Een vrolijke John
Vorig jaar fietste Wouter Deboot dwars door Amerika, dit jaar rijdt hij dwars door Oceanië. Met zijn fietstocht door Australië en Nieuw-Zeeland wil hij ons laten kennismaken met onze tegenvoeters. Wekelijks vertelt Wouter hier over zijn belevenissen die maandag in Iedereen Beroemd te zien zijn.
Hoofdpijn. Het hoort ook bij een fietsreis. Zo erg soms dat ik in belachelijk kleine dorpen op zoek moet gaan naar een apotheker. Tevergeefs natuurlijk. Waardoor ik vaak met de moed der wanhoop moet bedelen bij de locals. Dit keer biedt Grace uit Bannockburn een oplossing.
Ze neemt me mee naar de receptie van haar camping om terug te keren met een paar pijnstillers. Terwijl ik er een doorslik, heeft ze nog een tip voor een maffe gesprekspartner. “Hij woont hier op de camping”, zegt ze. “Ga eens met hem praten.”
Vreemde snuiters, waarom niet? Ik hoef niet lang te zoeken om te weten wie ze bedoelt. Voor mij staat een motorhome die bestickerd is met de meest uiteenlopende figuren: uilen, wolven en Indiase mythologische wezens. Zonder veel dralen nodigt de eigenaar me uit om ook binnen een kijkje te nemen. Het ruikt er naar potpourri en de vloer is bezaaid met de meest kleurrijke schoenen. John en zijn Belgische herdershond vinden er al vier jaar onderdak. Met zijn lange blonde haar en psychedelische T-shirt ziet John eruit als een overjaarse hippie. De energie die deze man uitstraalt staat echter in schril contrast met de mijne. We hebben allemaal maar één leven, maar nadat ik vijf minuten met hem heb gepraat, krijg ik het gevoel dat John er al honderd heeft opgebruikt.
Hij groeide op in Liverpool. Na een moeilijke jeugd, gebukt onder de strenge hand van zijn vader, en een aanslepende hartziekte krabbelde hij op zijn achttiende overeind. “Uiteindelijk heb ik vier keer de Ironman afgewerkt! Zelfvertrouwen en volharding waren mijn twee sleutelwoorden. Daarmee heb ik het ook tot internationale marketingmanager van een bekend tabaksbedrijf geschopt. Ik was rijk en succesvol, spendeerde meer tijd in een vliegtuig dan waar ook.”
Het is een genot om John te horen oreren over het leven
Al had het luxe jetsetleventje van John ook minder aangename gevolgen. Zijn vrouw, die hij al sinds de kleuterschool kende, voelde zich eenzaam en liet hem in de steek. Op een ochtend stapte ze doodleuk in zijn sportwagen en weg was ze. “Geen idee waar ze nu uithangt”, zegt hij. “Het was een zware klap, maar toch kon ik me vrij snel herpakken. Ik had twee opties: ofwel in een hoekje zitten kniezen, ofwel lachen met mijn ellende en er het beste van maken. Daar nam ik de beslissing: ik trek me van niets of niemand nog iets aan. Ik verkocht mijn huis, schafte me een motorhome en een hond aan en trok de wereld rond.”
Het is een genot om John te horen oreren over het leven. Dat zijn de mensen van wie ik houd. “Eerlijk waar, Wouter,” besluit hij, “mensen nemen het leven veel te ernstig. Ze zeuren veel te veel. Ik ga daar niet in mee, maak me tegenwoordig geen zorgen meer en draag steevast deze kleurrijke kledij. Als ik daarmee iemand een glimlach op het gezicht kan toveren, dan is mijn missie al meer dan geslaagd.”
Mijn hoofdpijn is er alleszins mee verjaagd. Waarvoor dank, John.
Dwars Door Oceanië
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier