Vaderdag en de cadeautjeszoektocht. Het is jaarlijks een kruistocht. Eentje waar we met de vier kinderen thuis opnieuw en opnieuw ons hoofd over breken. Niet omdat we inspiratie tekortkomen of er geen moeite in steken, maar omdat de stiefvader in kwestie een moeilijke (cadeautjes)mens is.
Een mooi wit hemd. “Ja maar dat ene knoopje staat wat raar.” Een lederen portefeuille. “Liever een stoffen exemplaar, dat is hipper.” Een fles whiskey. “Gin-tonic is meer mijn ding momenteel.” Heel af en toe scoren we eens. Bijna. Een lederen laarsje. “Mooi! Maar een beetje smal aan mijn dikke teen.” Een Green Egg. “Cool. Maar mama heeft meer geduld om te barbecueën.” Het is dus niet dat we niet proberen. Met mager succes dus. Tot nu.
Vaderdag en de zoektocht naar cadeautjes. Het is jaarlijks een kruistocht
Moeder en stiefvader zijn sinds twee jaar zot van de zee. En nog steeds van hun kindjes. Dus deden we hem een dagje varen op een vissersboot cadeau. Mét zijn – intussen allen volwassen – kindjes. Tien uur vissen op de woeste baren onder het toeziend oog van ervaren zeerotten. Wat een avontuur. Ik ben de enige die niet meegaat. Wegens een te grote angst voor water en voor het idee tien uur lang vast te zitten op een kleine oppervlakte met te veel lawaai. Ik blijf goedkeurend toekijken vanop het strand. En hoop dat deze missie een volmondig en unaniem succes wordt en geen “Ja leuk! Alleen jammer van die zeeziekte.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
