Miguel Desmet treedt in voetsporen van vader Tom en grootvader Armand

Armand Desmet maakte faam als meesterknecht van Rik Van Looy. Zoon Tom schopte het eveneens tot bij de profs en intussen is er ook kleinzoon Miguel, die onlangs zijn debuut maakte als 13-jarige aspirant.

“Eerst heb ik tien jaar gevoetbald bij SV Waregem”, vertelt Tom. “De laatste vier matchen van de eerste ronde zat ik op de bank en besloot ik om kort daarna op 17-jarige leeftijd te stoppen. Vanaf begin januari begon ik met trainen. Ik sloot me aan bij ‘Atlas’ (het huidige Meubelen Gaverzicht-Glascentra CT). Zowel op de ploegtrainingen bij de nieuwelingen als bij de juniores moest ik in het begin de rol lossen. Maar na een aantal weken liep het vlotter. Ik combineerde het wielrennen met een parttimejob als onderhoudsman in het Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartinstituut van Waregem. In de namiddag ging ik dan trainen. Het verzette wel mijn gedachten om in de voormiddag eerst te werken.”

“Mijn eerste wedstrijd in Wevelgem verliep niet zo goed. Ik werd met de voetjes op de grond gezet”

“In mijn eerste jaar als junior won ik twee koersen. In mijn tweede jaar tien. Toen ik belofte was, bleef ik sterk worden. Zo werd ik als tweedejaarsbelofte derde in een klassement van alle klassiekers. Als 20-jarige kon ik de overstap maken naar de beroepsrenners en ik heb dat ook gedaan. Ik sportte graag en was rap verkocht. Op die leeftijd wist ik wat ik wou, maar als ik er nu op terugkijk was het te vroeg”, geeft Tom eerlijk toe. Ik was niet rijp genoeg, zowel mentaal als fysiek. Als ik twee jaar langer liefhebber was gebleven, kon ik tot de echte top behoord hebben.”

Gemengde gevoelens

“Mijn eerste jaar als prof bij Tulip Computers, bij wie ik een contract van twee jaar had, viel meteen in het water. In december onderging ik een operatie aan mijn amandelen en in januari was er een knieoperatie. Bovendien was ik door de overgangmijn eigen wat kwijt. Mijn planning verliep anders. Na twee jaar tekende ik bij Lotto. Daar heb ik me gedurende twee jaar geamuseerd met renners zoals Andrei Tchmill en Frank Vandenbroucke.”

“Daarna volgde Collstrop voor vijf jaar. Daar ging het goed, vooral de laatste drie jaar doordat het klikte met ploegleider Hilaire Van Der Scheuren. Zo kon ik opnieuw als bij de jeugd wedstrijden winnen. In 1999 won ik bijvoorbeeld Wanzele Koerse. Na Collstrop volgden ploegen zoals Tönissteiner, Batavus en Marlux. Allemaal ploegen waar er een losse mentaliteit heerste. In totaal heb ik acht overwinningen behaald in mijn carrière.”

“Ik kijk terug met gemengde gevoelens. Ik heb veel tegenslag gekend en het was vaak net niet”

“Ik kijk terug met gemengde gevoelens. Ik heb veel tegenslagen gekend en het was veel keren ‘net niet’. Tijdens mijn carrière heb ik veel ereplaatsen verzameld, maar er zijn veel renners die dat kunnen zeggen. Mijn vader gaf mij me af en toe tips bij de jeugd en bij de profs. Maar aangezien ik zelf sportminded was ingesteld, wist ik al veel. Twaalf jaar geleden ben ik gestopt, maar een viertal jaar geleden heb ik besloten om de draad weer op te pikken. Zo doe ik af en toe mee aan enkele triatlons en masterwedstrijden. Daarin loopt het onverwacht wel goed”, besluit Tom.

Vooral leren

“In vergelijking met mijn vader heb ik ook een voetbalverleden. Eerst vier jaar bij Beveren-Leie, daarna twee jaar bij Wielsbeke. Omdat ik niet veel mocht spelen, besloot ik om de switch naar het wielrennen te maken. Mijn eerste wedstrijd in Wevelgem verliep niet zo goed”, vertelt de tweedejaarsaspirant van Meubelen-Gaverzicht-Glascentra CT.

“Mijn pa vergezelt mij vaak op training en geeft me tips. Dit jaar zal het voor mij vooral leren zijn”

“Ik werd met de voetjes op de grond gezet. Zo is het nog moeilijk om bochten te nemen. Maar ik amuseer me meer dan toen ik voetbalde. Na Wevelgem werd ik op training aangereden. Ik was afgesproken met vrienden om samen te trainen, maar tussen het kruispunt van Desselgem en de baan naar Ooigem sloeg een chauffeur rechtsaf en graaide mij mee. Mijn fiets was kapot en zo kon ik niet meedoen aan de wedstrijd in Waregem. Gelukkig hebben we een oplossing gevonden en mag ik de fiets van mijn zus gebruiken via wat aanpassingen. Meestal vergezelt mijn vader mij op training en geeft hij mij tips. Dit jaar zal het vooral leren zijn”, sluit Miguel af.