Enkele jaren geleden stond ik op het punt om te vertrekken naar een eerste date. Een ex-collega was op bezoek en hielp me een outfit te kiezen. ‘Weg met die oversized broek én trui, tónen wat je hebt’, klonk het toen streng. Omdat ik toen luisterde heb ik me anderhalf uur allesbehalve op mijn gemak gevoeld. Want ik had wel degelijk zin in die comfortabele, losse kleren. Tien jaar – en zeer veel opmerkingen over het wel of niet van roklengtes, hakhoogtes of intimiderende kleuren op lippen of nagels – later ga ik op date zoals ik dat zelf wil. In mini- of maxi-jurk, met of zonder decolleté, met véél kleur of helemaal in het zwart. Of niet. Afhankelijk waar ik zin in heb.
Het is zeker niet overal ter wereld zo, maar wij leven gelukkig in een land waar we de vrijheid hebben om op de meeste plaatsen te dragen wat we willen. Het menselijk lichaam -onthullen of verhullen, het is het thema van de expo DressUndress, die Murielle Scherre – vrouw achter lingeriemerk La Fille d’O – cureerde. In het interview hierover heeft ze het over de verhalen die ze wil vertellen, de verroeste genderpatronen die ze wil doorbreken en hoe, als je iemands verhaal kent, dat verbindend kan werken en zo voor – empathie kan zorgen. Ook haalt ze haar stijliconen aan, Grace Jones en David Bowie, maar ook haar tante.
“Hoe snel bestempelen we een vrouw als hoer, non of spe-ci-aal of beginnen we over een man zijn geaardheid te leuteren op basis van een outfit?”
Het doet me denken aan mijn eigen tanteke en mijn beide ouders. Alle drie mijn grootste stijlinspiraties, al zijn twee van de drie er intussen niet meer. Ik haal me zo mijn vader voor de geest die in blauwe kostuumvest met kettingen, een rijbroek, ponyharen laarzen en een klein rugzakje over de Grote Markt van Kortrijk flaneerde. Ver zijn tijd vooruit. Of mijn mama met een fluo oversized top, roze short en grote gouden ringen in haar hoge paardenstaart en door haar oren. En tanteke, altijd een hoofdendraaier in haar korte oversized lichtblauwe jurkje met plateausandalen.
Dan bedenk ik me hoe snel we allen onze commentaar klaar hebben als iemand zich niet kleedt zoals wijzelf of wat we kennen. Hoe we een vrouw als hoer, non of spe-ci-aal bestempelen of over een man zijn geaardheid beginnen te leuteren. Hoe ouder ik word, hoe gefascineerder ik raak door mensen die zich geen bal aantrekken van wat de rest denkt over hun voorkomen en doen waar ze zich goed bij voelen. Leef en laat leven. Wat heb jij er last van wat de ander aantrekt? Ga kijken naar de expo, kijk, luister, laat je inspireren en draag wat je wil. Ik duik intussen de familiealbums nog eens in.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier