Bedgeheimen

Ze wonen allebei in Kortrijk en delen een liefde voor het goede leven en schrijven. Verder hebben onze twee columnisten weinig gemeen. Wekelijks geven ze hier een inkijkje in hun uiteenlopende levens. Deze week is dat Stephanie Coorevits (37), auteur, psychologe en televisiemaakster.

Geen idee hoe jouw familiefeesten er deze maand zullen uitzien, lieve lezer, maar de mijne worden alvast weer dolle pret. Je moet weten dat december ten huize Coorevits dé feestmaand bij uitstek is. Zowel mijn zussen, broer als ik verjaren deze maand en die vieringen staan uiteraard los van de drie kerstfeestjes die we te danken hebben aan gescheiden ouders. Een voorsmaakje van al dat gedruis kregen we afgelopen weekend, toen we buiten de West-Vlaamse grenzen de 36ste verjaardag van mijn zussen vierden.

Nu wil ik niet opscheppen maar als wij samenkomen, dan maakt de rest van het gezelschap/restaurant geen schijn van kans. De avond begint met champagne en alle voorgerechten die er op de kaart te vinden zijn (‘om te delen’). Er wordt geflirt met de man die het eten brengt (Annelien), de man die de wijn brengt (ik) en er komt vlijmscherp commentaar op het feit dat wij denken dat dat flirten is (Liselotte). We praten over waar we professioneel mee bezig zijn, wat ons verdriet heeft gedaan of boos heeft gemaakt en delen grappige weetjes over onze ouders. Maar één onderwerp komt onvermijdelijk altijd aan bod en dat is seks.

Misschien wat vreemd als je bedenkt dat wij uit een oer-West-Vlaams nest komen met een vader die zijn drie dochtertjes een kuisheidsgordel had omgebonden als het aan hem had gelegen. Desondanks (of misschien net daardoor) doen wij niets liever dan bedgeheimen delen.

“Als je op restaurant naast drie bulderlachende vrouwen en vier bleke mannen zit, spits dan je oren”

Meestal begint het met een heel concrete vraag: hebben we ooit al dit of dat uitgeprobeerd en zo ja, hoe was dat dan? Terwijl de andere drie uitgebreid hun ervaringen delen (en raten) zit het vriendje dat er het laatst is bijgekomen met een alsmaar wanhopiger blik steun te zoeken bij de man van Liselotte: hij die al twintig jaar in ons gezin vertoeft en daarom als geen ander weet dat protesteren geen zin heeft. De enige man ook in het gezelschap die kalm en met een serene glimlach van zijn wijn nipt. Want eerlijk is eerlijk: mijn broer is niet altijd dolenthousiast om te vernemen wat de favoriete speeltjes/standjes/fantasieën zijn van zijn drie oudere zussen. Meestal onderneemt hij een dappere poging om mee te praten in het begin van het gesprek maar eens Annelien concrete tips begint uit te delen en hamert op het belang van voorbereiding, zie ik zijn ogen wat wazig worden en dan weet ik dat hij aan het luisteren is naar de vogeltjes in zijn hoofd.

Dus neen, ik weet niet hoe het er bij jou de komende weken aan toe zal gaan maar als je deze maand op restaurant toevallig naast een groep komt te zitten met drie bulderlachende vrouwen en vier bleke, stille mannen, spits dan je oren want je kunt een hoop bijleren!