zoals Catherine Deneuve en Bianca Jagger waren fan. Bianca droeg zelfs een wit smokingjasje op haar huwelijk. Later werd het broekpak het symbool van de powerfashion.
Zwart als antimode
In de jaren tachtig werd zwart de kleur van de ‘antimode’. De invloeden kwamen zowel uit de wereld van de muziek als uit de avant-gardemodescene. Het was de tijd van postpunk, new wave en gothic. Bands zoals The Cure zweerden bij zwarte outfits en werden massaal gekopieerd door hun jonge fans. Zwart stond voor non-conformisme met een donker ‘no future’-randje. In diezelfde periode zagen we de ‘Japanse golf”‘in de mode, met als boegbeelden Yohji Yamamoto, Issey Miyake en Rei Kawakubo, de vrouw achter het label Comme des Garçons. Hun stijl was gebaseerd op volumes, vormen en materialen zodat kleur en bedrukkingen overbodig werden. Terwijl het modehuis Issey Miyake geëvolueerd is naar een kleurige stijl die een en al optimisme uitstraalt, blijft Yohji Yamamoto trouw aan zijn ingetogen, zwarte looks.
In de jaren negentig zorgden de Belgen voor een nieuwe golf in de mode. Terwijl Dries Van Noten de catwalk opvrolijkte met zijn intense kleurenpracht, zette Ann Demeulemeester haar creatieve verhaal in zwart en wit neer, enigszins geïnspireerd door de mix van rock, punk en de poëzie van Patti Smith. Zeg nooit zomaar zwart en wit, want Ann Demeulemeester speelde met ontelbare nuances, ook dankzij het gebruik van verschillende stoffen die anders reageren op het licht. Zwart-wit werd haar handelsmerk, ondanks het feit dat er geregeld kleuraccenten opdoken in haar werk.
Dé basic van het seizoen is de witte chemisier
De jaren negentig waren sowieso het decennium waarin het minimalisme hoogtij vierde. Helmut Lang, een van de cultontwerpers van de nineties, zette de toon met zijn intellectuele, strenge mode die focuste op een perfecte snit en vaak ook op vernieuwende materialen. Ook Jil Sander trok de kaart van de minimalistische mode, net als Calvin Klein en Donna Karan. Karl Lagerfeld hield het voor zijn eigen collectie eveneens bij cleane looks in zwart en wit. Hij beschouwde zichzelf als een ‘zwart-wit’-mens. Hij vond het zelfs jammer dat hij het witte hemd niet uitgevonden had. Volgens hem was dat de basis van alles. Hij had een punt: in de huidige back-to-basics-tijden speelt het witte hemd weer de hoofdrol.
Vrijheid blijheid
Ondanks het feit dat er in de nillies een tegenreactie kwam op het minimalisme, met een heel decoratieve, vaak etnisch geïnspireerde mode, is de sobere stijl nooit echt weggegaan. Veel heeft te maken met het succes van Scandinavische labels zoals Filippa K en By Malene Birger en ketens zoals Cos en Arket, die beide tot de H&M-groep behoren. Toch zien we de laatste decennia dat er meerdere trends naast elkaar bestaan zodat de dogmatische kant van de mode totaal verdwenen is. Wie dit seizoen de strenge zwart-witte looks maar niets vindt, heeft nog een ruime keuze aan warme en zelfs felle tinten die desgewenst tot een vrolijke kleurenclash gemixt mogen worden. Crisis of geen crisis: vrijheid blijheid blijft de leuze in modeland. (Lut Clincke)
Ruiten: klassiekers in contrast
Het ruitmotief past helemaal binnen de revival van de vaste waarden in de mode. In zwart-wit ogen ze krachtig en eigentijds. Fris met een witte achtergrond of winters met een zwarte achtergrond.
Voor elke gelegenheid een zwarte jurk
Eenvoudig, chic of knus in breiwerk. Zonder mouwen, met korte of lange mouwen. Pittig met een split of lekker lang: de zwarte jurk neemt komende herfst veel gedaanten aan. Voor elk type en voor elke gelegenheid.
Basics in de mix
Neem een basic in effen zwart, combineer die met een effen witte basic en je krijgt meteen een sterke, stijlvolle look die even kantoor- als partyproof is. Dé basic van het seizoen is de witte chemisier. Androgyn in eenvoudige ‘stadshemd’-versie of romantisch met een biesje kant of met zwierige volants.
Mode
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier