Radiostem en ‘Nonkels’-acteur Manu Van Acker presenteert ‘Het Perfecte Plaatje’: “Mijn droom? Het Swingpaleis nieuw leven inblazen!”

“Plots sprong iemand op mijn rug. Ik dacht: excuséér?” © Joke Couvreur
Bert Vanden Berghe

Een jaar geleden had amper iemand gehoord van Manu Van Acker (24). Vandaag is hij een van de vaste gezichten van radiozender MNM en niet van het scherm weg te branden. Zo is hij momenteel te zien in het tweede seizoen van ‘Nonkels’ én presenteert hij ‘Het Perfecte Plaatje’ op Play4, waarbij acht bekende Vlamingen leren fotograferen. Een boeiend gesprek over zijn zelfstandige opvoeding, hoe hij bijna voor Qmusic werkte en iets té enthousiaste fans.

Het gaat hard voor Manu. Als we hem spreken, heeft hij er al een ochtendshow opzitten en dan moet zijn werkdag in principe nog beginnen. Maar hij maakt maar wat graag tijd voor een babbel over Het Perfecte Plaatje, het Play4-programma waarbij bekende Vlamingen zich omscholen tot fotograaf. Iets wat makkelijker gezegd lijkt dan gedaan, wat ook geldt voor het presenteren ervan, bekent Manu.

Hoe kwam de productie bij jou terecht?

“Vorig jaar was ik een zogenaamde mollenjager in Café De Mol. Er kende mij nauwelijks iemand, maar het was heel tof om te doen. Tijdens de finale in Kinepolis had de programmadirectie gevraagd of ik eens wilde langskomen op de kantoren van Play4. Eerst dacht ik dat ik iets had mispeuterd, maar ze kwamen af met dit geweldig programma. Natuurlijk, dacht ik meteen. Dit is een kinderdroom. Het is fijn om BV’s op een andere manier te leren kennen. We zijn gestart in juni vorig jaar en hebben sindsdien elke maand gedraaid, simpelweg omdat het niet simpel was om al die agenda’s samen te krijgen. Ik was wel onder de indruk van de namen. Iemand als Filip Peeters, daar keek ik altijd naar op. En ik zag Bie Baert altijd graag bezig in Stukken van Mensen. Ingeborg kende ik dan weer van zien op de redactie (ze is de moeder van MNM-collega Robin Keyaert, red.), maar ik heb ze nu echt leren kennen als iemand die het met hart en ziel doet. Alleen al voor haar moet je kijken. Ah, en mijn fotografieskills? Ik heb er wel wat van opgestoken, maar dat is het ook zowat.” (grijnst)

Het is je eerste grote presentatieopdracht op tv. Lag het binnen de verwachtingen?

“Inhoudelijk wel. Als host dacht ik dat het zwaar zou worden, maar niet zo zwaar. Je moet er echt constant je hoofd bij houden. Aangezien ik het concentratievermogen van een vlieg heb, is dat niet makkelijk. Het waren ook superlange draaidagen. Ze zeggen wel eens dat televisie maken ook veel wachten is, maar het was ook écht zo. Of ik er klaar voor was? In mijn hoofd wel, maar qua vaardigheden nog niet. Gelukkig had ik een hele goeie coach die me fantastisch begeleid heeft, ook op set. Het hielp dat ik er niet zomaar werd ingesmeten, waardoor ik wel veel zelfverzekerder was tijdens de opnames.”

Bij radio gaat het inderdaad iets vlugger…

“Ik krijg heel vaak de vraag of ik liever radio of tv maak. Maar ik wil niet kiezen en zou het niet kunnen ook. Het verschil tussen de twee is groot, maar het is allebei heel tof om te doen.”

Je agenda zit stampvol. Hoe ga je daar mee om?

“Ik merk dat ik wel stilaan tegen mijn limieten bots, ja. Het moet niet meer worden dan dit. Het is veel, maar het zijn ook met de hand op het hart allemaal leuke dingen.”

Het is op een jaar tijd plots heel snel gegaan. Wat heeft dat proces versneld, denk je?

“Café De Mol en sowieso ook De Slimste Mens. Daar word ik vaak op aangesproken, al hangt dat een beetje af van het publiek. Oudere mensen kennen mij dan weer van de rubriek in Iedereen Beroemd (in Manusje Van Alles ging hij op de meest diverse plekken de handen uit de mouwen steken, red.). Af en toe zegt er nog wel eens een oud dametje met een knipoog dat ik ‘haar gès mag afrien’.” (lacht)

Wat doet dat met iemand die eigenlijk nog maar net komt piepen?

“Zowel bij VRT als Play4 staat er altijd begeleiding klaar, maar eerlijk: je bent daar eigenlijk niet klaar voor. Je bent zo’n beetje publiek bezit. Dat is niet altijd even leuk. Onlangs was er een groep vriendinnen die op de foto wilde. Geen probleem, maar één daarvan sprong plots op mijn rug. Excuseer? ‘Ja, ik was gewoon mega-enthousiast’. Allemaal goed en wel, maar voor hetzelfde geld heb ik het aan mijn rug en praat ik daar niet over in de media. En je merkt dat als je ergens binnenkomt, dat mensen je gezien hebben. Mensen denken vaak dat ze subtiel zijn, maar ik hoor en zie alles.”

Is dat niet vervelend? Je kan niet ongeremd eens in de drank vliegen, gok ik.

(knikt) “Op nieuwjaarsnacht waren we met vrienden iets gaan drinken, en op het feestje daarna was ik meteen weer nuchter. Zatte mensen pakken je vast, nemen zomaar foto’s van je… Mensen permitteren zich enorm veel. Of zeggen dat het er bij hoort, maar dat is echt niet waar. Enfin, het zou leuk zijn als de mensen zich soms wat inhouden. Nu, als ik Lady Gaga zou zien, zou ik ook wel enthousiast zijn. Maar niet op haar rug springen, nee.” (lacht)

Dat presenteren, is dat iets dat er al altijd in zat?

“Eigenlijk wel. Op school had ik ook geen schrik om voor een grote groep te spreken, of een tekstje voor te lezen in de kerk. Ook theater spelen zat er altijd in. Ik weet niet van waar dat komt. Mijn pa heeft lang een café gehad. Misschien loopt er ergens in Oostende een theatrale postbode rond, maar zelfs dat niet.” (lacht luid)

Dus oorspronkelijk zou je eigenlijk vooral de richting van het acteren uitgaan?

“Ja. Al vind ik het vandaag raar om te zeggen dat ik ook acteur ben. Toen ik naar het Conservatorium trok, werd ik niet toegelaten. Op dat moment stort je leventje even in, maar het heeft er ook voor gezorgd dat ik de andere richting uit ging. Op de opendeurdag van het RITCS zag ik een radiostudio en dat leek wel iets voor mij. Al was die richting uiteindelijk veel artistieker dan ik het zelf wilde.”

Het stond niet bepaald in de sterren geschreven dat Manu voor een mediacarrière ging.
Het stond niet bepaald in de sterren geschreven dat Manu voor een mediacarrière ging. © Joke Couvreur

Je bent bij MNM binnengeraakt dankzij de talentendagen, dacht ik?

“Dat is een jaarlijkse oproep, inderdaad. Ik heb mijn kans gewaagd, en ook bij de Q-Academy (de talentenzoektocht van radiozender Qmusic, red.). Ik mocht bij allebei beginnen, maar ik koos voor de MNM omdat zij geen schrik hebben om maatschappelijk relevante thema’s aan te pakken én omdat ik de rol van de openbare omroep in de samenleving superbelangrijk vind. Oorspronkelijk begon ik met één keer per week ’s nachts. Het seizoen daarna mocht ik hier en daar bijspringen en daarna kreeg ik de vroege ochtend van 4 tot 6. Geen gigantisch publiek, maar wel heel trouw en perfect om mijn ‘vlieguren’ te doen. Zowat gelijktijdig met de start had ik ook de opnames van Nonkels. Mijn eerste echte televisie-opdracht was Scheire en de Schepping, maar die afleveringen hebben ze onlangs pas uitgezonden. Maar het was daar dat ze mij hadden opgemerkt, en zo hadden gevraagd om mee te doen aan Café De Mol. (denkt na) Ja, dat is wel zot als je er op terugkijkt. Het is niet simpel om vast werk te vinden in de media, maar ik ben amper van de schoolbanken en ik moet al ‘nee’ zeggen. Echt zot.”

Je komt wel steevast vrij zelfzeker over. Was dat altijd al zo?

“Nee. Door de rugzak die ik meedroeg doorheen mijn leven, ben ik wel hard geworden. Ik ben zeer zelfstandig opgevoed. Mijn ouders zijn zeer vroeg gescheiden – ik was amper drie jaar. Bovendien had ik nog een jongere broer en zus, dus ik had wel een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Maar het heeft er ook voor gezorgd dat ik een sterk relativeringsvermogen heb gekweekt en niet snel bij de pakken blijf zitten.”

Van iemand in zo’n situatie zou je kunnen verwachten dat die op latere leeftijd zichzelf ook eerder op de achtergrond zet. Voelde het dan juist om dat te doen op een podium?

“Goh, dat heeft altijd in mij gezeten. Dat moést er ook uit. Maar nog eens: er was liefde genoeg in ons gezin om de ruimte daarvoor te nemen. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik wel vaker vriendschap en genegenheid vond bij vrienden dan bij familie, maar ik heb altijd een supergoeie band gehad met mijn ouders.”

Wat is de reden dat ze je steevast vragen nu?

“Dat is moeilijk om te zeggen over jezelf, maar ik denk dat het komt door mijn spontaniteit. Ik ben gewoon mezelf. Het grootste compliment dat ik kan krijgen, is als familie en vrienden bevestigen dat ze mij kennen zoals ze mij op tv zien.”

De media is geen makkelijke wereld. Om in de sfeer te blijven: heb je dan niet de neiging om binnen dat ‘perfecte plaatje’ te passen?

“Ik ben ervan overtuigd dat als ze mij vragen dat het is om de stijl die ik hanteer. Als iets te ver van mij afligt, ga ik het ook niet doen. Ik wil vooral zo dicht mogelijk bij mezelf blijven.”

Heb je bepaalde ambities?

“Tot voor kort was dat in een musical meespelen, maar deze zomer sta ik al op de planken met Sneeuwwitje. Ik heb het vreselijke geluk dat ik mijn bucketlist in een sneltempo aan het afwerken ben. Als je veel van die dingen vorig jaar had gezegd, had ik je zot verklaard. Maar ik laat alles op mij afkomen. De enige ambitie die ik heb is om dit alles zo lang mogelijk te blijven doen. En er plezier aan beleven. Dat is een belangrijke drijfveer.”

En stel dat ze je aan de Reyerslaan uitnodigen en carte blanche geven?

“Ah! Dan breng ik het Swingpaleis terug! Zonder twijfel. Ik hou wel van die shiny floor en dat hoge entertainmentgehalte. In de maatschappij waarin we leven is er al heel veel miserie. Zelf wil ik als ik televisie kijk mij gewoon kunnen ontspannen en lachen. Veel mensen willen dat ook. Al moet er nog gesleuteld worden aan het format natuurlijk. Die strijd tussen ‘jongens en meisjes’ mag achterwege blijven, de halfnaakte danseressen aan de paal ook. Maar voor de rest: een confettikanon, wat pluimen in het gat en gáán!”

“Alleen voor Ingeborg zou je kijken naar ‘Het Perfecte Plaatje’”, aldus Manu.
“Alleen voor Ingeborg zou je kijken naar ‘Het Perfecte Plaatje’”, aldus Manu. © Joke Couvreur

Geen schrik dat dit succes niet blijft duren?

“Ik zou het vooral zonde vinden moest het nu al stoppen. Maar ik begrijp ook dat je niet eeuwig met je smoel op tv kan komen. Ik ga op mijn veertigste ook niet meer voor MNM werken, dat zich richt op jongeren. Tegen dan staat er weer genoeg talent klaar om het over te pakken. Ik werk ook heel graag achter de schermen. Dat doe ik vaak bij De Ideale Wereld, en dat is heel tof. Zelf schrijven? Ik heb geen concreet idee.”

En ambities om zelf iets te maken?

“Goh, goeie vraag. Ik vind het tof om in een brainstorm te zitten, maar ik denk nog dat ik de ervaring mis om zelf iets te schrijven. Wie ben ik? (denkt na) Dat gevoel heb ik vaak: wie ben ik? Het is ook maar ik, hé.”

‘Het Perfecte Plaatje’, elke zaterdag om 21.15 uur op Play4.