Televisiemaker, moestuinier en Bruggeling Wim Lybaert laat zich inspireren door mensen die zijn hart verwarmen, momenten die hij nooit wil vergeten en het goeie West-Vlaamse leven.
‘s Morgens drink ik mijn eerste kopje koffie van de dag graag wandelend door de tuin. Alles is nog rustig en stil, de tuin wordt samen met mij langzaam wakker. Daar rook ik het vorige week weer, voor de eerste keer van het jaar: de zomer. Ik weet wel dat het officieel nog lente is, maar ik heb een ander ijkpunt dan 21 juni. Voor mij begint de zomer als ik vlierbloesems ruik.
Nu, begin juni, hangen de vlierbomen vol dikke bloesems: mooie roomwitte schermen met een heerlijk, delicaat parfum, licht maar toch ook sterk, fris maar toch ook weeïg. Wij woonden vroeger op de buiten en overal stond vlier: in de weilanden en de bossen waar ik speelde met mijn vrienden. We kraakten vliertakken af om kampen mee te bouwen of fluitjes mee te maken. En zo kroop de geur van de vlier in ons lijf en bleef aan ons plakken. Vlier is de geur van mijn jeugd, van het buitenleven, van de nooit eindigende zomer.
Het zalige aan vlierbloesems is dat je de geur echt kan vangen in een fles. Ik ben geen grote jager-verzamelaar, zeker niet van het kaliber van de wildplukchefs die hele menu’s bij elkaar sprokkelen, zelfs niet eens van het niveau van een amateur die een gratis slaatje uit de vrije natuur bijeengaart. Maar deze tijd van het jaar waag ik mij toch aan een enkele missie in volle natuur: vlierbloesems plukken. Ik heb mijn eigen geheime oogstplekje, aan de Oostendse vaart waar de vlier ook welig tiert. Daar passeren geen auto’s en kunnen de bloesems naar hartenlust bloeien.
Je mag ze niet plukken als een wildeman, neen, vlierbloesems moeten een voor een geplukt worden, zorgvuldig en alleen de volle bloesems waarvan alle kleine witte bloemetjes mooi openstaan. Die schermen bomvol stuifmeel leg ik dan heel behoedzaam in een pot, want er mag niets van dat goddelijke aroma verloren gaan. De insecten moet je er voorzichtig tussenuit halen, want de schermen mogen zeker niet gewassen worden, dan is de geur weg. Het is een kwestie van de bloesems zo snel mogelijk te verwerken, want dat parfum vervliegt ontzettend vlug. Heel toegewijd en consciëntieus werk ik mij naar mijn ultieme doel: een gebottelde zomer.
Eens de siroop op flessen zit, kan ik mezelf niet snel genoeg een glas spuitwater met vlierbloesemsiroop inschenken. Als ik die geur in mijn glas ruik, dan droom ik weg. Zo ruikt en proeft mijn zomer en zo proef ik ook mijn jeugd terug. Proust had zijn madeleintjes, ik heb mijn vlierbloesemsiroop…
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier