Knack Roeselare is sinds jaar en dag de ploeg waar de beste Belgen spelen. En sinds dit jaar ook twee Canadezen, die beiden titularis zijn. Brett Walsh en Daniel Jansen Vandoorn dromen ook van de Olympische Spelen nadat ze zich met Canada kwalificeerden. Maar eerst zondag de bekerfinale tegen Aalst winnen. Sheriff zal trots zijn op zijn mannen met baarden. “We kijken al uit naar de ‘Blue Wall’.”
Spelverdeler Brett Walsh (26 jaar op 19 februari, 1m95) en middenman Daniel Jansen Vandoorn (29 jaar, 2m08) zijn twee bonkige mannen met baarden. In de Knack-selectie is een baard een must-have. Even door de A-selectie scrollen en je merkt: je bent een uitzondering als je er glad geschoren bij loopt. Dus draven ook de twee Canadese spelers er mee rond.
Daniel Jansen Vandoorn: “Toen ik hoorde dat er bij Knack een plaatsje vrij kwam…”
Knack Roeselare huisvest enkele buitenlandse spelers in een appartementsblok op het einde van de Stationsdreef (ook Rune Fasteland en Stijn van Schie wonen er, red.). Als we een double date hebben met de twee Canadezen, steelt één iemand de show: Sheriff. De vier maanden oude puppy die zijn nestharen al kwispelend kwistig rondstrooit. “Het is een Australische herder. Ik ben hem gaan kopen in Antwerpen. Hij is speels, maar als ik er niet ben, zorgen de vriendinnen van mijn ploegmaats wel voor hem.” Tijdens de fotoshoot toont Sheriff wie de regie in handen heeft. Om dat nog even te benadrukken doet hij ook nog eens ferm zijn gevoeg. “Een hond zal zijn baasje altijd aankijken als hij zijn behoefte doet, dat is zijn instinct. Hij voelt zich op dat moment kwetsbaar”, demonstreert Daniel Jansen Vandoorn zijn dierenkennis. “Ik zit liever alleen op het toilet”, kopt Brett Walsh de voorzet binnen. Al is het op het veld Walsh die met gemeten passes de anderen in stelling moet brengen. Knack Roeselare – dat dankzij winst dinsdag tegen Friedrichshafen zijn CL-kansen gaaf hield – kan zondag voor het vijfde jaar op rij de beker winnen. Dus schotelen we beide heren vijf thema’s voor.
Volleybal in Canada
Walsh: “Ik ben opgegroeid in de buurt van Calgary, nog bekend van de Olympische Winterspelen in 1988, maar ik was toen nog niet geboren. Mijn ouders volleybalden allebei, ze speelden ook nog profvolley in het Franse Tours. In Canada hebben we geen nationale volleycompetitie, maar wel een sterke universiteitscompetitie. Eens gedaan met studeren, proberen de meesten een plaats bij een Europese club te versieren.”
Jansen Vandoorn: “Ik studeerde aan de universiteit van Langley, ik woon niet ver van Vancouver. Ook eens het bezoeken waard hoor. Je hebt er de kust, maar je kan er ook gaan mountainbiken in de bergen. Thuis zijn we met vijf, op één broer na speelden we allemaal volleybal. Dat is goedkoper dan ijshockey. Al blijft dat de nationale sport. En in de winter speelden wij het gewoon ook buiten op het meer.”
Europese roots
Jansen Vandoorn: “Ik heb Nederlandse grootouders. Ze zijn na de Tweede Wereldoorlog naar Canada vertrokken. Ik probeer de taal wat onder de knie te krijgen, maar makkelijk is het allerminst.”
Walsh: “Ik heb Ierse voorouders, maar die gaan al enkele generaties terug. Niet enkel de liefde voor het volleybal, maar ook de liefde voor Ierse muziek kreeg ik van mijn ouders mee. Mij pa Rod speelt gitaar en zingt, op YouTube vind je wel wat van hem. Ik speel zelf piano. Vorig jaar traden we samen op voor de ploegmaats.”
Parcours in Europa
Walsh: “Ik ben nu aan mijn tweede jaar bij Knack toe, daarvoor speelde ik één jaar bij het Italiaanse Monza. Anders dan Roeselare, maar die stad heeft ook zijn charme.”
Jansen Vandoorn: “Vanuit Canada kwam ik bij Tourcoing terecht en in die tijd kwam ik ook vaak naar de Europese matchen van Knack kijken. Ik bracht in die tijd ook al bezoekjes aan Brugge. Het doet me altijd versteld staan dat jullie Vlamingen zo mager staan, terwijl je hier de beste frietjes hebt, heerlijke chocolade, om van het bier nog maar te zwijgen… Na Tourcoing speelde ik in Griekenland, lekker zonnig, maar de ploeg kon moeilijk de financiële afspraken nakomen. Ik keerde terug naar Frankrijk en trok vervolgens naar het Finse Sastamala. Ook daar zijn ze gek van hockey. Maar mijn rug speelde op, ik liet mijn contract verbreken zodat ik kon revalideren in Canada. De Olympische kwalificatiematchen zaten er aan te komen. Toen ik hoorde dat er met Arno Van de Velde een middenman zou vertrekken bij Knack, heb ik meteen het sein gegeven aan mijn manager. Gelukkig kwam het in orde.”
De bekerfinale
Walsh: “Ik speelde er vorig jaar al eentje. Ongelofelijk welke sfeer er heerst in het Sportpaleis. Ik kijk al uit naar de Blue Wall, onze fans zullen er weer massaal zijn. Sportief is dat altijd een dubbeltje op zijn kant. Als je ziet dat we vorig jaar de titel misten op twee puntjes na. Dan weet je dat de verschillen klein zijn. Sometimes you win, sometimes you lose.”
Jansen Vandoorn: “Zelf werd ik recent wat gespaard, omdat ik last had van mijn rug. Maar voor zo’n matchen als die bekerfinale tegen Aalst doe je het. We zijn momenteel verwend. We spelen Champions League, de bekerfinale en doen mee voor de titel.”
De Olympische Spelen
Walsh: “Deze zomer kwalificeerden we ons met een groep van 14 spelers, normaal wordt dat op de Spelen teruggebracht naar 12. Duimen maar dat we er bij zijn.”
Jansen Vandoorn: “Ik was er al bij in Rio. Het was toen de eerste keer in 24 jaar dat Team Canada zich kon plaatsen. We wonnen in de groepsfase onder meer van Team USA en van Italië. In de kwartfinale was Rusland wel te sterk. Dus eerst prijzen pakken met Knack en dan naar Japan. Dat zou er voor ons een topseizoen van maken.”
Zondag 16 februari om 14 uur: Lindemans Aalst – Knack Roeselare; om 17.30 uur: Asterix Avo Beveren – Hermes Rekkenshop Oostende.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier