Sandra Bekkari: “Ik wil meer genieten en niet alles rap rap doen zoals vroeger”

Noem Sandra Bekkari alsjeblieft geen dieetgoeroe, daar gruwelt ze van. Het draait tegenwoordig om zo veel meer dan gezonde voeding. Zoals tijd maken voor jezelf en zelfzorg. Met heel wat nieuwe projecten in het vooruitzicht blijft ze zichzelf heruitvinden. “De voorbije jaren zijn heel intens geweest.”

De strandwandeling van tien kilometer van de dag voordien heeft effect gehad: voedingsdeskundige Sandra Bekkari (46) straalt wanneer ze arriveert in het Andromedahotel, met de koffers in de hand. Vandaag woont ze dan wel in het binnenland, de zee laat haar niet los. Een weekendje Oostende staat heel regelmatig op de planning. “Mijn gsm stond uit tijdens de wandeling”, knipoogt ze.

Het zal hét thema zijn tijdens ons gesprek. Offline gaan, nee durven zeggen en vooral meer denken aan jezelf.

Hoe waren de eindejaarsfeesten? Goed gevierd?

“Heel rustig! We hebben vooral genoten samen met de kinderen. Het was zo fijn om weer met vijf samen te zijn. Rust en gewoon gezellig bij elkaar zijn, zoals die periode moet zijn. Ik hou wel van de eindejaarsfeesten. Sommige mensen zijn er misschien minder zot van, omdat het ook heel erg stresserend kan zijn: wat gaan we klaarmaken, welke cadeautjes kiezen we, noem maar op.”

“Eén dag in de week gaat de smartphone uit. Niet altijd even evident met een 14-jarige puber in huis, maar af en toe moet het gewoon”

“Terwijl voor mij, en voor ons als gezin, het vooral een rustperiode is. Een moment waarop niemand werkt. Nu hadden we ook het geluk dat de studenten voor een keertje niet moesten blokken. Daar heb ik heel hard van genoten.”

Veel mensen starten het nieuwe jaar met een detox op een of andere manier: meer bewegen, beter eten, minder sociale media. Jij ook?

“Ja, toch wel. De laatste vrijdag voor de kerstvakantie stelde ik mijn afwezigheidsassistent in mijn mailbox in. Je kan dat instellen en toch nog heel veel met je mails bezig zijn, maar nu heb ik me daar echt bewust van af gehouden. Ik geloof dat ik zelfs vijf dagen niet op sociale media ben geweest, wat voor mij veel is! Een bewuste detox. Gewoon weg, ergens naartoe gaan en zelfs je smartphone niet meenemen. Dat geeft zó veel rust.”

Vijf dagen niet op sociale media, voor veel mensen is dat een hele uitdaging…

“Klopt, maar uiteindelijk is het heel goed meegevallen. Mijn sociale media doe ik zelf en dat doe ik allemaal heel graag. Omdat je veel feedback en respons krijgt, omdat ik op die manier contact heb met mijn lezers. Ik vind dat belangrijk om te doen. Maar ik merk ook dat het ervoor zorgt dat je nog heel weinig loslaat en weinig offline bent. Ik kom thuis van een lezing om 23 uur ‘s avonds en vroeger ging ik nog eens mijn sociale media checken en hier en daar antwoorden. In november heb ik voor mezelf echt die knop omgedraaid en gezegd: ‘Sandra, dit is niet oké’. Nu heb ik de discipline en ik moet zeggen, het lukt vrij goed om anderhalf uur voor het slapengaan alles van beeldschermen af te sluiten. En dat hou ik vol tot ‘s ochtends na het ontbijt. Zodra je het gewoon bent, merk je het verschil. Je voelt je gewoon meer uitgerust en gefocust.”

Heb je moeite met drukte?

“Ik kan daar redelijk goed tegen. Het najaar is heel druk geweest met mijn boeklancering. De boekenbeurs was heel intensief, ik heb veel signeersessies gedaan… (denkt na) Dus veel prikkels en veel mensen rond je. Als je dan de discipline niet hebt om dat af en toe eens los te laten, dan voel je dat je dat op lange termijn niet vol kan houden. Je kan gezond eten, intensief bezig zijn met de gezondheid van je lichaam, maar je moet ook zorgen dat je mentaal rust neemt.”

Maar als je zelf iets opbouwt, zoals jij hebt gedaan, is het toch heel moeilijk om los te laten?

“Ja, maar je wil het op lange termijn met evenveel goesting en enthousiasme blijven doen. Bij Sana (het voedingsadviesbureau van Sandra Bekkari, red.) krijgen we geregeld vragen over het mentale aspect, want eten gaat daar natuurlijk mee samen. Kijk maar naar emo-eten. Het is ook aangetoond dat mensen die positief in het leven staan gezondere voedingskeuzes maken. Het hangt dus echt samen, daar zijn studies rond gedaan. Elk Nooit Meer Diëten-boek had een thema: stress, positiviteit… Omdat ik het totale plaatje belangrijk vind. Als je voeding perfect is, maar je hebt stress en slaapt slecht… Het is soms beter om niet enkel op je voeding te focussen, maar op het hele plaatje, zonder in het extreme te gaan. Naar buiten gaan en een strandwandeling doen, even je telefoon op vliegtuigmodus zetten: dergelijke details kunnen al een verschil maken.”

Heb je goede voornemens?

“Ja, één dag in de week een sabbat nemen. Geen sociale media of toch zeker niet meer dan een half uur , geen prikkels. Meer waken over die balans en het evenwicht in mijn leven. Dat is mijn manier van zelfzorg, wat ik superbelangrijk vind. Meer bewegen? Goh, voor mij is dat eerlijk gezegd nooit een uitdaging. Even naar buiten gaan zorgt ook voor meer inspiratie. En voor de rest? Vaker loslaten, meer aan mezelf denken. De voorbije jaren zijn heel intens geweest.”

“Ik word 47 en heb het gevoel dat die laatste jaren voorbij gevlogen zijn. Het is oké om het nu eens kalmer aan te doen”

“Ik doe het nog altijd heel graag, maar ik besef toch wel dat het soms wat te veel geworden is. Ik heb mezelf een tijd geleden betrapt; ik was te vaak van plan iets rap te doen. Rap iets eten, rap douchen, rap een mail beantwoorden. Niet dat ik minder ga doen of nu minder ambitieus ben, maar ik ga gewoon sommige dingen niét meer rap doen en er gewoon van genieten. Het is oké om even dat moment voor mezelf te hebben. Dat is ouder worden zeker? Ik word 47 en heb het gevoel dat die laatste jaren voorbij zijn gevlogen. Ik wil er bewuster van genieten, het gewoon eens kalmer aan doen. Dat is lastig, ik heb het moeten leren. Ik wil nog lang doen wat ik nu doe, maar dan moet ik echt zorg dragen voor mezelf. Pas als je goed voor jezelf zorgt, kan je voor je gezin zorgen.”

Het was een spannend jaar voor jou, met de release van je nieuwe boek Fast Food.

“Het boek doet het nog altijd heel goed: vorige week stond hij nog op één in de bestsellerlijst, drie maanden na de release… Daar ben ik heel blij mee. Weet je, die lijstjes zijn heel tof, maar ik vind het vooral leuk als het boek echt gebruikt wordt. Mensen die de recepten klaarmaken, dat geeft superveel voldoening. Er komt een vervolg, ja. Ik ben momenteel aan deel twee aan het werken dat een paar weken voor de boekenbeurs zal verschijnen. Of dat er net zoals bij Nooit Meer Diëten vijf boeken zullen worden, weet ik niet… Maar zolang de mensen er naar vragen, waarom niet?”

Wat staat er nog op de planning? Zal 2020 een scharnierjaar worden?

“Er staan nog een aantal nieuwe projecten op stapel, maar ik kan er nog niets over vertellen… Televisie voorlopig niet meer. Mijn doel is om zo veel mogelijk mensen te motiveren, inspireren om te kiezen voor een gezondere levensstijl en dat kan via mijn boeken, maar ook via andere kanalen. Kijk, ik vind alles wat ik doe nog altijd heel boeiend, maar ik heb af en toe een nieuwe uitdaging nodig. Weer eens uit die comfortzone komen. Dat kan ik gelukkig dit jaar waarmaken.”

2019 was ook op privévlak een belangrijk jaar: je kreeg een huwelijksaanzoek!

“Ja, inderdaad (lacht). De verloving in mei was mijn persoonlijk hoogtepunt van het jaar. Maar eerlijk? We gingen het niet aan de grote klok hangen en wilden het voor onszelf houden. Het aanzoek kwam er tijdens het filmfestival van Cannes. Het was niet in Cannes zelf, maar in Mougins, een prachtig plekje weg van de drukte. Peter (Craeymeersch, algemeen directeur van Toerisme Oostende, red.) is op één knie gegaan, alles erop en eraan! We hebben die avond wel een foto gepost op sociale media, zonder iets bij natuurlijk. Niemand wist waar het over ging… Niet dat het niet mocht geweten zijn, maar sommige dingen zijn gewoon leuk om privé te houden. Even later zaten we in juli te lunchen op vakantie in Italië, toen we een berichtje ontvingen van een journalist die vroeg of het klopte dat we verloofd waren. Dat was echt een raar gevoel. Het voelde bijna aan als een inbreuk. Er waren echt niet veel mensen die het al wisten. Een paar goede vrienden waren zelfs nog niet op de hoogte. En als het dan in de boekskes zou staan… Uiteindelijk konden we het ook niet ontkennen. Ons geheim was niet langer van ons alleen.”

Was een huwelijk iets waar je nog van droomde?

“Peter en ik hadden gewoon meteen het gevoel: dit is hét, voor altijd. Dat hadden we, toen we elkaar net leerden kennen zeven jaar geleden en dat gevoel hebben we nog altijd. We wisten wel dat we ooit op een dag gingen trouwen. Niet dat er nu door te trouwen veel zal veranderen, maar het is gewoon de kers op de taart. Het maakt alles nog extra bijzonder. We zijn daar romantisch in.”

Het jaar 2020 wordt dus nog specialer dan vorig jaar?

“Ja, ons huwelijksfeest is gepland voor aanstaande zomer. We willen het graag privé en kleinschalig houden. Het is niet de bedoeling er een groot feest van te maken. We willen een intiem feest, een moment voor ons, de familie, de kinderen en een paar heel goede vrienden. De belangrijkste zaken liggen al vast, met uitzondering van mijn huwelijkskleed. Ik heb al in gedachten wat ik wil, dat maakt het allemaal zo leuk en spannend. Het leuke is ook dat iedereen ons steunt. We zijn een nieuw samengesteld gezin en ik heb een supergoede band met mijn pluskinderen. Voor hen is het ook fantastisch. En ik vind het een mooi jaar om te trouwen, 2020.” (lacht)

Waar kijk je nog naar uit dit jaar?

“Ik ben niet iemand die heel veel plant. Soms moet je ook gewoon ruimte laten om te zien wat er nog op je pad komt. In het moment leven, dat is belangrijk. Het is dan ook de enige zekerheid. Eigenlijk weet je het nooit, hé. Veel mensen kijken naar het succes van Sana en mijn boeken en zeggen me: Amai, je hebt dat allemaal heel goed bekeken. Maar ik heb eigenlijk helemaal niets bekeken! Het is allemaal erg organisch gegroeid. (gedecideerd) Waar ik wil staan binnen vijf jaar is niet iets wat ik wil plannen. Ik vind het belangrijk om iets te kunnen doen dat betekenis heeft, om mensen te motiveren, om iets te veranderen. Dat geeft me een goed gevoel, niet mijn doelen tegen volgend jaar bereiken.”

Je staat op een heel positieve manier in het leven. Is dat iets wat je meer wil meegeven aan mensen?

“Ja, absoluut. Dat wordt zó onderschat. Je kan iedere dag meegaan in die negativiteit, elke dag zeuren. We hebben allemaal tegenslagen in ons leven, ik heb ook dierbaren verloren en het is niet altijd makkelijk geweest. Mijn leven is niet altijd positief en we hebben allemaal hoogtes en laagtes. Die verzuring, dat vind ik zo jammer. Voor mij is het het totale plaatje dat telt. Het gaat niet alleen meer over lichamelijke gezondheid. Ik merk van mezelf dat ik meer en meer in die richting uitga. Ik steek iedere week een briefje in een bokaal met wat ik die week het leukste vond. Volgend jaar op oudejaar ga ik die bokaal weer openen en alle briefjes lezen. En dat is net de uitdaging: om ook tijdens moeilijke dagen te focussen op een lichtpuntje.”

Wat als het publiek op een dag Sandra Bekkari niet langer wil?

“Vandaag zijn er nog altijd mensen die de boeken ontdekken. Op de laatste boekenbeurs was ik verrast dat er mensen op me afkwamen die me zeiden dat Fast Food hun eerste boek was van mij. Ik weet ook wel dat ik op een bepaald moment ergens dat plafond zal bereiken. Maar er zal altijd wel iémand zijn die ik nog kan inspireren. Vijf jaar geleden bereikte ik veel minder mensen dan vandaag, maar dat wil niet zeggen dat ik het toen minder graag deed. Ik krijg er zo veel voldoening van, dat het me niet uitmaakt of het voor één of 1.000 man is. Dat is even oké. Dan doe ik wel nog altijd wat mij een warm gevoel geeft. En mezelf blijven heruitvinden, hé. Soms zal dat wel eens mislukken, maar daar leren we dan ook weer uit.”

Wat wens je anderen toe?

“Het is een torenhoog cliché: een goede gezondheid en geluk. Soms zijn clichés er ook voor een reden… (glimlacht) En mezelf? Mijn sleutelwoorden in 2020 zijn positief, zelfzorg en genieten. Ik heb nooit het gevoel dat ik moet werken, ik amuseer mij. Maar dat wil niet zeggen dat de knop soms niet even uit moet. En dat betekent dus af en toe smartphones uit. Al is dat niet altijd even evident met een 14-jarige puber in huis.” (lacht)

“Die bezorgdheid is het moeilijkste aan mama worden”

Wanneer de journaliste 36 weken zwanger is, durft het gesprek ook al eens over kinderen gaan. Voor Sandra is het ondertussen veertien jaar geleden dat ze mama werd van Anna. “Ze is ondertussen groter dan ik. Het klinkt clichématig, maar het gaat écht snel. Er verandert veel wanneer je mama wordt. Weet je wat ik het moeilijkste vond? Die bezorgdheid. Vroeger dacht ik daar niet bij na. Ik ging naar buiten, trok de deur achter me dicht en dat was het. Vandaag hou ik ervan om de kinderen graag dicht bij me te hebben. Omdat dat veilig aanvoelt. Het wordt dus zeker niet makkelijker, als ze ouder worden. Anna wordt altijd maar zelfstandiger. Je kind meer en meer loslaten hoort erbij. Ze gaat nog niet echt uit, maar dat begint wel te komen. “Mama, je bent altijd zo bezorgd”, zegt ze dan. Mama worden is prachtig en verrijkend, maar die bezorgdheid…”, glimlacht Sandra.