Onze landgenoot Chris Seynaeve (44) is omstreeks 22 uur vrijdagavond over de meet gekomen in het hoge noorden van Canada. In de voorbije acht dagen legde de 44-jarige Izegemnaar de volle 611 kilometer af van de Horror Stage van de 6633 Arctic Ultra, de zwaarste ultramarathon ter wereld. “Ik ben trots dat mijn lichaam dit nog aankon.”
Waar Chris vorig jaar in de ‘gewone’ editie van de Arctic Ultra ongeveer 400 kilometer moest overbruggen, wachtte hem tijdens deze nog extremere ‘Horror Stage’ nog eens 200 kilometer extra in de barre kou.
Bovendien begon de race dit keer op de plek waar hij vorig jaar geëindigd is en is de tocht die hij aflegde bijgevolg veel noordelijker, met (nog) meer ijzige wind. Al valt de temperatuur deze editie relatief gezien best mee. Vorig jaar had Chris op de koudste momenten te kampen met temperaturen tot – 45 graden. Nu schommelde het kwik er ‘slechts’ rond 21 graden onder nul.
Mee met jong geweld
Na zijn dipje eerder op de week ging het sinds woensdag alweer een stuk beter met Chris. In een update net voor de laatste etappe liet hij weten dat hij een inhaalmanoeuvre had gedaan. “In twee dagen tijd heb ik negen verloren uren ingehaald”, vertelde hij daar.
“Zo kon ik starten vanuit een goede uitgangspositie. Het was even doorduwen na twee à drie dagen van pech, maar nu heb ik het rustig gehouden. Het was trouwens een etappe die ik opdroeg aan mijn gezin. Ik heb veel kunnen nadenken en de schoentjes gaan hierna definitief aan de haak. Ik heb zoveel grote wedstrijden kunnen en mogen doen. Ik ben heel blij dat ik nog altijd mee kan met mijn lichaam en met al dat jong geweld, maar ook zo trots en blij dat mijn lichaam dit nog wilde.”
“Ik ga het niet meer tot het uiterste duwen en het hierbij laten. De eerste plaats halen is voor mij niet prioritair, mijn voornaamste doel is nu om de race sowieso te finishen. Dan zal dit avontuur voor mij al meer dan geslaagd zijn. Vroeger ging ik graag diep en het genot was erna dan top, maar nu kan ik gerust al genieten zonder iets extra te moeten doen. Ik ben daar enorm gelukkig mee.” In een filmpje dat de organisatie vrijdagochtend deelde liet Chris weten dat hij ‘fine, but tired’ – ok, maar moe – is.
Vierde in de race
De Australiër Aaron Crook kwam als eerste over de meet. Onze landgenoot finishte uiteindelijk als vierde van de tien deelnemers. Chris was de enige Belg van het gezelschap. “Ze zijn met tien gestart, maar doorheen de dagen zijn er enkele mensen moeten afhaken”, vertelde goede vriendin Tinne Seys ons kort voor de finish.
Ze volgde alles van op het thuisfront op de voet. “Hij had negen dagen de tijd om de race uit te stappen, maar hij heeft er uiteindelijk acht dagen over gedaan. We zijn enorm trots op hem. Hij kon inderdaad nog proberen om de eerste plaats te halen, maar hij wilde het risico niet nemen dat zijn lichaam hem plots in de steek zou laten, dus is hij voor de veilige keuze gegaan en we steunen hem daar volledig in.”
In de voorbije acht dagen heeft hij alles samen meer dan vijf dagen en 15 uur in beweging geweest, tegenover 2 dagen en 11 uur rust- en slaaptijd. Gemiddeld legde hij elke dag meer dan 75 kilometer te voet af.
Chris, die trouwens door de organisatoren omgedoopt werd tot ‘The Terminator’ toen hij woensdag plots zijn tweede adem vond, droeg zijn deelname dit keer op aan het Tejo-huis in Izegem, dat gratis psychologische hulp aan jongeren aanbiedt. Verschillende grote bedrijven zoals M-Design en het Bierkasteel sponsorden hem daarbij, maar er zijn de voorbije dagen ook veel mensen die spontaan een vrije gift aanboden.
(SV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
