Televisiemaker, moestuinier en Bruggeling Wim Lybaert laat zich inspireren door mensen die zijn hart verwarmen, momenten die hij nooit wil vergeten en het goeie West-Vlaamse leven.
Het was lang geleden dat een vrouw mij nog deed blozen, maar vorige week was het van dat. Mijn wangen blinken van nature al een beetje, maar ik voelde een stevige dosis extra warmte langs mijn hals naar boven kruipen toen een vrouw mij uitbundig bedankte. De dame in kwestie wist zich ook even geen houding te geven, overdonderd door haar eigen enthousiasme. En dat allemaal door een boeketje dahlia’s dat ik haar gaf.
Vroeger kweekte ik nooit bloemen in mijn moestuin, jarenlang vulde ik mijn lochting met alleen maar groenten en kruiden. Het was pas toen ik mijn volkstuintje in Tillegembos had dat ik bij mijn buurman afrikaantjes in zijn moestuin zag. “Tegen aaltjes en ongedierte,” zei hij, “én goed voor de bevruchting, want ze trekken bijtjes en hommels aan.” Ik vond ze vooral mooi, heel zijn tuin straalde dankzij die oranje bloemetjes. De volgende zomer liet ik de bloemenkweker in mij los en zette ik ook afrikaantjes in mijn moestuin én Oost-Indische kers én dahlia’s. Bloemen die mijn groot- en overgrootouders al in hun moestuin plantten, en die ik in hun uitbundige schoonheid weer ontdekte. Pure nostalgie.
Normaal hou ik niet van felle kleuren, mijn kleerkast telt vooral 50 tinten blauw. Maar wat zomerse bloemen betreft, durf ik wel eens zot te doen. En daar spannen dahlia’s de kroon, die vind je in alle kleuren van de regenboog. Ondanks die uiteenlopende kleuren, groottes en vormen passen alle dahlia’s wonderwel bij elkaar. Moeilijk is het niet, in het voorjaar gewoon wat dahliaknollen in de grond steken en je hebt een zomer lang bloemenpret, jaar na jaar. Of zaai eens Oost-Indische kers. Een eetbare bloem die zichzelf elk jaar opnieuw uitzaait en in de late zomer, wanneer de moestuin over zijn hoogtepunt heen is, de lege plekken overwoekert. Het schone van de zaak is dat je naderhand niets moet opruimen. Eén nachtje vorst en bloemen en blad verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Ik vind het altijd moeilijk om in te schatten wanneer ik reclame moet maken voor bloemen of planten. In het voorjaar, zodat u nog in actie kunt schieten? Maar dan kan ik u alleen warm maken met een bruine knol of enkele pietluttige zaadjes. Of in de zomer als die bloemenpracht volop furore maakt, maar het wel te laat is om zelf nog aan de slag te gaan? Kijk dit weekend eens rond in moestuinen in uw buurt. Doen uw ogen pijn van de felle kleuren, dan zijn het dahlia’s. Ziet u een groen tapijt met hier en daar feloranje bloemen, dan is het Oost-Indische kers. Wees macho en kweek volgend jaar ook bloemen…
(Foto Flickr)
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier