Koers in Moere met vier (!) plaatselijke wielerhelden

Zondag staat de miniemen- en aspirantenkoers van Moere op het programma. Wie beter om die koers in te leiden dan vier jonge Moerenaars van Cycling Team Houtland-Westkust, de ploeg voor renners uit de regio. Twee keer twee broers zelfs: Chepe en Mauro Vansteenbrugge, en Tuur en Bavo Vanhevel. “We willen nog veel plezier op de fiets maken.”

Chepe (11) en Mauro Vansteenbrugge (9) zijn broers uit Moere. Ook Tuur (11) en Bavo Vanhevel (12) zijn dat. Al snel werden de vier broers vrienden, en sinds een jaar geleden zijn de vier ook miniem en aspirant geworden bij dé ploeg van Leke en omstreken en dus ook van Moere: Cycling Team Houtland-Westkust.

Wie van jullie kan het beste fietsen?

Mauro: “Ik bergbeklimmen!”

Tuur: “Ik op de baan, niet in de cross. En Chepe heeft inspanningsastma.”

Heb je daar veel last van, Chepe?

Chepe: “De laatste tijd eigenlijk minder. Gisteren was er training. Ik pufte geen Ventolin en toch had ik geen last van mijn ademhaling.”

Ventolin is toch het product waardoor Froome vorig jaar een tijdje in opspraak was?

Tuur: “Jaja, doping. Ze zeggen allemaal dat hij doping heeft gebruikt.”

Wie van jullie heeft de mini-editie van Paris-Roubaix gereden?

Bavo: “Tuur, Chepe en Mauro. Ik reed toen het PK. Ik heb maar vijf toeren van de acht mogen rijden omdat mijn verzet niet goed was. Ik moest te veel trappen en geraakte echt niet vooruit.”

Tuur: “We gingen zijn fiets binnendoen bij fietsenmaker Ann en Geert en ze hadden geen grotere cassetten liggen die pasten op zijn fiets. Dus hebben ze er maar een kleinere opgezet.”

Hoe verging het jullie in die mini Paris-Roubaix?

Chepe: “We begonnen aan de koers en er was al meteen een eerste kasseistrook. Er waren er al veel die daar miserie hadden, maar ik nog niet. Op de tweede kasseistrook reed ik aan de zijkant, want daar waren er geen kasseien. Maar… daar waren superveel putten. Ik ontweek die, maar opeens kon ik er eentje niet meer ontwijken. Ik reed erop en stond plat. Gelukkig stond de ploegwagen een beetje verderop. Ze gaven me een nieuw wiel en ik reed laatste, want ik verloor ondertussen wel zeven minuutjes. Ik had net op tijd ingepikt, want de camionette (de bezemwagen, red.) reed vlak achter me.”

Tuur: “In het begin reed ik bij Chepe, maar toen die achterop was geraakt, reed ik naar Jorne, een andere ploegmaat. Ik zag hem tweehonderd meter voor me rijden in een bocht en sprintte ernaartoe, waarna hij ook een lekke band kreeg. Ik eindigde als tweede van de ploeg, als 51ste van de 126.”

Mauro: “Ik reed bij de miniemen. Op de tweede kasseistrook waren er bij ons heel veel gevallen. Bij eentje lag zijn hele kin open en dat moest dan genaaid worden, maar ik reed daar gewoon voorbij. Een andere jongen was helemaal met zijn fiets in de beek gevallen. En aan de meet heb ik ook nog mijn tong uitgestoken naar een renner, zonder handen.” (schaterlacht)

Hoe snel gingen jullie op die kasseien?

Chepe: “Vijftien kilometer per uur misschien. Dat is lastig hoor, die kasseien.”

Ik zie dat sommigen onder jullie wel een paar littekens hebben.

Mauro: “Ik en Tuur zijn een keer samen gevallen. We waren gaan fietsen en opeens kwam er een vrachtwagen dicht bij ons. We vielen.” (lacht)

Wat zijn de doelen in jullie carrière?

Bavo: “Veel winnen en ook een keer verliezen, zodat je een keer iets meemaakt.”

Heb je al een keer een koers gewonnen?

Bavo: “Nee, ja, nee, nee, ja. De meneer aan de finish zei: rijd maar nog een toer. Terwijl ik eigenlijk eerste was. Zogezegd was ik vijfde, maar ik reed een toer te veel.”

Wat was het tofste ploegmoment dat jullie ooit hebben meegemaakt?

Bavo: “Ik vond een training op de Muur van Geraardsbergen vorig jaar heel tof. Het was wel lastig, want het was 36 graden. De Muur van Geraardsbergen was de voorlaatste berg en ik kon echt niet meer rijden. Ik was echt uitgeput en moest in de bezemwagen.”

Mauro: “De stage in Maaseik in de paasvakantie.”

Chepe: “Ik heb een keer geluk gehad op stage. Er was een keer pasta en er zaten daar cashwanoten in. (cashewnoten, red.). Ik ben allergisch aan cashwanoten, dus ik had geluk dat ik die niet heb opgegeten. Ik dacht bij mezelf: zijn dat nu cashwanoten? Ik vroeg het aan mijn mama en ze zei dat het cashewnoten waren.”

En dan hebben we het nog niet eens gehad over jullie wedstrijd in Moere, die op zondag 30 juni op het programma staat.

Tuur: “Vijftien kilometer! We hebben het volledige parcours al een keer gereden. Ik verwacht een koers zoals anders bij de aspiranten: in het peloton blijven rijden tot er zal worden aangevallen.”

Bavo: “De koprijders (koplopers, red.) dubbelen soms ook het peloton en de achterliggers.”

Hebben jullie idolen in de koerswereld?

Chepe: “Ja, Wout van Aert. Ik doe veldrijden liever dan op de baan, maar ik ben beter op de weg.”

Tuur: Mathieu van der Poel. En op de weg Olivier Naessens.” (Oliver Naesen, red.)

Mauro: “Ik ben al gaan kijken naar een wedstrijd, in Nieuwpoort, denk ik. Een cross, maar eigenlijk gingen we meer voor mijn papa dan voor de renners.”

Wat is het verhaal van jullie papa Bart Vansteenbrugge, Mauro en Chepe?

Chepe: “Hij is cameraman van de koersen bij de VRT. Hij moet ook de Olympische Spelen gaan filmen enzo. Dan is hij zeker drie weken weg in de grote vakantie en mis ik hem een beetje. Vroeger ging hij ook naar de Tour de France om te filmen, maar nu niet meer. Hij heeft eens een keer een zonneslag gekregen en hij wil dat niet meer hebben, denk ik.”

Chepe, je weet dat je vernoemd bent naar een coureur? De Colombiaanse Chepe González, die in 1996 een rit won in de Ronde van Frankrijk en ook de bergtrui in de Giro veroverde.

Chepe: “Ja, dat was papa’s keuze. Maar ik zou het liever ook eens over mijn doelen hebben. Ik wil nog veel plezier hebben en verbeteren. En een keer winnen zou ook wel leuk zijn.”