Leven in de moestuin

Samenwerken met de natuur, dat is wat Bart Vlerick en Sarina Vanhoorn uit Roksem beoogden met hun tuin. “En we zijn daar in enkele maanden tijd goed in geslaagd door ons te baseren op permacultuur”, vertelt tuinman Bart. De cirkel is rond, want het gezin zet dagelijks op tafel wat de eigen moestuin te bieden heeft. “Onze bedoeling is zelfredzaam te worden.”

“We werken allebei voltijds, hebben twee dochtertjes – Josephine en Marilou – en zochten een manier van tuinieren waarbij we niet te veel werk zouden hebben”, legt Bart Vlerick uit. “Ik wilde de natuur haar gang laten gaan, geen meststoffen gebruiken, de aarde zoveel mogelijk gerust laten. Mijn motto luidt veel observeren, niets manipuleren.”

In de ban van permacultuur

En Bart ging het internet afschuimen. Een boek van zijn schoonbroer gaf ten slotte de doorslag. Permacultuur zou het worden. “Deze wijze van tuinieren trok mij aan: werken op een manier die ecologisch duurzaam en economisch stabiel is. Ik vond heel veel info in het boek 7 stappen naar een natuurlijke moestuin van Frank Anrijs”, vertelt hij.

De tuin van Bart en Sarina is niet heel groot. Alles goed plannen en weldoordacht werken, was dus de boodschap. “Om het natuurlijke evenwicht te herstellen, is er vooreerst water nodig”, weet Bart. “Op een dag ben ik om vijf uur uit bed gesprongen en beginnen te delven. Een put maken voor een vijver. De aanzet was gegeven. Nog diezelfde dag ging ik folie kopen. Ik vulde de put met water, bracht een buffer aan met stenen die zuiverend werken en na enkele dagen zat er al leven in de vijver.”

Deze zomer kwam er zich een kikker nestelen. Intussen heeft die zich al voortgeplant. Tot grote vreugde van de kinderen die dagelijks naar de vijver rennen om te zien of de kikkers er nog zijn. “Onze dochters worden met de natuur opgevoed. Onze oudste, Josephine, is al een grote hulp. Ze weet al dat de onzelieveheersbeestjes nodig zijn om bladluizen op te eten. Dus gaat ze in de tuin op zoek naar de diertjes, die ze dan op de planten zet.”

“Onze dochters worden met de natuur opgevoed”

Moestuin aanleggen

Met de aanleg van de vijver was het eerste werk voltooid; nu moest de moestuin er nog komen. “Niets heb ik omgespit. Ik heb het gras bedekt met compost en heb er dan onbedrukt karton op gelegd om vervolgens een grote laag haksel aan te brengen. De bedoeling was dat het gras verteerd werd en we bosgrond kregen. En dat is wonderwel goed gelukt”, vertelt Bart met terechte trots. “Daardoor heb ik heel weinig werk in de tuin. Er groeit hier zo goed als geen onkruid. Ik heb nog geen enkele keer moeten wieden.”

Tijdens de vorige winter waren er al veel voorbereidingen getroffen naar beplanting toe. Bart zaaide allerlei groenten in bakjes die hij in de lichtrijke keuken op rekken zette. “Ik gebruikte onze keuken als serre, soms tot ergernis van Sarina”, lacht hij. “Maar we konden er, letterlijk en figuurlijk, de vruchten van plukken. Ik heb geen enkele plant of struik moeten aankopen. In het voorjaar ging alles de grond in.”

Dagelijks vers

Op vandaag geniet het gezin Vlerick van de inspanningen tijdens het voorjaar. “We eten veel meer groenten, allemaal dagelijks vers uit de tuin geplukt”, aldus nog Bart. De moestuin biedt dan ook een grote diversiteit. Je vindt er tomaten, paprika’s, twee soorten bonen, courgettes en butternutpompoenen. Bart kweekt er ook amarant, waarvan de zaden een belangrijke voedselbron zijn. In de tuin vind je voorts bosaardbeien, frambozen, bessen, appel-, peren- en pruimenbomen alsook kruiden. Ook insecten hebben het er naar hun zin. Zij zorgen voor heel wat bevruchting. “Belangrijk is dat we niet alleen in onze eigen behoeften voorzien, maar ook het bijenbestand intact houden.”

Het overige deel van de tuin is het domein van Josephine en Marilou; Bart bouwde er voor zijn dochters een boomhut. “Onze kinderen zijn net als wij heel graag buiten.” En koken doet de tuinliefhebber ook heel graag. “Ik combineer mijn liefde voor de tuin met mijn passie voor koken”, lacht hij.

Volgend voorjaar wil Bart in nog een ander stukje tuin aan de zijkant van hun huis aardappelen en ajuinen kweken. “En aan de voorkant van onze woning, waar een groot deel nog onbenut is, zou ik graag een serre zetten”, doet hij zijn volgende plannen uit de doeken.