Attitude

Wat een attitude. Dat is het eerste wat ik dacht toen ik de foto’s van Maïmouna zag. En dat bedoel ik op de meest bewonderende manier.

Hoofd een beetje schuin, kin omhoog, blik star in de lens, de lippen een klein beetje van elkaar. En een zelfbewuste sterke lichaamshouding. De jonge actrice en model weet hoe ze het beeld moet bespelen. Hoe ze overkomt. Dat lees je ook. Iedereen heeft onzekerheden, maar ze is niet bang om haar dromen en ambities, die hoog liggen, uit te spreken. Om te zeggen wat ze wil en daar voor te gaan. Om haar talenten te erkennen en er trots op te zijn. We worden geleerd, zeker in Vlaanderen én als vrouw, dat we bescheiden moeten zijn. Maar is dat werkelijk zo’n mooie eigenschap? Ik hou van mensen die weten wat ze kunnen en daarvoor durven uit te komen. Dat is geen arrogantie. Dat is zelfvertrouwen. In plaats van jonge, en andere, mensen te blijven zeggen dat ze beter bescheiden zouden zijn, kunnen we hen niet vertellen dat ze getalenteerd en goed bezig zijn? Dat stuwt iemand omhoog, in plaats van naar beneden. Er zijn van die mensen die zichzelf dat hebben aangeleerd, die uitstralen wat ze kunnen. Die vooruitkijken en ervoor gaan. Dat zijn de mensen die we intimiderend vinden.

“We worden geleerd, zeker in Vlaanderen én als vrouw, dat we bescheiden moeten zijn”

Afgelopen week postte een vrouw een reactie van een man op een Instagramfoto van haar. De foto: zij met lange rode nagels in een punt, torenhoge stiletto’s en een gebrushte haardos waar de Abba-crew jaloers op zou zijn. Instagram is een visueel medium, maar de vrouw is behalve opvallend en mooi ook vooral zeer succesvol in haar job. Een topic waarover haar post ook ging. Zijn reactie: een agressieve uithaal naar haar uiterlijk én dat ze niet verbaasd moet zijn dat mannen haar niet moeten hebben als ze op die manier en ‘ongevraagd’ in hun gezichtsveld komt. Dat ze intimiderend is. Ik stuurde haar een bericht: ‘Jij bent niet intimiderend. Hij ís geïntimideerd’.