Ziedaar dé boutade uit een ‘hartige babbel’ met Ertebrekers, de band van Flip Kowlier (Izegem), Peter Lesage (Ardooie) en Jeffrey Bearelle (Ingelmunsters), tegenwoordig allemaal volbloed Gentenaars en bijzonder trots op hun eerste gezamenlijke worp, ‘Otel’. Het volledige relaas van hun bezoek aan onze pop-upredactie lees je hieronder.
Wat kan jullie hart breken? Waar worden jullie emotioneel van?
Jeffrey Bearelle: “Hmm, moeilijk. Teleurstelling, misschien. En mensen die intens geluk beleven, daar kom ik ook week van. Sporters bijvoorbeeld die een straffe prestatie neerzetten en met hun blijdschap geen blijf weten, of iemand die net vader of moeder is geworden.”
Peter Lesage: “Van de juiste muziek.”
Flip Kowlier: “Heel simpel: van mijn zoon.”
Hebben jullie ooit hartjes getekend op een brief voor een prille jeugdliefde? Wéten jullie überhaupt nog wie die eerste jeugdliefde was en wat je dan deed om dat duidelijk te maken?
Flip: “Stalken (lacht) Nee, net niét. Ik ben op veel meisjes verliefd geweest, maar helaas was dat nooit wederzijds en liet ik het ook nooit blijken. Ik durfde dat niet.”
Jeffrey: “Van mij ging het om een meisje waar ik al een hele tijd zot van liep, en bij wie ik dacht totaal geen keure te hebben. Tot bleek dat ze mij ook wel zag zitten. Da’s dan een hele tijd aan geweest, tot ze me verweet dat ik haar bedrogen had. Daar was niets van aan, wat me doet vermoeden dat ze gewoon een reden zocht om het gedaan te kunnen maken. Want echt: bedriegen doe ik nooit! (plechtigecommuniezieltjesblik, nvdr)”
Peter: “Van mij gaat het terug naar het station van Roeselare, waar ik in het humaniora met mijn eerste liefje afsprak. Het was allemaal heel ‘voor echt’, maar uiteindelijk heeft ze na een tijd toch serieus mijn hart gebroken.”
Waarvoor klopt jullie hart het felst? West-Vlaanderen of Gent?
Peter: “Ik woon intussen al 22 jaar in Gent, al langer dan ik ooit in West-Vlaanderen heb gewoond, dus. Ik heb intussen dan ook al een veel nauwere band met Gent dan met West-Vlaanderen, ook al is de helft van de mensen die ik in Gent ken wél West-Vlaming.”
Jeffrey: “Voor beide, in mijn geval. Ik ga nog graag wandelen langs de vaart in Ingelmunster, omdat ik er tot rust kan komen. Maar tegelijk wil ik dan weer in Gent zijn, omdat ik de stad en de levendigheid ervan nodig heb.”
Flip: “Wel… Ik ben weg uit West-Vlaanderen, maar West-Vlaanderen is nog niet weg uit mij. Bam!”
Flip, vooral een vraag voor jou want jij hebt de bekendste kop van de drie: moet je soms van je hart een steen maken als je wéér eens wordt gevraagd voor een benefiet, een selfie of wat dan ook?
Flip: “Eigenlijk heb ik het daar niet moeilijk mee. Als ze echt mijn hart aanspreken met hun project, dan zal ik op hun vraag ingaan. Als ik er niet achter sta, dan heb ik er geen moeite mee om te weigeren, maar eigenlijk is dat nog maar weinig voorgevallen. Gisteren ben ik bijvoorbeeld nog gaan voorlezen in een school in Ieper. Ze vragen mij dat, en dan ga ik. Zo ben ik. Er was ook een goed doel aan gekoppeld, maar vraag me niet meer wat (de afdeling pediatrie van het Jan Ypermanziekenhuis, red), want ik ben het vergeten. Zie je wel: ik weet zelfs niet voor wélk goed doel, en toch ga ik. Maar het is de laatste keer geweest! (lacht).”
En jij, Jeffrey? Jij geniet nog niet zo veel bekendheid, maar je kunt je natuurlijk wel al voornemen om al dan niet toegankelijk te zijn.
Jeffrey: “Ik ben zéér toegankelijk. Wie mij ziet op een feestje en zin heeft om mij te trakteren: zeker doen! Meisjes mogen zeker ook!”
(FJA – Foto FV)
Muziek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier