Treedt Sander Inion in de voetsporen van Alec Segaert?

Sander Inion? Sander wie?! Inion?! Nooit van gehoord! Wij stellen deze nieuwe wielrenner uit Assebroek even aan u voor.

Er zijn er wel meer die een eerste keer hun opwachting maken maar Sander maakte er iets dat tikkeltje meer van: hij meldde zich vooral als … tijdrijder: met een tiende plaats in de tijdrit van de West-Vlaanderen Cycling Tour en een 19de in de Memorial Igor Decraene in Waregem. Op beide locaties hield hij zelfs meerdere bekend klinkende namen achter zich als daar zijn Arne Buffel, Lucas Dewachter, Lawrence Stalpaert, Rune Thoré, Diel Vergote,… Tussendoor behaalde hij ook een aardige vierde plaats in het verre Agrimont (Namen).

“Vanaf de zomer voelde ik mij almaar meer op mijn gemak in het wriemelende peloton”

“Op 3 juni reed mijn allereerste koers in Meulebeke”, reconstrueert Sander. “Ik handhaafde er mij vlotjes in de buik van het peloton en liet mij uitbollen voor een 51ste plaats op 88 renners en dat voelde aan als een overwinning. Ik wist meteen dat mijn treintje vertrokken was. Tijdens de nazomer en de herfst voelde ik mij almaar meer op mijn gemak in het wriemelende peloton met geregeld een top 20 als beloning. Jammer dat er in die periode niet meer tijdritten geprogrammeerd stonden, die hadden mijn progressie verder in kaart kunnen brengen.” Sanders verhaal refereert naar dat van Alec Segaert, die dezelfde move maakte maar er vroeger aan begon en nu dus al verder staat. Segaert wordt de referentie in 2019. Net als Alec bedreef Sander eerst andere sporten. “In de Valkaart zwom ik in clubverband op een niveau dat het recreatieve oversteeg en ik voetbalde bij SK Steenbrugge bij de provinciale U15, tot ik een enkel brak. De voetbalbladzijde werd meteen omgeslagen, ik heb er geen enkele affiniteit meer mee. De koersmicrobe had mij van meet af aan stevig in zijn greep.”

Papa Kris

“Dat ik zo sterk uit de hoek kwam als tijdrijder, was allerminst evident. Ik vond het wat voortvarend om mij meteen een tijdritfiets aan te schaffen of om er één te claimen bij derden, daarvoor had ik mij nog niet genoeg bewezen. Zo kwam ik ten slotte uit bij de tijdritfiets van mijn papa Kris, een betere triatleet die evenwel dertien centimeter kleiner is als ik, zodat ik nogal oncomfortabel op dat vehikel zat. Dat euvel heeft mij in elk geval meer seconden gekost dan opgeleverd. Maar goed, ik wist afdoende dat ik over de intrinsieke capaciteiten beschik om hiermee door te gaan, mij een als gegoten zittende tijdritfiets aan te schaffen en enige ambitie aan de dag te leggen. Die werden nog opgepookt toen Koen Feys, die mij in enkele wedstrijden had gadegeslagen, mij kwam opzoeken om in 2019 deel uit te maken van het ambitieuze Zannata Galloo CT Menen. Pluspunt is dat ik ook in 2019 nog nieuweling ben, ik word er 16 op 8 juli. Bij deze wil ik mijn eerste club, V.C. ‘t Meetjesland Eeklo, bedanken voor wat ze voor mij deden.”