Zijn metalavontuur begon bij de radiozender Willy én daarna bij Graspop, maar waar het zal eindigen weet niemand. Helmut Lotti alias ‘Hellmut Lotti goes Metal’ is al een eigen leven gaan leiden, met nu al zo’n veertien optredens en heel wat promo-optredens. Staat Helmut met metal volgend jaar op festivals of misschien zelfs in het buitenland? Dat is best mogelijk, maar voorlopig kan hij daar nog niet veel over kwijt. “Ik kijk wat er op dat gebied nog allemaal op mij afkomt”, zegt hij tijdens onze babbel bij Mediahuis in Antwerpen.
Stel je voor: je mag één keer optreden op Graspop én het resultaat kennen we al. Plots willen heel wat metalfans je zien optreden. Je brengt een album uit, de optredens gaan vlot in uitverkoop. Wie had dat gedacht? Jij wél of ook niet?
Helmut: “Alles wat hier al gebeurde, gebeurde per ongeluk. Maar ik ben natuurlijk wel naar de flosh gesprongen, zoals ik dat als kind op de kermis deed en ik heb ze natuurlijk gevangen. Toen Radio Willy mij vroeg om ‘Run To The Hills’ te zingen, wist ik van: ok, ik kan dat, maar als ik wil dat de mensen het gezien hebben, dan moet ik er speciaals rond doen. Want wat doen ze als je bij een radio gaat optreden? Dan steken ze je in een ‘kot’ en geven ze je een koptelefoon die groter is dan je hoofd en plaatsen ze je voor een microfoon die groter is dan je gezicht. Ik dacht: als ik nu wil dat de mensen het gezien hebben, dan moet ik er iets speciaal rond doen. Ik vroeg aan Radio Willy of ik in een decor kon zingen en een act ervan kon maken. Dat deden we: ik heb mij tijdens dat liedje omgekleed van een klassieke zanger naar een metalfreak. Deed ik dat niet, dan was dat liedje zo gepasseerd en had niemand iets gezien. Zo is het begonnen.”
Mijn medewerker Sandro was erbij op Graspop toen je optrad. Hij zei tegen mij dat uw stem heel goed overkwam. Diverse nummers die je daar live bracht, staan op je komende album. Ben je tevreden over dat eindresultaat, want zoiets werd toch niet in ideale omstandigheden opgenomen, alhoewel ik weet dat jij niets zal uitbrengen waar je niet 100% happy over bent.
Helmut: “Zoals bij ieder live gebeuren, bestaat de perfectie niet maar we hebben het wel nadien wat kunnen optimaliseren. We gingen niet de studio in om nieuwe dingen op te nemen, maar we hebben wel tijdens bepaalde repetities kleine dingen kunnen erbij voegen. We hebben wat aan postproductie gedaan, maar misschien maar een kleine 20%. Het is wel degelijk de liveplaat die je hoort, maar op een bepaald moment konden de muzikanten elkaar zelfs niet horen. Bij ’t begin van ‘Still Loving You’ hadden we geen klik en de gitaristen hoorden ook elkaar niet. We hebben daarvoor dan een gitaar genomen van op de repetitie, omdat die wel samenliepen. En er zijn slechts twee zinnen van mij nadien vervangen geweest. Slechts twee!”
Het metalpubliek sloot je in hun hart, maar dat is een heel ander publiek dan dat je gewoon bent. Je werd op handen gedragen. Dat gaf je ter plaatse ongetwijfeld een kick? Een geluksmoment dat je al eerder meemaakte tijdens één van uw live optredens of was zoiets al lang geleden?
Helmut: “Euh, dat optreden was uniek door de hele setting. Ik maakte nog nooit zoiets mee. Dat publiek was echt kolkend. Crowdsurfers had ik nog nooit gezien. De tent stond open. Ik zag in tegenlicht al die crowdsurfers steeds groter worden hoe dichter ze naar mij toekwamen. Het was zo speciaal. Dat publiek droeg mij van de eerste tot de laatste seconde van mijn optreden. Het was écht fantastisch.”
Trouwens, hoe was het na dit optreden met je stem? Jij moest hoge noten zingen, in zo’n warme tent optreden… Toch niet ideaal voor een stem?
Helmut: “Twee dagen ervoor gaf ik telkens een concert van twee uren. Ik sliep ook weinig, want de woensdag ervoor oefende ik nog het hele repertoire en deed ik ’s avonds nog een try-out. In de voorbije dagen repeteerde ik ook nog, maar ik heb er weinig last van.”
Ben je zelf geschrokken dat iedereen je nu wilt zien optreden met dit repertoire?
Helmut: “Ja en neen! Ik wist dat ik dat kon, alhoewel… ik wist niet dat ik dat kon (lacht). Ik wist dat ik rock kon zingen. Zelfs bij Radio Willy besloot ik dat niet te vaak te doen, want met die verkleedpartij moest dat in verschillende stukken worden opgenomen. Ik was bang wanneer ik vier à vijf keren na elkaar ‘Run To The Hills’ zou zingen het niet meer goed zou klinken. Ik was wel bang voor mijn stem, maar ik heb een goede zanglerares en heb een paar truckjes. Ik doe goede opwarmingsoefeningen. Op het moment dat ik op Graspop stond, wist ik dat het goed zou zijn. Ik was niet bang wat het publiek ervan zou denken. Ik wel enkel bang dat het publiek misschien de setlist niet goed zou vinden, dat ze het misschien te glad zouden vinden. Ik was bang voor de perceptie, niet voor de kwaliteit wat ik zou doen. En ik ben blij dat de kwaliteit naar waarde werd geschat.”
Een vraagje van m’n collega Sandro: ga je als metalperformer nu ook een tattoo laten zetten of zal je eerder je haar laten groeien? Je moet toch meedoen met dé fans hé!
Helmut: “Neen! Ik denk dat het eerder erin zit dat ik mijn haar terug volledig afscheer (lacht).”
Gisteren waren Sandro en ik bij Sharon en Robert van Within Tempation in Amsterdam. Met hun metalmuziek veroverden ze al een deel van de wereld. Zijn uw Vlaamse optredens met dit genre nu de start van misschien ook een internationaal avontuur?
Helmut: “Dat hangt ervan af hoe dat in het buitenland wordt opgepikt. In Wallonië doen we een showcase met radio Classic 21 en gaan we heel wat grote interviews doen, dus dat komt wel goed. Ik weet niet of Nederland of Duitsland geïnteresseerd zijn. ’t Is afwachten hé! We willen sowieso eerst onze tijd nemen om het verhaal in België goed te zetten en wat daarna nog volgt zien we ten gepaste tijde wel.”
De eerste single na Graspop werd ‘Still Loving You’. Waarom opteerden jullie voor die song?
Helmut: “We hebben geprobeerd om een zo breed mogelijk publiek te bereiken, waardoor we een breed publiek gaan krijgen op de concerten. Dan zien we wel hoe de mensen gaan reageren op de rest van het repertoire wat een stukje ruiger is. Ik wil wel duidelijk maken aan de mensen dat ik met muziek bezig ben én geen geschreeuw. Dat is wel het belangrijkste.”
Eén voordeel rond je nieuwe single: het is een populaire song van KISS. Is het voor jezelf gemakkelijk om dan zoiets te brengen? Succes verzekerd?
Helmut: “Ik schreef één liedje zelf. Eén week ervoor, omdat mijn manager het optreden op plaat wilde uitbrengen. Dat schreef ik in de week voor Graspop. Dat is waar ik nu mee bezig ben en dit tussen de soep en de aardappelen. Ik ben bezig met nieuwe songs voor volgend jaar. Maar dit is ontstaan vanuit Radio Willy. Dan hebben we een set met bekende hardrockklassiekers samengesteld, zodat we dat brachten op Graspop en waar ze blij mee waren. Ik denk dat veel mensen dat leuk vinden, ook al zijn het bekende liedjes. Dat is plezant om dat te doen, maar op termijn wil ik wel degelijk een eigen repertoire uit te bouwen. Mijn eigen song ‘The Darkness’ kwam er in minder dan één uur eruit.”
KISS, Iron Maiden, Alice Cooper, Guns & Roses: liedjes van die muzikale grootheden staan allemaal op uw toekomstig album. Het nummer van Iron Maiden is toch wel een redelijk zware song. Naar wat gaat in feite uw voorstel: naar de échte metal of eerder hardrock?
Helmut: “Dat is verteerbare metal ‘Run To The Hills’, dat is melodieus. Mijn voorkeur gaat nog altijd naar melodieuze muziek. Het mag ruig zijn, maar het moet melodieus blijven. Waar ik minder fan van ben, is van die glamrock, dat is niet mijn ding. Ik vind het leuk als er een beetje donker of ranzig hoekje aan zit. Dat vind ik tof, dat het niet te afgeborsteld is. Ik vind dat mijn muziek die ik nu breng heel goed past bij de stijl van dat logo ‘Hellmut Lotti goes Metal’. Het ziet eruit als verweerd oud goud. Dat is ook het soort muziek die ik graag hoor. Dan ga ik altijd voor de goede melodieën blijven gaan. Dat nummer van ‘Run To The Hills’ is ook het enige ruige van allemaal en ook het enige metalnummer dat ik breng. De rest is klassiek-rock, dat is metal. Het verschil zit bij het het compositorische. Bij metal heb je vaak klassieke invloeden. Mijn eigen song is ook heel melodieus. Dat is wat ik het liefst wil brengen. Ik wil het midden houden tussen Iron Maiden, Queen, Iggy Pop en Elvis. Op termijn goede rocksongs en powerballads, maar toch melodieus.”
Je zit al met een heel divers publiek. Ontdek je nu al dat fans die je graag ‘Kom Nu’ of ‘Tiritomba’ horen zingen nu ook nieuwgierig worden naar je metalverhaal of zijn het enkel de échte metalfreaks, de stoere binken, die weldra naar je optredens komen kijken?
Helmut: “Allemaal! Dat is het juist. Al die mensen willen datt graag zien. Ik hoop dat ik iedereen tevreden kan stellen, maar nu ligt het zwaartepunt op de metal. Ik ga niets van mijn oud repertoire brengen. Het wordt gewoon anderhalf uur rock!”
Trouwens, je was aanwezig op Alcatraz in Kortrijk. Was dat om even inspiratie opdoen?
Helmut: “Geluidstechnicus Pascal Braeckman was daar samen plaatjes aan het draaien met Franky Desmet. Hij vroeg of ik Franky eens wilde verrassen en twee plaatjes zou draaien. Ik vond dat wat dwaas om af te komen om twee plaatjes te draaien. Ik stelde voor dat ik langskwam en als verrassing ‘Help’ van hem zou zingen, maar Pascal moest wel ervoor zorgen dat hij meezong en dat gebeurde ook. Eerlijk, ik vond het keigezellig op Alcatraz.”
Welke van uw albums uit uw gigantische collectie vind jij écht dé uitschieter of zal je in de toekomst ook uw metalalbum erbij plaatsen?
Helmut: “Geen idee of dat lukt. Het is leuk dat ik in mijn carrière al zoveel vershillende dingen kon doen. Van mijn klassieke albums vond ik al altijd mijn derde album de max, opgenomen aan het Kasteel in Cleydael in Aarselaar. Die sfeer was zalig. Het was ook het meest feeërieke van de drie, het meest filmische én omdat er ook redelijk wat Elvis-songs op staan. Ik ben ook trots op ‘Out of Africa’ en natuurlijk ook mijn nieuwe metal-cd. In de box zit ook ‘Vlaamse Nachten’. Ik ben blij met alles wat ik al uitbracht, anders bracht ik het niet uit.”
De festivals zijn praktisch voorbij. Zien we je met een dergelijk repertoire volgend jaar op die grote festivals in Vlaanderen, inclusief op Graspop waar het allemaal begon?
Helmut: “Ik heb geen idee, maar ik wil een nieuw repertoire schrijven zodat het spannend blijft voor metalfreaks die enige originaliteit verwachten. Zo’n coverset is leuk en goed voor nu. Ik denk dat het maar de toekomst toe een goed idee is om zelf dergelijke nummers te gaan schrijven.” (PADI)
Première tournee op woensdag 30 augustus in het OLT in Antwerpen. Op vrijdag 1 september komt dan ‘Hellmut Lotti goes Metal’ uit. Het album is op CD én vinyl te verkrijgen in de platenwinkel of via de grote streamingplatforms. Helmut is met ‘Hellmut Lotti goes Metal’ op vrijdag 24 en zaterdag 25 november 2023 te gast in Kursaal Oostende. Info en tickets: www.helmutlotti.com – www.gracialive.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier