Televisiemaker, moestuinier en Bruggeling Wim Lybaert laat zich inspireren door mensen die zijn hart verwarmen, momenten die hij nooit wil vergeten en het goeie West-Vlaamse leven.
Zelf hou ik het meest van stevige kleintjes, maar ik heb er alle begrip voor als je ze liever wat ronder en iets groter hebt. Maar voor van die uit de kluiten gewassen joekels pas ik, die vind ik smakeloos. Gelukkig heeft Moeder Natuur voor een ruim assortiment aan kleuren en vormen gezorgd: groene, gele, egale, gestreepte of gevlekte, ronde of lange… Voor elk wat wils. Ik heb het natuurlijk over courgettes, maar dat had u ongetwijfeld door.
Courgettes zijn geweldige planten en heel motiverend voor een beginnende moestuinier. Volgens mij groeit er niets makkelijker. Bovendien heb je er veel oogst van. Kilo’s en kilo’s en hoe meer je plukt, des te meer de plant zal geven. Aan het begin van het courgetteseizoen ben ik altijd dolenthousiast. Als de oogst stilletjes op gang komt, zou ik elke dag courgettes kunnen eten. Rauw eet ik ze het liefst van al, vooral als ze klein en knapperig zijn, dan zitten ze boordevol smaak. Of ik vul de bloemen op met platte- kaas en tuinkruiden. Kortom, dan is mijn courgettegoesting eindeloos. Maar eens het courgettefabriekje op volle toeren draait en er weken aan een stuk effectief elke dag een nieuwe oogst is, kan ik geen courgette meer zien.
“Kijk hem bemoedigend aan, zet je warmste glimlach op en zeg ja!”
Naarmate de zomer vordert, neemt de oogststress toe… Als ik weeral met mijn armen vol courgettes de moestuin uit kom, durf ik thuis de keuken bijna niet meer in… Weeral zoveel courgettes???!!! Dan begin ik ze uit te delen aan familie en vrienden, of ik neem mijn oogst mee naar het werk waar ik mijn collega’s tot creatieve courgettecreaties probeer te verleiden. Maar dat blijft niet lukken natuurlijk. Na een keer of twee bedanken zij vriendelijk maar kordaat voor weer een nieuwe vracht, mijn smekende moestuiniersogen vakkundig ontwijkend. Zo blijf ik met mijn oogst zitten en ik krijg het niet over mijn hart om eten weg te gooien. Zeker niet als ik het zelf gekweekt heb!
Dus vandaar deze warme oproep aan alle mensen zonder moestuin: als er een moestuinier op je afstapt met zijn armen vol courgettes, kijk hem bemoedigend aan, zet je warmste glimlach op, steek je armen uit en zeg ja! Neem zijn overschotten in ontvangst, je doet er hem een groot plezier mee. Met courgettes kan je alle kanten op: maak er soep van, of ratatouille, opvullen met rijst, gehakt en kruiden, rauw in dunne slierten snijden met wat olijfolie, citroen en munt, als extraatje bij een pasta carbonara, op de pizza… Ik kan nog wel even doorgaan. Hmmm, ik voel precies weer een kleine courgettegoesting opflakkeren!
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier