Violet in variaties

Ergens tussen blauw en rood zweeft violet, net geen paars, maar ook geen lila. En

precies door dat ‘tussenin’-gevoel, is deze kleur vatbaar voor veel interpretaties. Over kleuren valt niet te twisten.

De nuance tussen paars en violet is subtiel. Zelfs de wijze Aristoteles omschreef in zijn werk Meteorologica het violet uit de regenboog als purper. Om het nog ingewikkelder te maken: purper is geen paars: purper staat tussen violet en magenta, het is iets roder dan paars. Velen gebruiken echter paars en purper door elkaar. Paars is een statementkleur in de mode. Het is gedurfder dan blauw en minder frivool dan rood. Je houdt ervan of niet. Wellicht omdat de kleur zo uitgesproken is, belandt ze wel vaker aan het einde van het seizoen in de koopjesrekken.

Paars privilege

In het verleden was paars niet te koop voor de gewone sterveling. De kleur stond eeuwenlang symbool voor macht en rijkdom. Het was de kleur van de politieke en geestelijke elite, net omdat de kleurstof zo kostbaar was. Die werd gewonnen uit een kliertje van de purperslak, een soort zeeslak die vooral voorkomt in het Middellandse Zeegebied.

Violet is gedurfder dan blauw en minder frivool dan rood. Je houdt ervan of niet

In het Romeinse Rijk waren senatoren herkenbaar aan het aantal purperen stroken op hun toga. Julius Caesar was de eerste keizer die een volledig purperen toga droeg. Voor een dergelijke mantel waren maar liefst twee miljoen slakken nodig. Die werden opgevist door slaven die hun leven riskeerden tijdens het duiken. Keizer Nero was de eerste die bij wet bepaalde dat enkel de keizer, senatoren en priesters purper mochten dragen. Wie de wet overtrad, riskeerde de doodstraf.

Van rouw tot rebellie

Later werd de kleur geassocieerd met bezinning, boete en rouw. Nog altijd dragen priesters tijdens de veertigdagentijd en ook tijdens uitvaartmissen een paarse kazuifel.

In volle flowerpowertijd dook violet vaak op in de hippiecultuur, naast andere kleuren van de regenboog. De regenboogvlag als vreedzaam protest – in eerste instantie tegen de oorlog in Vietnam is in die periode ontstaan. (Lut Clincke)

Mysterieuze edelstenen

In de mode worden kleuren vaak naar edelstenen genoemd. Het laat toe om verschillende nuances te leggen en het maakt de naam van de kleur intrigerend. Zoals amethist, een violette variëteit van kwarts. De kleur van de steen varieert van licht- tot donkerpaars, afhankelijk van de plaats waar hij gevonden is. Hij zou beschermend en zuiverend zijn en het zelfinzicht bevorderen. Amethist zou ook werken tegen verslavingen. Dat heeft te maken met het feit dat de steen zijn naam dankt aan het Griekse ‘amethystos’, wat ‘niet onder invloed’ betekent. De oude Grieken en de Romeinen geloofden immers dat je niet dronken werd wanneer je uit een beker in amethist dronk, een bijgeloof dat ontstaan is uit de mythen en sagen, meer bepaald over Bacchus, de god van de wijn.

Bekende fans van de amethist waren Catharina de Grote en Leonardo da Vinci.

Tijdens de negentiende eeuw werd de amethist vooral gebruikt door Victoriaanse juweliers in halssnoeren, broches en andere sieraden. In moderne juwelen zien we amethist vaak in combinatie met roze kwarts.

Lang niet alle paarse edelstenen zijn amethisten. Zo is er de kunziet, een mineraal dat vooral in paarsroze versie voorkomt, maar dat ook in dieppaars bestaat. Hoe intenser de kleur, hoe kostbaarder de steen.

Lieflijk lila

Lila, genoemd naar de kleur van seringen, mag beschouwd worden als de zomerse pastelversie van paars. Minder mysterieus, een vleugje poëtischer en vooral heel combineerbaar met andere pastels en paarstinten.