Klein maar fijn, maar ook o zo groots met Jo Lemaire in De Kouterschool in Zwevegem, ook dé ambassadrice van het champagneweekend in Middelkerke én Oostende

Jo Lemaire tijdens het gesprek. © PADI/Marianne

Patrick Depypere Medewerker KW

Medewerker KW 6 november 2023, 21:36

Bart Carteur en zijn team nodigen uit: niemand minder dan de enige echte Jo Lemaire. Het was reeds de dertiende keer dat het team de Carrière-Award uitreikte aan diverse artiesten. Om de sfeer vooral gezellig te houden organiseren ze dit voor een beperkt publiek van zo’n 40 mensen. Beeldfragmenten en audio wisselden elkaar af gedurende de komende 3 uur, met een pauze van ongeveer 20 minuten.

Jo Lemaire werd voorgesteld en kwam op het podium. Terwijl ze haar handtas op de grond zette, zei ze “Madame Sacoche” . Het ijs was gebroken. Een carrière van ongeveer 45 jaar mag al wel eens worden gevierd. Een hommage dus aan de sympathieke Jo Lemaire, die speciaal afgekomen was uit het verre Bonheiden.

Als kind was ze reeds gefascineerd door muziek. Haar broer, die 8 jaar ouder is speelde accordeon. Zij zong toen al graag in de tuin van haar ouders. Haar moeder was hevige fan van Edith Piaf, ze geleek er zelfs een beetje op, vandaar de voorliefde. Dat het kleine meisje Jo toen al kon zingen was geweten, maar aan zangwedstrijden had ze niet echt een boodschap. Ze wou gewoon haar eigen gangetje gaan. Het begin van haar zangcarrière begon met de groep Jo Lemaire + ( met de nadruk op plus ) Flouze. Haar toenmalige echtgenoot speelde er ook in mee. Tijdens de opname van hun nieuwe plaat met enkel Engelstalige nummers, werd haar gevraagd door de producer om nog 1 extra nummer erbij te plaatsen. Jo is dan naar huis gegaan en heeft zitten snuisteren in haar platencollectie. Ze vond ‘ Je suis venu te dire que je m’en vais’ van Serge Gainsbourg. Ze koos dit Franstalig nummer om haar producer een beetje te plagen, want het zou het enige nummer zijn op de plaat, niet in het Engels. Met ‘ Je suis venu te dire que je m’en vais ‘ hadden ze een megahit, ze haalden zelfs platina. De originele videoclip die erbij hoorde, werd samen met Serge Gainsbourg opgenomen. Na Flouze, begon ze aan haar solocarrière. Ze kreeg een nieuwe partner, nieuwe muzikanten, nieuwe ideeën, kortom ze begon een nieuw leven.

Op de B-kant van de single ‘ Je veux chanter ‘ stond het nummer ‘Tentation‘. Die B-kant werd een hit. De platenmaatschappij had het eerst anders gezien, maar ook zij vergissen zich soms, ‘meestal eigenlijk’, lacht Jo. Ze werd zelfs verplicht om deel te nemen aan de preselecties van het Eurosongfestival, anders zou ze haar promo verliezen! Zo gaat dat soms… men doet soms niet wat men zelf wil. Maar haar kledij koopt ze wel nog altijd zelf, lacht ze. Ooit heeft ze ook ‘ Born to be wild’ van Steppenwolf gecoverd voor een auto-moto-salon. ’Op mijn lijf geschreven’ lacht Jo. Voor de plaat ‘Duelle’ is ze terug nieuwe muzikanten moeten zoeken. Het was de eerste maal dat ze daarvoor audities organiseerde. Ze heeft echter zelf heel veel werk in die plaat gestoken… Op de vraag , wat vind u van optredens live on tape ?, antwoordt ze: ‘niets gaat boven op een podium staan, uw nummers live brengen met goeie muzikanten en genieten van het enthousiaste publiek’. Het is haar biotoop, haar way of life, ze vindt dit de max.

Tijdens The Night Of The Proms, zong Jo’ Non, je ne regrette rien’ van Edith Piaf. Dit was zo’n succes, het gaf meteen de aanleiding voor een theatertour met allemaal nummers van Piaf. Succes verzekerd dus, dit kan gezegd worden na ongeveer 300 voorstellingen. In 1998 bracht ze een plaat uit met uitsluitend Nederlandstalige nummers, om haar Nederlandstalige fans te bedanken. De plaat werd geproduced door Jean Blaute. Ze werkte ook samen met Dirk Brossé. We konden een fragmentje bekijken van hoe ze bezig waren aan het repeteren bij Dirk thuis. Ze deed ook een duet, Icare, met Udo. Een topklasse zanger! De samenwerking verliep dan ook heel vlot. Haar grootste droom was vervolgens om met een big band op te treden naar het voorbeeld van Roxy Music en Bowie. Een blazersectie geeft net nog dat tikkeltje meer. In het begin van de jaren 2000 deed ze tal van internationale optredens. Zelfs tot in Hong kong, Rwanda en Kameroen, maar West-Vlaanderen is haar ook wel genegen, hoor. Ze is reeds 20 jaar ambassadrice van het Champagneweekend in Middelkerke en Oostende. Waar heeft ze nog opgetreden ? Ja, zo een beetje overal hé.

Komt er nog een nieuwe plaat binnenkort?

‘Er wordt veel muziek gestreamd tegenwoordig. Als muzikant heb je er eigenlijk heel weinig aan over. Ik schrijf wel nieuwe nummers , maar of deze nu binnenkort op plaat komen, ik weet het niet.’

Komt er een biografie uit?

‘Uitgesloten, wie zou deze willen kopen’, lacht ze. Ze kijkt altijd liever vooruit, toekomstgericht, niet naar het verleden. Daarom ziet ze het voorlopig althans niet zitten om een biografie te schrijven.

Ben je tevreden over uw carrière ?

‘Ik kan niet ontevreden zijn, zoals ik al zei kijk ik liever naar de toekomst. Als je iets kan betekenen voor iemand anders, dan is dat op zich al een succes, zowel in de muziek als in het algemeen. Dat maakt een mens ook gelukkig!’

Na de gezellige namiddag vol anekdotes, filmpjes en muziek, kreeg ze de Carrière-Award overhandigd uit handen van de schepen van Cultuur Isabelle Degezelle. (PADI & Hans – foto’s Marianne)