Profrenster Margot Vanpachtenbeke blikt terug op onvergetelijk 2024: “Deelname aan Olympische Spelen was het hoogtepunt”

Margot Vanpachtenbeke (tweede van links) mocht deelnemen aan de olympische wegrit in Parijs, in dienst van medaillewinnares Lotte Kopecky. © Belga
Tom Vandenbussche

Het was een onvergetelijk 2024 voor Margot Vanpachtenbeke. De 25-jarige profrenster uit Lauwe won dit jaar UCI-wedstrijden in Duitsland en Italië en mocht deelnemen aan het EK, het WK en de Olympische Spelen. Haar top vijf van mooiste momenten in 2024.

1. Olympische Spelen in Parijs

“Mijn nummer één, een logische keuze wanneer ik op 2024 terugkijk. Zo’n evenement mogen meemaken, dat voelde als een once-in-a-lifetime. Voor mij kwam dat vrij onverwacht. Het is niet dat ik een jaar geleden, toen ik tijdens de winter mijn doelen voor 2024 vooropstelde, aan de Olympische Spelen dacht. Er waren amper vier plaatsen en enkele gevestigde waarden zouden sowieso de voorkeur genieten, veronderstelde ik. Toen ik het nieuws te horen kreeg, was ik overdonderd. De Spelen zijn zoveel meer dan enkel die koers. De aanloop ernaartoe was zot. In heel Lauwe hingen er plots posters en banners, een ideetje van mijn familie. Aan de Jumbo-winkel was die zelfs gigantisch groot. Iedereen leefde mee. Het was ongezien.”

“De wedstrijd zelf verliep eerst heel goed. Puur kippenvel. De eerste 90 km heb ik mij nog nooit zo goed gevoeld. Dat was echt een heel speciaal gevoel. Tot ik net voor de lokale ronde, op een cruciaal moment in de wedstrijd, in het wiel reed van een andere renster, die plots was uitgeweken. Op die manier ben ik tegen een verkeerseiland geknald. Ik heb nooit meer een rol van betekenis kunnen spelen. Ik besef dat er zoveel meer had ingezeten, maar goed, voor de rest waren de Spelen een fantastische ervaring. Ik kijk er met een positief gevoel op terug, zeker omdat Lotte (Kopecky, red.) brons won.”

“Eind juni won ik de eerste rit in de Thüringen Tour, waarna ik vier dagen, tot en met de individuele tijdrit op de voorlaatste dag, in de gele trui mocht rondrijden. Die ritwinst was mijn eerste internationale zege als profwielrenster en eigenlijk meteen ook mijn allereerste overwinning uit mijn carrière. Ik moet zeggen: ik had in 2023 al die rittenkoers in Duitsland gereden en vond dat toen al een heel mooie wedstrijd.”

“Vorige winter had ik bij de ploegleiding dan ook aangegeven heel graag daar opnieuw te willen rijden. De weken ervoor was ons programma echter heel druk, met de Tour of Britain en last minute voor mij ook de Ronde van Zwitserland. De ploegleiding vond ik dat ik al veel had gekoerst en stelde voor om niet in Thüringen te starten. Ik kon daarmee leven, maar toen ik erover begon na te denken, vond ik het echt jammer. Ik heb de ploegleider opgebeld en gevraagd of ik toch mee mocht naar Duitsland.”

“Ik kreeg toestemming en won meteen de eerste rit. Dat gaf me een speciaal gevoel. Of ik eigenlijk in de eindzege geloofd heb? Totaal niet. Er stond in Thüringen een pak topteams aan de start, met onder meer de latere Tourwinnares Niewiadoma. Elke dag in de gele trui was voor mij een bonus. Ik was realistisch genoeg om te beseffen dat het in de tijdrit niet zou lukken om die leidersplaats te verdedigen.”

“Door de opeenvolging van wedstrijden was het al maanden geleden dat ik nog op de tijdritfiets had gezeten, terwijl ik sowieso al geen specialiste ben. Achteraf gezien allemaal heel jammer, want finaal eindigde ik op amper 45 seconden van een podiumplaats. Het was meteen een wake-upcall voor de toekomst. Het is duidelijk dat ik goed ben in meerdaagse wedstrijden, dus zal ik moeten werken aan een betere tijdrit.”

“Toscane is een kleinere rittenkoers in Italië die al heel lang bestaat. Qua niveau is het zeker niet zo sterk bezet als Thüringen, maar de rensters die in het verleden in Toscane gewonnen hebben, zijn wel toppers: Marianne Vos, Ashleigh Moolman… Ik houd er heel fijne herinneringen aan over. Vooral de manier waarop we daar als team (VolkerWessels Women’s Pro Cycling Team, red.) gereden hebben, vond ik echt straf. Of ik de beste renster in koers was? In de etappe die ik gewonnen heb, zijn we met twee (samen met Rase Leleivyte, red.) op de langste beklimming weggereden. Ik denk dus dat wij de twee sterksten waren.”

“De Waalse Pijl zet ik erbij wegens de speciale weersomstandigheden. Ik houd echte Flandrien-herinneringen over aan die koers. Ik schatte de weersvoorspellingen verkeerd in en had enkel armstukken en een windstopper aan. Een beginnersfoutje. Plots begon het keihard te regenen. Iedereen rond mij was helemaal ingepakt, Lotte (Kopecky, red.) had zelfs arm- en beenstukken aan. In de neutralisatie viel er ijswater naar beneden.”

“Aan de Jumbo in Lauwe hing er zelfs een gigantisch grote banner”

“Ik was volledig verkleumd, maar heb er lessen uit geleerd en kleed me nu liever iets te warm. Ook Luik verliep dit jaar niet volgens plan, omdat ik na La Redoute niet meer kon schakelen. Ik heb daarna van fiets gewisseld en kreeg een reservefiets, maar opnieuw kampte ik met hetzelfde probleem. Toch vond ik het een heel mooie koers. Ik keer er in 2025 graag terug.”

“In Zürich kregen we gelijkaardig scenario als in de Waalse Pijl, alleen was het wel iets warmer. Voor de koers was het weer dan ook het meest besproken thema: welke kledij zouden we aantrekken? We hadden een supergoede regenjas van Bioracer, maar die zou te veel opwarmen.”

“Vervolgens zijn we tot de de bekende parachute van Justine (Ghekiere, red.) gekomen: we hebben onze mouwen afgesneden. Ik moet zeggen: in het begin van de wedstrijd had ik zeker geen koud. De ervaring van de Waalse Pijl heeft me op het WK echt geholpen, alleen jammer dat ik aan de voet van de eerste klim, na amper 20 km, al een spaakbreuk aan mijn voorwiel had. Ik weet nog altijd niet hoe dat gekomen is, want ik reed mooi voorin.”

“Ik heb 20 km verder gereden, omdat het toen niet mogelijk was om te wisselen. Ik zat precies op een hobbelpaard en heb daar enorm van gebaald. De gouden medaille van Kopecky verzachtte het leed, maar mijn bijdrage was opnieuw nihil. Jammer. Gelukkig had Justine tien levens. En in 2025 komen er weer twee mooie kampioenschappen aan. Mijn ploeg wordt komend seizoen procontinentaal, zodat de kans groter is dat we in de Tour, Giro en Vuelta mogen starten. Vorige winter heb ik na een blessure lang moeten terugvechten en vervolgens heb ik dit jaar veel gekoerst. Nu wil ik gerichter naar bepaalde periodes pieken.”

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier