Ze wonen allebei in Kortrijk en delen een liefde voor het goede leven en schrijven. Verder hebben onze twee columnisten weinig gemeen. Wekelijks geven ze hier een inkijkje in hun uiteenlopende levens. Deze week is dat Stephanie Coorevits (36), auteur, psychologe en televisiemaakster.
Nu zondag vieren we Halloween. De avond waarop kinderen zich verkleden in enge monsters of liefelijke prinsessen en van deur tot deur snoep ronselen bij vreemden. Een tikje vreemd als je het nu zo leest? Misschien wel. Commercieel gedoe? Uiteraard. Maar is het leuk? Zeker en vast. Natuurlijk verkleden kinderen zich niet enkel op Halloween. Mijn zussen en ik hadden thuis bijvoorbeeld een verkleedkoffer en ‘modeshow’ was met stip ons favoriete spelletje. Vooral wanneer mijn ouders vrienden over de vloer hadden om te komen eten en we een publiek hadden. Uren bereidden we ons voor, verkleedden ons in de meest uiteenlopende personages en de finale werd gevormd door de uiteindelijke modeshow waarbij we de aanwezige volwassenen dwongen om naar drie hysterisch lachende meisjes te kijken die met grote manieren rond de eettafel paradeerden.
Heel leuk allemaal maar vooral essentieel voor de gezondheid van een kind, zo blijkt. Immers, verbeeldingsspelletjes laten een kind toe om zijn verbeeldingskracht en sociale vaardigheden te ontwikkelen. Het helpt ook om met stress en angsten om te gaan. Een kindje dat zich als heks of mummie verkleedt, beteugelt in feite zijn angst voor voorgenoemde personages. Want als je er zelf eentje bent, hoef je er niet bang voor te zijn.
De boekhouder die komt als konijn herinnert zich dat hij eigenlijk dierenarts wilde worden
Nu zondag ben ik voor niet minder dan drie halloweenfeestjes uitgenodigd, dito kostuum verplicht. Hoe komt het toch dat volwassenen zich nog altijd zo graag verkleden, vroeg ik me af. Zijn onze sociale vaardigheden dan niet voldoende ontwikkeld? Afgaand op wat ik soms ’s nachts observeer op café ben ik geneigd te denken van niet. Maar meer dan dat heeft het volgens mij te maken met een verlangen naar onze kindertijd.
De meesten van ons zijn niet geworden wat ze wilden zijn toen ze klein waren. We hebben allemaal al lang door dat de volwassenheid waar we zo naar verlangden verre het Beloofde Land was waar we van droomden. En de oneindige mogelijkheden die toen voor ons lagen, zijn intussen gereduceerd tot een angstaanjagend klein aantal opties. Halloween laat ons toe dat één keer per jaar te vergeten. De advocate die transformeert als Cruella kan heel even doen alsof ze toch actrice is geworden. De boekhouder die komt als konijn herinnert zich dat hij eigenlijk dierenarts wilde worden en de maatschappelijk werkster hoeft als heks de wereld eens niet te helpen. Eén keer per jaar worden we weer verwonderde kinderen met grootse dromen. En dat is volgens mij uitstekend voor onze gezondheid als volwassene.
Stephanie en Siel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
