Tourist LeMC zag het levenslicht in Antwerpen en groeide op in de multiculturele Seefhoek waar hij precies een ‘toerist’ was en dat is meteen ook zijn artiestennaam geworden. Nu woont hij met zijn vrouw Marta en drie zonen in Hoboken op een boogscheut van Antwerpen. De provincie West-Vlaanderen ligt veraf, maar toch heeft hij een connectie. Hij staat er zelfs bij stil in zijn liedje ‘Amice’. Tourist LeMC zingt : Ik heb vrienden zonder dat ze het weten want we spreken het nooit uit. Ik heb collega’s die goei vrienden zijn die West-Vlamingen helpen mekander aan jobs… “ “Dat gaat over mijn West-Vlaamse vrienden en die zinnen staan al bovenaan in mijn eerste song op m’n nieuwe album”, zegt Tourist LeMC tijdens ons coronaproof gesprek in Gravenhof Cultuur- en Jeugdcentrum in Hoboken.
Wie met Tourist LeMC alias Johannes Faes spreekt, hoort meteen aan zijn accent dat hij niet afkomstig is van West-Vlaanderen. “Als vooral oudere mensen in het plat West-Vlaams uitleg geven, dan snap ik daar helemaal niets van. Die mensen horen dat ik niet van hun provincie ben, maar ze blijven toch in hun eigen West-Vlaams dialect uitleg geven. Echt charmant”, lacht Tourist LeMC, waarna we ons vragenlijstje afvuurden.
Coronatijden zijn voor velen rustige tijden maar voor jou blijkt het toch een drukke periode te zijn. Ik kan niet alles weten, maar ik las ergens dat je zelfs nog parttime werkt als sociaal assistent. Daarnaast werkte je ook mee aan ‘Liefde voor Muziek’ én ben je nu ook te zien in ‘The Voice van Vlaanderen’. Het zijn dus in deze coronatijden zonder optredens wél drukke tijden voor jou?
Tourist LeMC : “Toch zeker met momenten. Tijdens de opnames van ‘Liefde voor Muziek’ was ik één week weg en dat was één week werken. Anderhalve maand ervoor had ik tijd om covers te maken. Voor ‘The Voice’ was ik telkens op bepaalde dagen weg van thuis. Maar ik ben blij dat er toch iets in mijn agenda stond. Heel veel artiesten hadden niets staan in hun agenda, wat natuurlijk pijnlijk, niet leuk was. Ik ben blij dat ik dingen had om naar uit te kijken.”
Heb jij je tijdens de coronaperiode ook wel eens verveeld ?
“Zeker en vast, vooral tijdens de winterperiode. Het was een donkere periode en er was niets te doen buiten,. Je kan dus niet veel naar buiten en je zit binnen met drie kinderen.”
Kon je in de lockdown muzikaal creatiever zijn? Vloeiden de nummers vlotter uit je pen?
“Het ging niet sneller om iets te maken. Achteraf ben ik tevreden dat het is gelukt. Normaal haal ik inspiratie uit het ontmoeten van mensen, dingen beleven en nu zat ik thuis, ik beleefde niets, ontmoette niemand. Ik had schrik hoe ik dat zou aanpakken, hoe ik creatieve input zou krijgen. Dat is mij toch gelukt door te lezen, films te bekijken, door via Zoomcall met mensen te babbelen. En die creatieve input – hoop ik toch – is denk ik toch oneindig. Het is enkel moeilijk om die weg ernaar toe te vinden.”
Kreeg je nieuwe ideeën ?
“Neen, het album dat ik maakte is voor een groot deel gemaakt tijdens de lockdown, maar het is geen corona-album geworden qua thematiek. Het is niet dat ik door corona inspiratie kreeg.”
Hoe blik je terug op ‘Liefde voor Muziek’?
“Dat was een heel mooie periode. Een heel warme souvenir die ik lang zal koesteren. Het was ook een leuke week. Ook een spanningsboog, want ik moest in anderhalve maand tijd zeven covers maken. Voor mij was dat heel intensief om dat rond te krijgen. Dan zit je daar die week en dan kan je dat brengen voor die artiesten. Die spanningsboog knakte na een bepaald moment, maar het was heel leuk.”
Kende je al de artiesten die eraan deelnamen? Over wie heb je nu een andere kijk dan toen je eraan deelnam?
“Ik kende ze allemaal van naam en wie ze zijn, maar sommige muziek kende ik niet goed. Vooral niet van Willy Sommers en ook niet ‘Spring’ van Cleymans. Geike kende ik wel. Bert van Absynthe Minded kende ik heel goed. Maar sommige moest ik wat moeite doen om ze te leren kennen.”
Over wie heb je nu een andere kijk ?
“Over allemaal, want je leert ze op een andere manier kennen. Je schetst je eigen een beeld wanneer je die mensen op tv ziet of je leest erover in de tijdschriften. Je moet echter dat beeld bij stellen wanneer je ze persoonlijk leert kennen.”
Nam je met een weinig angst deel aan ‘Liefde voor Muziek’, wantja… covers zingen van een andere artiest is toch iets heel anders dan wat je gewoon bent?
“Het was niet met angst dat ik ernaar uitkeek. Eerder met enthousiasme en de verwachting van: we zijn allemaal collega’s, we doen dezelfde job en ik denk dat we allemaal van elkaar kunnen leren. Dat was de insteek. Wat ik bijleerde ? Verschillende dingen. Het enthousiasme van Emma Bale is aanstekelijk. De rust die Ronny uitstraalt, ook in zijn muziek. Voor hem is dat iets dat hij graag doet, een plezier. Ik schrok dat Willy 250 optredens per jaar doet en hij staat er altijd met een glimlach. Dat vond ik indrukwekkend.”
Je sprak daar over Ronny Mosuse die een rustig persoon is, maar deze voormiddag zei er iemand tegen mij : Tourist LeMC is altijd rustig. Ik zei: Nu je dat zegt, inderdaad. Ben je altijd zo rustig of hoort dat bij je job van sociaal assistent ?
“Die link hebben mensen nog gelegd en dat is best mogelijk. Ik ben een rustig persoon van nature uit en ik ben zeker rustig in een groep. Ik ben geen tafelspringer. Zit ik in een groep dan ga ik kijken en observeren. Ik ga ervan genieten van de show. Of ik op dat moment psycholoog ben? Ik heb op dat moment iets van laat die mensen maar vertellen, zij kunnen dat. Ik heb er niets aan toe te voegen, laat zij het maar zeggen. Ik ben ook iemand die het misschien laat opborrelen, die het niet direct zal zeggen wat ik wil zeggen. Misschien heb ik daarom die drang om te schrijven en om op een podium te staan, om liedjes te maken en mijn stem te verheffen.”
Ben je overdonderd door het programma dat ze tijdens ‘Liefde voor Muziek’ aan jezelf hebben gespendeerd? Door de manier waarop ze uw liedjes brachten? Wat mij wel opviel in vergelijking met andere afleveringen in de voorbije jaren van ‘Liefde voor Muziek’: nu was er maar weinig emotie. Nu zagen we maar weinig tranen vloeien. Correct toch?
“De ervaring en de rust die je bij Willy en Ronny tegenkomt, speelt wel mee… Maar ik denk dat we allemaal iets te nuchter zijn daarvoor. Het raakt ons wel, maar misschien zijn we te nuchter. Ik bedoel daarmee niet over iets drinken, maar over de manier waarop we het beleefden.”
Welke songs blijven je bij uit ‘Liefde voor Muziek’? Sterke songs die jij mocht brengen voor andere artiesten?
“De covers die ik bracht, vond ik heel leuk om te brengen en dit in een coronajaar zonder optredens. Mijn collega’s waren een beperkt publiek, maar wel een sterk publiek. Ik ben blij dat ik mocht zingen. De covers van de artiesten die ze zelf mochten kiezen, hun hommage dus, vond ik heel mooi om te horen. Dat zijn liedjes met gevoel en veel betekenis, dat hoor je direct.”
‘Liefde voor Muziek’ was voor jou een ontspanning. ‘The Voice van Vlaanderen’ waar je in de jury zetelt is een inspanning, want je moet alert zijn, iedere minuut van deze uitzending. Juist ?
“Dat klopt. ‘Liefde voor Muziek’ is een inspanning die je vooraf doet. Van zodra de covers zijn gemaakt, is er al veel gedaan. Dan moet je nog enkel zingen. ‘The Voice’ is meer werken, alert zijn want daar gaat het niet over U als coach. Integendeel, het gaat over de kandidaten. Dat zijn allemaal mensen die hun dromen najagen. Je hebt daar een grote verantwoordelijkheid. Je kan die dromen maken, afbreken of tegen houden. Dat vind ik een belangrijke verantwoordelijkheid en je wilt dat goed doen. Al mijn collega’s willen dat goed doen. Je moet daar dus heel alert je werk doen.”
Sinds vorige week ligt je vierde album ‘Niemandsland’ in de winkel. Een album dat in volle lockdown het levenslicht zag ? Je kon er dus vlug aan werken?
“Eind 2018 kwam mijn vorig album uit. Het duurde nu toch ook 2,5 jaar vooraleer het klaar was. Niet alles werd dus gemaakt tijdens die eerste lockdown. Ik schrijf trager dan de gemiddelde artiest. Ik weet niet hoe dat komt, dat is zo mijn manier van werken. Ik ben heel kritisch voor mezelf. Ik ben altijd op zoek naar een heel relevante insteek, naar iets dat betekent voor mij, dat mag niet vrijblijvend zijn voor de show of de leute. Dat kan ik niet. Het moet iets betekenen. Dat moet iets in mij zijn, het stukje van mijn ziel dat ik eruit moet halen. Daarom dat het zoeken is. Veel schrappen en herbeginnen. Eens het op cd is verschenen, ben ik wel super gelukkig maar eigenlijk zie ik nog altijd details die beter konden. Maar ik ben dan ook nuchter genoeg om het los te laten.”
Heb je een bepaalde periode dat je beter schrijft ?
“Ik probeer mij overdag te forceren en telkens een uurtje te schrijven. Lukt het niet, dan heb ik pech. Komt het, dan moet ik het aanvaarden, ongeacht of het ’s morgens of ’s avonds of zelfs tijdens de nacht begint op te borrelen. Het komt ook vaak voor wanneer ik in de auto zit. Een moment dat mijn hoofd leeg is, schiet er mij plots iets te binnen. Dan neem ik die woorden of melodieën vlug op in mijn gsm.”
Hoe kwam de song ‘Bal aan de voet’ tot stand ?
“Eerst hadden we de muziek waar ik enorm van onder de indruk was. Dan kwam het refreintje. Ik wist waarover het moest gaan, over het gevoel dat je ouder wordt maar ook het gevoel dat je nog altijd de bal aan de voet hebt. Dat was dan zoeken naar de insteek. Hoe ga ik die strofes aanpakken? Het refrein en de muziek had ik, maar wat wil ik ermee zeggen. Vanaf ik de eerste zinnen had, was ik vertrokken. De juiste insteek vinden is meestal het moeilijkste aan dit proces. Je kan een thema, concept en muziek vlug vinden, maar hoe ga je dat thema aanpakken want alles is al ontelbare keren bezongen en beschreven geweest. Het is die creatieve manier die je uniek maakt en die belangrijk is.”
Zijn er thema’s waarover je niet wilt schrijven?
“Helemaal niet, ik durf over alles schrijven. Je kan ook over dingen abstract schrijven, dat maakt minder confronterend. Ik denk dat alles moet kunnen zeggen. Ik ben voor die vrijheid van meningsuiting, vooral voor artiesten en kunstenaars. Dat staat hoog op het lijstje. Ik kan dus over alles zingen.”
Ik wil ook even dezelfde vraag stellen rond het nummer ‘Hou stand, strijder hou stand’. Hoe kwam dat nummer tot stand?
“Dat was een idee dat ik kreeg om verschillende situaties te beschrijven, waarmee mensen heel ernstige dingen meemaakten. En dat ze laten zien dat ze er blijven staan, als echte strijders en zich niet laten doen. Dat is iets waar ik naar opkijk, naar zo’n mensen die dat kunnen. Daar wilde ik iets over schrijven. Dat is ook leuk, want het zijn allemaal korte verhalen. Dat zorgt voor een leuk concept en dat zorgt voor een liedje met een grote inhoud. Op het einde zing ik : Strijder van het licht/strijder van de hoop zou ik willen zijn… Ik zou dat ook willen zijn, zoals die mensen.”
Ben jij strijder met je muziek?
“Als kunstenaar of artiest kan ik dat niet van mezelf zeggen. Ook al maak ik strijdmuziek, ik doe dat wel in mijn sofa met mijn sokken aan. Dat is totaal anders dan mensen die op de barricade staan en voor hun leven vechten en het Amazonewoud beschermen in Latijns-Amerika of de grens willen oversteken in Afrika. Dat is een andere manier van moed. Ik doe het op mijn sokken, ik ben een sofaheld op dat vlak. Ik zal nooit van mezelf zeggen dat ik een strijder ben.”
Op het nummer ‘Adem’ doet je vrouw Marta de backings. Is het voor jezelf enkel en alleen al een speciale song omdat je partner eraan meewerkte? Je vrouw zorgde ook voor de albumhoes.
“Het is leuk wanneer je partner aan een project meewerkt. Zij stond inderdaad ook in voor mijn albumhoes.”
Op 11 en 12 februari 2022 sta je in de Lotto Arena in Antwerpen. Kijk je daar nu al naar uit of wacht je af, want misschien mogen er tegen die periode toch nog geen duizenden mensen in een zaal plaatsnemen…
“Er zit wat angst in mijn achterhoofd, maar we hebben vertrouwen dat het kan doorgaan. Als het tegen dan nog niet in orde is op wat wachten we dan om het in orde te krijgen. Het leven kan niet blijven stil liggen. De mensen snakken ernaar om terug te leven. In het dagelijks leven pak je constant risico’s met van alles en nog wat. Van zodra de kwetsbare groepen zijn gevaccineerd, dan moet het toch mogelijk worden om terug te leven. Ik vrees voor de zomer, maar misschien op het einde van de zomer of augustus moeten we terug kunnen leven. Zelf moeten we vanaf september kunnen beginnen met de voorbereidingen voor de Lotto-shows. Hopelijk krijgen we dan al heel wat zekerheid…Het moet een topshow worden. We kunnen het ons dus niet permitteren om pas één dag ervoor in actie te schieten.”
We zijn een West-Vlaams weekblad. Heb je als Antwerpenaar een band met onze provincie ? Woont er familie of – ik zeg maar iets – een oud lief?
“Op het eerste liedje van dit nieuw album ‘Amice’ zing ik over m’n West-Vlaamse vrienden : “Ik heb vrienden zonder dat ze het weten want we spreken het nooit uit. Ik heb collega’s die goei vrienden zijn die West-Vlamingen helpen mekander aan jobs…” West-Vlamingen zijn precies een ander volk, met een ander dialect. Iedere keer als ik er kom, maak ik duidelijk dat ik niet van West-Vlaanderen ben. Moet ik de weg vragen, dan spreek ik duidelijk in het Antwerps. Praat dus normaal terug. Als vooral oudere mensen in het plat West-Vlaams uitleg geven, dan snap ik daar helemaal niets van. Die mensen horen dat ik niet van hier ben, maar ze blijven toch in hun eigen West-Vlaams dialect uitleg geven. Echt charmant en schattig, dat vind ik wel leuk.”
“Ik heb een band met de zaal Het Wilde Westen in Kortrijk. Mijn front-of-house die bij me werkt komt ook uit Kortrijk. Ik trad ook in Brugge of aan de zee al op. Daar verblijf je precies in een andere wereld. Kom ik aan de zee, dan vertoef ik als Antwerpse stadsmus in een andere wereld. Ik kom op de buiten. Ik kom er graag.” (PADI)
Het album ‘Niemandsland’ ligt in de winkel en is ook te downloaden via de grote streamingsplatforms. Dit album kwam van niets op één binnen in de Nationale Ultratop Hitlijsten. Tourist LeMC treedt op vrijdag 11 februari 2022 en zaterdag 12 februari 2022 op in de Lotto Arena in Antwerpen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier