Bij de start van het schooljaar namen we een kijkje bij het Koninklijk Werk Ibis. Een unieke school aan de kust en zelfs in heel Vlaanderen, want het is veel meer dan een school. “Wij bieden onvoorwaardelijke totaalzorg”, vertelt directeur Philip Declercq. “Wij doen alles voor de jongens, alsof het onze eigen kinderen zijn. Als ‘Koninklijk Werk’ moeten we zorgen dat ze prinsen zijn, wat hun achtergrond ook is.”
Woensdagochtend. De kinderen van de lagere school stappen in rijen naar hun klassen. Ze slapen allemaal sinds zondagavond op het internaat. Allemaal in het blauw, algemene stilte. In het eerste leerjaar leert juf Renke een eerste woordje schrijven: ‘ik’. De zesjarigen zijn helemaal nieuw op Ibis. “Ik vind het niet leuk”, beantwoordt een jongetje op de achterste rij onze vraag. “Ik wil naar papa.”
“Heimwee komt natuurlijk wel eens voor”, weet Philip. “Ze zijn nog klein, sommige van deze kinderen moeten nog zes jaar worden. De ouders mogen bellen als ze willen, ‘s avonds, op bepaalde uren. Het is de Ibis van de jaren vijftig niet meer. Onze aanpak is volledig op het kind gericht. Speciale zorgen, medische zorgen, de kinderen naar sport of muziekles brengen… Wij nemen het allemaal op ons. De ouders betalen een dagprijs… als ze het kunnen.”
Kansarmoede
Sommige kinderen hebben een koptelefoon op het hoofd, merkt onze fotograaf op. “Kleine hulpmiddeltjes helpen om een te veel aan prikkels weg te nemen”, legt de directeur uit. “Wij hebben een grote diversiteit aan leerlingen. Kinderen uit kansarmoede, dat is onze doelgroep. Daarnaast komt nog 10 procent kinderen met gedragsproblemen. Niet uit armoede, maar omdat de ouders echt geen raad meer weten met hun kind.”
“Structuur geeft rust. De uniformpjes, armpjes gekruist, in het rijtje lopen… 20 jaar geleden werd het scheef bekeken. Maar dat komt nu terug. Structuur, duidelijke afspraken. En wij geven nooit op. In sommige gezinnen is het moeilijk om nee te zeggen, wij doen dat wel. Er zijn kinderen over wie we verschrikkelijke verhalen horen van thuis of uit andere scholen, van wie wij bijna niet weten dat ze hier rondlopen.”
“Wij doen alles voor de jongens, alsof het onze eigen kinderen zijn”
Het Koninklijk Werk Ibis, in 1906 opgericht door de latere koning Albert I, telt vandaag 110 leerlingen, waarvan zo’n 85 in de lagere school en 25 in het middelbaar. Het is daarmee de kleinste middelbare school van Vlaanderen. Alle leerlingen volgen de richting maritieme technieken-dek. Aan de Ibis kunnen ze tot en met het vierde middelbaar terecht, daarna moeten ze aan een andere school verder studeren.
Rechtenstudent
“Vorig jaar kregen we de vraag van zes van de negen afgestudeerden om hier te mogen blijven“, vertelt directeur Declercq. “Ons bestuur besliste om die uitdaging aan te gaan. Vijf van de zes lopen school aan het Maritiem Instituut Mercator, de zesde koos voor de richting opvoeder aan het Vesaliusinstituut. Het Huis Schlim, ons vakantie- en weekendhuis, wordt in de week hun woonst. Ze dragen geen uniform meer, moeten zelf hun was doen en hun potje koken… onder begeleiding van een opvoeder. Het is een vorm van begeleid zelfstandig wonen.”
“Vroeger hadden we nu en dan eens één 16-plusser die hier na zijn vierde jaar bleef. Zo betalen wij de studies van een jongen die in zijn tweede jaar rechten zit. Met 680 euro leefloon spring je niet ver. Maar ook dat hoort bij onze onvoorwaardelijke totaalzorg. En dat betalen we met de steun van serviceclubs en mensen die ons genegen zijn. Ook voor de drie psychologen die wekelijks langskomen, de deelname van onze jongens aan sport- en andere clubs, onze zomerreis naar Nederland… moeten we zelf de centen bijeen harken.”
Paradepaardje
Het paradepaardje van Ibis is het sinds vorig schooljaar vernieuwde internaat. Het gebouw met vier slaapzalen uit 1984 is helemaal gerenoveerd en ingedeeld in kamers van zes of acht. Aansluitend is er een nieuwbouw, waar de oudste 24 jongens een eigen kamer hebben. De bekende Oostendse fotograaf Adriaan Huys, zelf oud-Ibis’er, schonk voor elke kamer een mooie foto. “Voorlopig hebben we enkel nog jongens, maar ons vernieuwde internaat laat toe ook meisjes te ontvangen. Dat zijn we de komende jaren ook van plan“, zegt Philip Declercq.
Foto’s van ceremonies en koninklijke bezoeken, kunstfoto’s van de Ibisjongens in de bekende matrozenpakjes, herinneringen aan bijzondere projecten, zoals de opnames voor de film Cargo… De Ibis hangt er vol van. Niet toevallig. “Uniek is dat wij zorgen voor kinderen die normaal onderwijs aankunnen, maar toch een zorgvraag hebben. Kinderen aan de zelfkant van de maatschappij, die vaak niets hebben. We willen hen hoger tillen, ook hun zelfbeeld. En dan helpt het als ze de koning ontmoeten of evenementen van op de eerste rij meemaken. Dat onze oudsten vragen om hier alsjeblieft te mogen blijven, is een erkenning van onze werkwijze.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier