Vorig jaar fietste Wouter Deboot dwars door Amerika, dit jaar rijdt hij dwars door Oceanië. Met zijn fietstocht door Australië en Nieuw-Zeeland wil hij ons laten kennismaken met onze tegenvoeters. Wekelijks vertelt Wouter hier over zijn belevenissen die maandag in Iedereen Beroemd te zien zijn.
Wie afgelopen maandag naar Iedereen Beroemd keek, zag hoe ik voet aan wal zette op Quarantine Island. Een groene puist in de baai van Dunedin waar Bruggeling Dries en zijn gezin al anderhalf jaar wonen. Helemaal afgezonderd van het vasteland, als een soort bewuste lockdown. Ik was er zo onder de indruk dat ik er aanstaande maandag nog een aflevering aan wijd. In feite was ik vooral nog zeer benieuwd naar de leefwereld van hun kinderen, Lucia en Noah. Vroeger had ik er wellicht minder aandacht aan besteed, maar die kaarten liggen nu anders. Mijn focus is dezer dagen meer dan ooit gericht op de bolle buik van mijn vriendin. En dat is nodig, want ‘de laatste maand is de laatste dag’ krijg ik te pas en te onpas te horen. In ieder geval is het nestje gemaakt, staat het valies klaar en is de naam afgeklopt. Het avontuur kan beginnen.
Wat dan niet hoeft te betekenen dat alle avontuur wegvalt. Dat kinderen geen onderdeel kunnen uitmaken van een groot en werelds avontuur. Dat maakt het gezin van Dries echt wel duidelijk. Het is bijna aandoenlijk om te zien hoe gelukkig Lucia en Noah ronddartelen op hun sprookjesachtige eiland. “Wij hebben bovendien het geluk dat hier een goede school in de buurt is”, verzekerde Dries mij terwijl zijn bootje ons naar de baai van Portobello bracht.
Ook met kinderen kan je een groot en werelds avontuur beleven
Portobello School ligt op een groene heuvelflank en ontvangt dagelijks zo’n vijftig kinderen uit de buurt. Mijn gedachten gingen terug naar mijn eigen lagereschooltijd. Toen ik vijf jaar was, speelde mijn leven zich af rond de kerktoren van Meulebeke en was ik enkel het West-Vlaams machtig. Onze speelplaats was omringd door oude grijze betonmuren, daarachter zoefde het verkeer door de smalle straten. In Portobello ademen Lucia en Noah propere en vooral vrije lucht in en kunnen ze zich al behelpen in vijf talen: Spaans met mama, Nederlands met papa, Engels met de vriendjes op school, Frans en Maori als vak. “Wouter, misschien moet jij eerst maar eens uitleggen waar je vandaan komt?”, opperde de vrolijke schooljuf. Ik verzamelde de kinderen rondom mij en vroeg wie van hen Belgium kon aanduiden. De kleine vingertjes wezen alle kanten uit, het merendeel in de richting van Rusland. “Not even close“, zei ik. “Daar, die kleine vlek in West-Europa, dat is België.” Verbaasde blikken.
Hoelang zullen ze zich die gekke fietser uit België nog herinneren? Alvorens ik weer de fiets opsprong, had Dries nog een verrassing in petto. Wat die is ontdek je uiteraard maandagavond. Dan gaat Dries ook nog verder door over zijn toekomstplannen. Hij mag nog een paar maanden op het eiland blijven en moet daarna opnieuw zijn vleugels uitspreiden. Landingsplaats: onbestemd. Het zou vele mensen nerveus maken, maar voor Dries en zijn gezin is het een manier van leven geworden. Wars van alles streven ze hun idealen na en bewijzen ze ten volle dat dit ook mét kinderen lukt. “Het grootste avontuur dat je kunt beleven is om het leven van je dromen te leven”, gaf Dries mij nog mee. Hopelijk denkt onze zoon er ook zo over.
Dwars Door Oceanië
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier