Op zijn 76ste verjaardag kondigde Hugo het heuglijke nieuws aan en nu is het eindelijk zover. De meest charmante zanger van het land heeft een eigen soloalbum ‘Dromen’. Het is een heel persoonlijke plaat waarin Hugo al zijn gevoelens van het afgelopen jaar heeft verwerkt. Naast de topsingles ‘Het Leven’ – waarmee Hugo afgelopen zomer drie keer op het podium van het legendarische ‘Tien Om Te Zien’ stond – en ‘De Dozen Staan Klaar’ – het nummer dat niemand onberoerd liet in ‘Het Huis’ – staan er 11 gloednieuwe songs op het album. Ook de vrolijke, up-tempo single ‘De Zon Zal Altijd Schijnen’ prijkt op de plaat.
We hadden méér dan één reden om even naar de kantoren van CNR Records in Niel te rijden voor een openhartige babbel met Hugo, die we al zéker 35 jaar kennen.
Druk, druk, druk: daar denk ik aan wanneer ik iets zie verschijnen over uw persoon. Is dat een beetje een vlucht sinds je alleen bent gevallen. De eenzaamheid opvullen met dingen die je graag doet?
Hugo: “Je slaat de nagel op de kop. Dit is een soort vlucht, ja! Als ik alleen ben, dan kan ik het niet aan. Dan ween ik heel veel. Het is inderdaad een soort vlucht in alles wat ik doe van ‘Red Star Line’ tot de ‘Winterrevue’. Ik ben heel blij dat ik dit kan doen, maar ik vind het niet erg hoor.”
Maar schuif je op die manier niet uw rouwproces op?
Hugo: “Neen, dat is mijn vorm van rouwen. Ik ga met dit mijn rouwproces kunnen verwerken. Dat is een deel ervan én dat wil ik ook.”
Je album ‘Dromen’ ligt al in de winkel. Wie had gedacht dat jij nog eens een album zou uitbrengen. Een droom die uitkomt?
Hugo: “Ja! Dat is ook de titel van mijn album ‘Dromen’. Ik droom nog heel veel van Nicole. Ik kreeg een droom van een platencontract. Wat hier voor mij ligt is een droom met fantastische liedjes erop. En ik blijf dromen. Ik zei dat al vaak aan mensen dat ze moeten blijven dromen en hun dromen blijven achterna gaan. Ik doe dat nu nog altijd. Dit resultaat is een deel van mijn dromen en daar ben ik blij om.”
Jij weet maar al te goed dat ‘het leven maar even duurt’. Ondanks je drukke bezigheden: geniet je nu ook méér van het leven of is het moeilijk om alleen te genieten, zonder je allerliefste vrouw?
Hugo: “Ik geniet niet meer van het leven dan vroeger. Dat durf ik niet zeggen. Ik mis Nicole enorm en dat gemis zal altijd blijven. Maar genieten: ’t staat in ‘Het Leven’ dat je moet blijven genieten. Je moet blijven genieten, ze namen iets weg van mij, mijn alles namen ze weg en nu moet ik verder. Dit werd verwerkt in dat eerste singletje. Het leven gaat door, je moet daarvan profiteren. Ondanks alles. Willen of niet, je blijft leven. Je moet er het beste van maken. En dat probeer ik te doen.”
‘In Mijn Dromen’: autobiografisch? Beleef je mooie dromen?
Hugo: “Natuurlijk! Ik zie ons nog altijd lopen aan het strand hand-in-hand. Dat staat ook letterlijk in de tekst. Mijn eerste teksten waren heel mooi. Miguel Wiels keek er naar. Hij vond het mooi, maar we moesten zorgen dat we geen ‘zware cd’ afleverden met enkel maar verdriet en tristesse. We moesten er een goede middenweg in vinden. We begonnen te herschrijven. We brachten een cd uit die heel variabel is. Uptempo, mooie ballades, zwaardere teksten… We vonden een mooie balans tussen het lichte en het zwaardere. Ik ben zo fier op het resultaat.”
‘Nog Zo Dichtbij’: een song die ook perfect past bij je en die mij kippenvel bezorgd. Hoe moeilijk is dat voor je om dergelijke songs te zingen zonder veel emotie te tonen. Moet je een klik maken?
Hugo: “Tijdens de opnames van ‘De Dozen Staan Klaar’ ben ik drie keren gecrasht in de studio. Bij de andere liedjes zag ik het beeld van Nicole, zoals ik het voelde. Dat hoor je ook: met al mijn liefde en verdriet. Ik denk dat je dit hoort en voelt in ieder lied. We zorgden ook dat we nummers hadden waarin de gewone mens zich kan herkennen. Het is niet alleen maar het verhaal van Hugo en Nicole, maar ook teksten die passen bij andere mensen. Dat is de sterkte van de cd.”
‘Durf Te Leven’: durf je nu méér te leven dan in de tijd van Colleke, wegens het besef: alles kan vlug voorbij zijn.
Hugo: “Maar we moéten verder leven. Het leven stopt niet, alhoewel ik dat twee weken na haar overlijden wel dacht. Wat zat ik daar nog te doen? Ik was alles kwijt. Het liefste wat ik had, was ik kwijt. Ik belde dan naar iemand, die zei dat Colleke dat niet graag had gehoord. Nicole zou niets anders hebben gewild dat ik verder doe met mijn leven. Ik weet dat, ik voel dat.”
Hadden jullie daar ooit over gepraat wat er moest of zou gebeuren als Nicole of jij zouden overlijden?
Hugo: “We dachten dat we samen oud gingen worden. Dat is niet gebeurd. Ik moet daarmee leven. Dat doet pijn, zo is dat nu eenmaal.
Toen ik naar je song ‘Als Het Avond Wordt’ luisterde, stelde ik mij de vraag: wat doe je om die avonden alleen op te vullen? Nu weet ik het al: bezig blijven!
Hugo: “Ik probeer zoveel mogelijk bezig te zijn. Ik ben volop bezig met de voorbereidingen van de ‘Winterrevue’. Van 10 tot 18 uur hebben we repetities. Ik kom thuis, ga dan naar bed en kijk naar ‘Thuis’. Nu kan ik mij nog niet concentreren op bijvoorbeeld een film bekijken. Ik kan goed slapen, maar ik voel nog altijd àlles, ik ruik nog altijd àlles. We waren 51 jaar samen en dat schrijf je niet zomaar weg.”
‘Kleine Dingen’ is een opgewekt nummer, met een mooie melodie en tekst. Hoe kwam die song tot stand?
Hugo: “Dat heb ik te danken aan iemand van mijn tekstschrijvers. Hij sprak de woorden ‘Kleine Dingen’ uit. Dat is inderdaad een vrolijk nummer. We werkten dat samen uit. Ik vond dat dit erop moest staan, hét buitenbeentje van de liedjes op mijn cd. Dat is zo hé: geluk zit in kleine dingen. Tijdens het inzingen vond ik dat heel leuk om dat te doen, omdat het zo opgewekt was. Het kwam goed in de volgorde die we opnamen. Ik denk dat we eerst een ‘zwaar’ nummer opnamen, en dan kon mijn geest zich wat verplaatsen naar een leuke song. Dat hielp om die tritesse weg te nemen.”
Sinds ‘Het Huis’ kennen we ook de song ‘De Dozen Staan Klaar’. De respons op die song is groot. Is dat uw uitschieter van dit album ‘Dromen’?
Hugo: “Ik denk dat je dit liedje inderdaad als uitschieter kan benoemen, omdat het heel fragiel, heel breekbaar is. Het is enkel opgenomen met een gitaar en een stem. Mijn producer Patrick Hamilton wilde daar nog een cello bij schrijven, maar hij hoorde het en zei dat de manier waarop ik het zong er best niets meer bijstond. Dat moest heel sober, heel fragiel, heel breekbaar zijn. Ik zeg niet dat dit het mooiste liedje is, maar toch dé uitschieter. Tijdens die opname ben ik ook drie keren gecrasht dat ik weende. Nu ben ik blij dat we dit liedje hebben opgenomen. Ik deed al heel wat voorstellingen van ‘Red Star Line’ en nadien in de foyer spreken veel mensen mij aan over ‘Het Huis’ en over dàt liedje. Mensen praten dan over hun verhaal, enz. Ze vertellen dan dat ze ook al een aantal keren voor de kast stonden, maar dat ze nog niets konden wegdoen. Ook bij mij is dat zo. Ik wil dat nog niet wegdoen. Ik ruik daaraan, ik voel daaraan, ik voel daar Nicole in. Ik kan dat dus niet wegdoen. De dozen staan klaar, maar ik ben er nog niet klaar voor. Het eindresultaat is heel mooi.”
En dan kwamen we aan ‘De Zon Zal Altijd Schijnen’. Zal die zon voor uw persoon in uw leven nog écht schijnen?
Hugo: “Luister PADI, het leven stopt niet, ondanks het groot gemis. Mijn leven blijft voortgaan en de zon komt nog altijd op. De zon schijnt nog altijd en die zal altijd blijven schijnen. Iedere morgen zal die opkomen, iedere avond afgaan. Daar moet ik mee leven. Soms gaat het goed, soms heb ik het moeilijk. Dat zal blijven, ik kan dat niet veranderen.”
Persoonlijk hoor ik graag ‘Laat Me Nooit Alleen’. Een duidelijke boodschap om niet alleen door het leven te moeten stappen. Vond jij die song ook direct dé max?
Hugo (begint dit lied te zingen): “Ik bedoel met dit liedje: je hebt altijd vrienden en kennissen. Ik heb een heel goede familie en vrienden. Ik zal nooit alleen zijn. Ze zullen mij altijd steunen, mij helpen, troosten, een babbeltje doen of gewoon aanwezig zijn. Ik zal dus nooit alleen zijn, ik zal er nooit alleen voor staan.”
En waarom dan ‘Ne Me Quitte Pas’ in het Frans op dit album? Waarom dat zijsprongetje?
Hugo: “Dat is een apart verhaal. Toen wij 40 jaar én ook 50 jaar bestonden, deden we een theatershow. Nicole hoorde dat liedje zo graag en vroeg of ik dat wilde zingen. We staken onze show in elkaar, maar dit liedje paste niet in het concept. Ik kon het dus nooit voor haar zingen. Toen ik ‘Het Leven’ bij Miguel Wiels ging opnemen, vroeg ik aan hem of ik dit liedje gewoon eens mocht zingen. Hij nam dat op in één take. Zijn vrouw Free Soffriau en Miguel zaten in de studio, ik in de opname. Ik kwam buiten en ze zaten daar sprakenloos (ontroerd). Ik ben zo blij dat ik dat mocht zingen en dat het ook erop mocht staan. Colleke hoorde het nooit, maar nu hoort ze het wel. CNR liet die opname aan de Brel-familie horen en we kregen de toestemming om dit te gebruiken. Dat is mijn liedje voor Colleke.”
Er staan dertien songs op dit album. Euh, niet bijgelovig?
Hugo: “Och, staan er dertien op? Daar sta ik niet bij stil hoor. Helemaal niet! Dit album gaat geluk brengen, wees daar maar zeker van. Ik hoop dat deze cd in vele huiskamers terecht komt onder bijvoorbeeld de kerstboom als geschenk voor familieleden, en dat de mensen zullen genieten van de mooie liedjes en teksten. Ik ben zo blij met dit resultaat. Dat is een droom die uitkomt.”
Het is jammer dat Colleke er niet meer is, maar was zij er nog, dan gingen nu die zijsprongetjes van je niet zijn voorgevallen. Geen ‘Red Star Line’, geen cd ‘Dromen’, geen ‘Winterrevue’…
Hugo: “Inderdaad, dat was ook zo in 2015 toen ze vond dat het genoeg was geweest. Ze had er geen zin meer in om op te treden. Zij was er klaar mee, ik nog niet. Dat bewijs ik nu weer. Ik moést nog iets doen.”
Ik vernam dat je volgend jaar ook gaat touren. Enkel met de songs van dit album of ook met liedjes uit je verleden die je met Nicole zong?
Hugo: “Ik kan geen ‘Goeiemorgen’, ‘Baby Baby’ of ‘Pastorale’ zingen. Dat gaat niet. Het repertoire van de cd zal erop komen, aangevuld met andere liedjes. Stefan Staes zal de regie doen van mijn theatertour en na de ‘Winterrevue’ gaan we daaraan werken. Misschien komt het liedje uit ‘Les Misérables’ erin voor of een song van Tom Jones. Maar dat is pas voor eind 2024. Nu zou ik zoiets nog niet kunnen doen. Ik hoop dat tegen eind 2024 er méér eelt op mijn ziel zit, zodat ik er beter tegen kan. Maar dat zal zo emotioneel zijn en niet gemakkelijk, want dan zal ik er alleen voor staan.”
We kennen elkaar al minstens 35 jaar en je weet dat ik voor een West-Vlaams weekblad schrijf. Je kwam al vaak in alle provincies, maar heb je een speciale band met onze provincie? Iets of iemand die je koestert?
Hugo: “Twee goede fans Geert en Carine wonen in Roeselare. Zij was nog een kindje toen wij trouwden. Ik bezit nog zo’n foto’s. Ik denk dat ze al 52 jaar fan zijn of misschien zelfs langer. Ik denk sinds 1970… Recent zagen we nog elkaar, want ze kwamen kijken naar ‘Red Star Line’.
Op het einde van ons gesprek, zei Hugo: “Ik geef je alvast een speldje ‘Vergeet-Me-Nietje’ voor de Ziekte van Alzheimer. Wij zijn nog altijd meter en peter van ‘Stop Alzheimer. Dit wordt aangeboden voor 2 euro. Vanaf december is er een nieuwe campagne voor dit ‘Vergeet-Me-Nietje’. (PADI)
Het album ‘Dromen’ van Hugo Sigal ligt in de platenzaak en is vanaf heden ook te downloaden via de grote streamingplatforms.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier